Otero Pedrayo
«A primeira impresión que se tiña de Don Ramón era a dun home de
ben. A segunda, xa con trato algo máis fondo, era a dun home sábio. A
cultura humanista que afloraba na verba e na escrita, era como un rio
sinxelo e claro que logo se converte en amplo esteiro de desembocadura
que tropeza coa infinidade do mar. […]
Mais a grande condición de Don Ramón Otero Pedrayo era a sua atención
á xuventude. Non houbo ninguén da miña xerazón, mozos daquela
imberbes e atoutiñantes, que non tivera a sua palavra de alento, que
non fora partícipe da sua grande esperanza na Galiza futura, que non
compartira a sua mesa, a sua sabiduria de parolas informais que abrian
as fiestras do mundo.»
|
«A alta sombra de
Don Ramón»,
Barbanza nº7,
2ª-05-1988 |
|
Letras Galegas 2003
Voltar atrás