BVG     Atrás    Índice de Páxinas

Regreso máis unha vez a onde xa non hai moito lugar onde o meu peito non teña respirado o aire ecolóxico. Algúns coñecéronme polo que non era. Polas verbas amargas, tristes e cansadas. Noites e días vacíos me levan ó desepero na sombra do espanto de meus sentimentos. Máis unha vez, despertou a Lúa onde un día meus amores dixaron unha aperta, un bico feliz. Surprenderan a caída da miña palabra, pero, non miraron a noite do meu humano desexo. Eran súas pisadas, outro mundo, onde a espada do odio da vinganza e da violencia non existía. Eu son aquel que procura curar a dor e as feridas expostas polo neboeiro da diáspora. Na noite escura, grito: ¡Son eu! O que vai e volve sempre, coas flores da primavera. Escoito unha voz a dizer: Peregrino, ¡non hai pousada! Ti buscas o onte. Non terás descanso eiquí. ¡Vólvete, vólvete! Non hai máis lugar...!!!!!!! Vólvete!! Vólvete!!!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega