BVG     Atrás

luz azul de pálidas paredes apagadas as voces desde fóra neve cociñado durante media hora comido en dez minutos fartarse sen fame no viño demasiada tanina sarrio na lingua calada no radiador unha toalla papeis ciscados tamén no chan unha cama fría a manta volteada unha porta que pecha mal xunta ela exposto á corrente o teléfono os teus ollos non miran o que che bica o embigo os teus ollos miran a xanela pola que o sol envía os seus raios á pel descuberta do teu tronco erguido que forma un ángulo coas túas pernas no chan déixaste caer de costas e sentes cómo o teu corpo non resiste ao que vai coa súa boca do teu embigo cara abaixo mentres ti miras o teito e logo pechas os ollos porque a súa boca se converteu nunha lingua que te trata como se foses un melón fresco nun día de verán como este en que os teus ollos non miran o que che come a carne chupando o zume que perdes como o sentido agora neste momento de catarata tan lonxe do teu corazón cego día gris de outono e hordas galopando de nubes o tempo é unha masa sen cocer espesa a túa man coloca non coloca nada a túa man cousas fóra do seu sitio as paredes falan demasiado as colmeas non dan mel pelo o teu pelo medra xa no meu soño derrétese doce na miña lingua flota o pelo nunha bágoa e van as túas nádegas como cisnes sobre un lago de suor brancas e negro o pelo e brancos os cisnes e cal pardais suaves revoan os teus peitos cegos polo meu nariz seguros da victoria aniñan na pel no meu soño onde pouco a pouco vou afogando asfixiado no pelo lonxe de máis

© 2006 Biblioteca Virtual Galega