BVG     Atrás

A rocha que mira a occidente foi a referencia daqueles que non quixeron agardar máis. Cheos de dura vontade alonxáronse fundindo risco e beleza difícil de describir. Agora ferirá o mar os ollos dos que esperan e non voltarán ata que un día, na unidade que constitúe o dominio do tempo, cruzarán de novo o mar familiar. ¿Non é voltar o signo de todo aquel nacido de muller? En momentos valeiros o que desexamos é o coñecemento da orixe, aquel que nos puxo preto dos nomes. Antergas preguntas que non despexaron os primeiros deuses. ¿Lamentación? A illa desoe a forza do mar. Alí, na lentitude da rocha, é onde o entendemento desexaría un criterio, unha convicción do que a illa suxire. Pasan, altos, paxaros sen nome.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega