BVG     Voltar atrás

 

Dúas nais e dúas fillas Van á misa con tres mantillas E cada unha leva a súa. En días coma hoxe A espera faise longa. As pingas de chuvia son mundos no cristal. Emocióname a túa cabeza boca abaixo. Pero asústame este cristal mollado Que nos envolve a dous. En días coma hoxe A preguiza non me derrota E a poesía sae. Nai: Non podo evitar verte azul. Cando bailas para compracerme E lle rezas ao teu Deus Para que nunca me sinta orfa. Nai: Hoxe entrou a primavera. Chegou rota. Marrón. Atlántica.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega