Xavier Lama

     Xavier Lama conta con obra (narrativa, teatro ou poesia) publicada en doce libros de autoría individual ou colectiva. Recibiu varios galardóns xornalísticos: Mirador de la Complutense, Air France para novos periodistas, Premio Galicia de Xornalismo, L´Oréal, etc. Eran tempos nos que cría con máis entusiasmo na tebrosa, ambigua e confusa profesión de xornalista. Tamén obras súas recibiron premios literarios, como o Rafael Dieste e o Camiño de Santiago-Premio Xacobeo de teatro, ou o Álvaro Cunqueiro de narrativa, entre outros que abranguen tamén o campo da poesía. Por certo, o libro de relatos galardoado neste último, Os moradores da nada, é o texto seu do que se amosa máis satisfeito. Despois de recibir estes premios, decidiu tomar un período de cinco anos sen presentarse a ningún, quizais para reflexionar e recuperar con calma vellos proxectos narrativos e dramatúrxicos. Semella que aínda segue enredado e confuso. Este dictame procede do familiar que máis o apreza. Imaxínense o que pensan os demáis íntimos ou achegados.
     Dúas obras de teatro da súa autoría, O peregrino errante que cansou ó demo e Memoria de Antígona, representáronse con maior ou menor fortuna por varias cidades e vilas de Galicia, en Madrid (Círculo de Belas Artes), Alacante (Mostra de Teatro de Autor Contemporáneo), ou Portugal (FITEI do Porto). Tamén ten participado con textos seus en obras colectivas, a última de Talía Teatro (ano 2003). O autor considera que o teatro é unha fonte inesgotable de dourados disgustos, pero segue aferrado ó empeño da dramaturxia, unha teima de ilusos na nosa terra, xa que só estrean cunha mínima normalidade os poucos que compaxinan a escrita co traballo actoral ou de dirección escénica. Ou sexa, que escribir teatro en Galicia é chorar (coro: "chorar e chorar"), aínda que ó noso frívolo autor non se lle viu derramar unha bágoa polo de agora. En vista destes antecedentes, defínese benevolamente como un inconsciente irrecuperable.