BVG     Atrás    Índice de Páxinas

Nos meus recordos, unha camiñada o tempo pasa, co vento da madrugada era unha mañá serena e ensolarada. Eu era un xoven entusiasmado, cheo de amor, anerxía e enamorado, ti, decidida, florida de rostro perfumado. Eu baixava do tren coa alvorada, na solitaria e fría estación soñando, coa túa ferina ollada. Con moita fe e soños renovados para comezar unha nova xornada nesta cidade xardin, encantada. Agora, pensamentos e ideas serenas o corazón dilacerado, polas ventanías quedaron os soños frustrados apenas. Ti, estás moito triste, diferente do pasado, ¡Non! Non és máis a fera ferina que eras, noso amor e ilusion de outrora, abandonado. Nosas estradas foron petrificadas, camiñamos por direcións diferenciadas ti, con pensamentos e ideas amarguradas. ¡Meu Deus! Esta loucura está me acabando os ollos da miña alma, cegando e meu corazón por teu amor palpitando.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega