BVG     Atrás    Índice de Páxinas

¡Oh campos verdes e floridos! Verdes campiñas ensolaradas, por onde a herba medra entre salgueiros, regueiros e baixadas. O paspallás corre saltando ben rentiño do chan, dando o seu grito de guerra para espantar o gabián. ¡Oh eternos e floridos montes! Onde a perdiz fai os niños, para agarimar os seus ovos criando así os seus pitiños. Camiños, carreiros e carrilleiras por onde o gando vai pro monte, comendo carrascos e carqueixas que nacen ben preto da fonte. A laverca está ben no alto repicando o seu cantar, falando pro compañeiro que son horas de aniñar. Debaixo dos pinos verdes hai toxos ben pequeniños, cheos de flores douradas entre os gallos e espiños. A carriza saltariqueira fai o seu niño nos muros, por dentro coa lan de ovella por fóra musgos verde-escuros. Polo camiño do Casteliño ó abrigo dos barrancos, vou subindo cara o monte para poder regar os campos. Ese merlo moito asubiadeiro é máis bravo cos lostregos, vive de comer os froitos nas hortas dos labregos. O xílgaro fixo un niño nas pólas das pereiras, para poder comer as uvas por debaixo das parreiras. Para poder facer o lume nas cociñas que tén lareiras, hai que buscar no Valdoforno un bo feixe de carqueixas. As urces que ten na urceira xa non teñen máis cañotas, arrancáronllas os ferreiros para queimar nas súas forxas.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega