O de ser un emigrante
é de ser sen querer ir,
na caminada errante
para poder sobrevivir.
Noite e día sempre loitando
pensando a "América facer"
con iso logo volvendo
para a familia non esquecer.
Emigrar para o futuro
e alí axiña logo encontrar
un país bo e acolledor
isto pode moito axudar.
O tempo vai pasando
e a "América sen facer",
a soidade aumentando
e a familia sen poder ver.
El vive diferentes vidas
antes e despois de emigrar,
lembrando as despedidas
está sempre a soñar.
Despois de moito tempo
o emigrante vai á súa terra
pensando coñece-la aínda,
pero, todo mudou, el e ela.
Non coñece a máis ninguén
nen mesmo ós parentes,
¡os amigos! Xa non os ten,
as persoas son diferentes.
O seu corazón sangrando
e súa alma rompida,
os seus ollos chorando
coa identidade indefinida. |