BVG     Atrás    Índice de Páxinas

Capturo no sereno aire unha verba, outra e outra, e con elas vou formando un grande rosario de fe e penitencias para poder agradecer á Vida orando. Esta Vida que recebemos do Ceo, graciosamente, das mans do Divino. Humildemente agradecemos a El por ser o detentor do noso destino. ...................................... ...Así te sufro, cando te ausentas, ¡como te quero! Camiñamos xuntos, antes ti e dimpois eu, nosas vidas son un reflexo, da imaxen que para nos xa pasou. De ti para min, logo para ti. Como xa perdemos o camiño, primeiro contigo e despois comigo, perdida se desviou. Xa se foron todos. Descansa. Estamos só os dous. O amor foi moi forte, a principio venceu. O louco fun eu. O meniño, o adolescente e o xoven que fun e o ancián que son e serei... Se non me vou..., eternamente sufrirei.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega