BVG     Atrás

Lúa chea. As fiestras da clerecía xa están afeitas á luz maina, acollera na súa amplitude. Todo crece como o ar mariño que ha vir axiña a se pousar nas reixas e na sombra. O camiñante sente con rememoración e gratidude; acepta as teimas pasadas. Elas tamén contribuíron a esta filosofía, ó de vagar que é vivos adentros na noite soa. O silencio de Compostela non ten fin: é unha das súas eternidades. O silencio sempre espera ó camiñante un pouco máis aló: no mar, na noite espida. Aquí é a vida da soidade máis pura. "Non ha barqueiro nin remador" zoa a cantiga mentres confiamos no milagre, adoitos a vagar na procura dese faro que alumee o sorriso, que confirme a nosa gratitude ó chegar o sosego, inda algo incerto.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega