BVG     Atrás

¡Quén dera ser nao senlleira n-aquel mar non presentido das ja mergulladas terras! Sen ceo, sen astros, sen vento, sempre â toa pol-as ondas deitado no esquecimento, nin andar nin desandar, nin ter outro coido acedo que leijarse ir pol-o mar... Quén dera ser nao senlleira! Sen fito —estrela nin porto— ser eu a propia ribeira!! ¡Quen dera... Trova das sete naos Refenda das sete naos ben ouviredes contar... Elas eran sete naos todas de engebre cristal —sete bágoas orfas de ollos que as quixeran derramar—, que c-un paxaro prisado por un mar témero van —cada paxaro unha trova virge de beizo mortal—. Non teñen ren de aparello, nin foz onde aparellar. Levan por treu âs estrelas, Deus do Ceu por capitán. Á unha chaman Pensamento, â outra chaman Libertá. Os nomes que as outras portan son de outo paraio real... Pol-a costa verdegada que dín de Jacobusland, no intre da media noite anda a serea á cantar. As cántigas que ela deita na vida ouviredes tal! Âs aves que van prisadas dalles moita señardá. Deus do Ceu aloumiñado ben as quijera ceibar e as sete naos pulidas todas de engebre cristal, escáchanse nos brandidos penedos da beiramar. Os sete paxaros ceibes â nacenza da mañán, pol-as grañas infinidas ben os veredes voar. No bico locen saudades da boa Jacobusland; seu brasón no firmamento as sete queren formar que seja voz no silenzo, lumieira na escuridá para a terra da lanzalía entre as terras a lanzal. Pousaron no setestrelo eternamente á cantar! Temas en corazón Tascadoras do meu liño, teño o corazón lizgairo tascaredes a modiño. Prangideiras, a carpir!, teño o corazón lizgairo e pódeseme dormir. Cantadoras, a arrolar!, teño o corazón lizgairo e adoita á se despertar. —Acordade o voso bruido que durmindo esté desperto e desperto ande durmido—. Sementai, sementadores no meu corazón lizgairo ventos de novos amores. Bule, bule, amor leijado que o meu corazón lizgairo fugirache de contado Bule, bule, amor perdido... ¡Que azo o corazón lizgairo por prisarche de corrido! Regueifa           Para Álvaro das Casas,           celebrando o periplo A balandra dos "Ultreya" leva os corazós por vela; navega cara ao Futuro... ¡toda Galiza vai nela! Toda Galiza vai nela, prenda do meu paladar. ¡Os mares polo Infinito que leviáns son de pasar! Que leviáns son de pasar, prenda do meu corazón, os astros forman trisqueles en cada constelazón. En cada constelazón oise cantar unha estrela: —"Velaivén a fror das naos, ¡toda Galiza con ela!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega