SUPOSTAMENTE estaba aí
incrustada nas rochas dunha praia infinda
As pálpebras pechadas
deambulan polos espazos impenetrables
da mente en tránsito
A luz decrecida concibe unha escura ameaza
e fire silenciando verbas ao bordo dos labios
Delimitadas liñas interceptan códices ambiguos
que forman linguaxes incertas
Confusas emisións flúen coma fráxiles
caricias
mergullándose nas augas da inexistencia
As páxinas acollen un vacío inmenso
cunha extensión que talvez
non abonda con mover os labios
para superala
As ausencias tinguidas de tinta
garabatean un mundo de símbolos deformes
Virus informáticos asaltan arquivos
con lousas que soterran alfabetos
efémeros
|
BVG
Voltar atrás
