Letras Galegas 2003 - Antón Avilés

Manuel Antonio

«[…] Tamén o que soñamos concreta a nosa realidade. O home que non soña anda valeiro […]
Agora neste intre, en que a voz dos poetas brada no deserto para non andar perdidos, ainda nos ten que chegar nídia e potente a voz de Manuel António, a sua buguina anunciadora que desde cada porto de mar chama aos galegos á súa misión universal. É dicer a ser nós mesmos.
O demáis é un disfraz. E só a nosa língua nos volve a revestir. A língua e a nosa poesia. A raíz e a estrela.»

«O poeta é un loitador»,
Barbanza nº6,
1ª-05-1988

«Asi como Rosalia ven ser o leito do rio onde afluen desde o cume á bocarribeira, amais do borbullón inicial, todas as augas —riadas, choivas, regueiros— do sentimento profundo da nosa esenza de povo, é dicer do noso sentir popular e clásico, Manuel António é o vixia do horizonte que ve "máis alá" do que ninguén ve e que experimenta e sente a sensación da descoberta, dun mundo novo na poesia e no ideário que o leva a un comportamento anovador. Eis o fermento revolucionário.»

«Manuel Antonio: Revolución permanente»,
Noia, xuño 1991