Visualizar colaboración

Serpes inamobibles,cuspe voratil dos q nunca o souberon
Dentelladas sen compasión daqueles q presinten a morte
Eses que agachados en covas, senten a mais dura oscuridade.
Unha imaxe, unha bagoa??unha nacion.

Fonda negrura nos brazos da impotencia, da agonia
Deses fermosos ollos que se volveran cavorcos, e roxos
Das bagoas nunca xamais esquecidas,
Das burlas dos corvos marrons, cor da merda.

Espellos que dividen as verdades mais ocultas,
Rencores abusivos dunha infame sen escrúpulo.
Soños rachados que se foron co vento mais miserable
Extremo dos nosos pensamentos, medo.

Agora digo: merda pa vos, sodes o vomito mais noxento,
E digo mais, sodes os anacos podrecidos da merda que cago,
Sodes mentira neste puto mundo capitalista, nesta inxuria,
Gañades co rancio das vosas promesas: digho basta!

Hay que morrer pa que nos recorden?
Acaso hay que fuxir para que nos escoiten?
Non basta con todo iso, senon que hay que morrer sufrindo
Fora da nosa terra, sendo complice de caba-la nosa propia tumba

Digo merda, digo basta, eu son nada, ti es pouco
Pero nos bastamos.