BVG     Atrás

non sei se son a catarata ou a pequena gota de auga que só por caer se confunde con ela agora érguese a túa sombra definitivamente e bota a voar con algo de retraso seguindo a bandada dos sentimentos (que estreitándose a modo no horizonte se vai diluíndo) triste país gris de homes agachados cabeza baixa e rabo encollido se non fose polas vosas mulleres botándolle peito á chuvia miserenta da vida qué fariades baixo tanta brétema opaca estreitez penuria falta de aire e perspectivas e qué faría eu sen a profundidade do ollar escuro destas mulleres aguantaría aínda menos aquí salvaríame antes o sobaco das pernas non se chama así e ten perlas invisibles con olores reincidentes ten a incerta textura dun gozo e pode provocar impulsos redondos ás veces despois só che queda sentir as maniotas no corazón ás veces as ratas traban de tal maneira que da man noutrora acompañante fiel do pracer só che queda un coto ridículo que ás ratas non lles interesa a pel é a pobre membrana na que peta o espacio exterior o salitre das imposibilidades semipermeable e rañada arreo proe deixa ver vestixios das rozaduras co mundo non imos falar de alma canda hai palabras como sarna ou alerxia (estados de ánimo poden depender da dixestión) incompatibilidades con aquilo que te apaxa empuxándote para atrás despois dos ollos a pel é a segunda testemuña e a primeira víctima visible sacudido           (que foi? que pasou?)           u-los cimentos?           non se oíu ningún estrondo de derrubamento na mirada cara adentro non se ve nada como moito unha nube                     turbia           ou é un charco? auga choca? erguendo a vista:                               o xa visto ao abrir a boca só saen burbullas                     que fan plop e desaparecen nada novo           de novo: nada plop

© 2006 Biblioteca Virtual Galega