BVG     Atrás    Índice de Páxinas

Cando saín da miña Terra cheio de ilusión e vida nunca pensei que deixase tanto e tanta cousa querida. ¡Oh Galicia terra bendita! perdoame que non che dera, todo canto merecías durante a miña primavera. A miña mente moi alumeada, día e noite sempre a soñar, soñava con teus verdes montes sen tempo para te admirar. Xa non pensaba en teu verdor ou nos teus campos floridos, no teu pobo sempre alegre, sen percibir ... esquecidos. As túas fragas ainda choran os meus suspiros e queixumes, dos amores levados polo vento, das cántigas ó redor dos lumes. Galicia ... Beariz... Xirarga, esta Terra de Montes en flor, que as miñas bágoas reguen a terra deste eterno soñador. Santo Domingo de Guzmán, Apóstolo Santiago meu protector, pídolles cando chegue o fin traianme para eiquí, por favor!. ¡Galicia... Adeus... Adeus!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega