Visualizar colaboración

Dentes que morden e desgarran
a carne dunha perna arrincada
dun corpo mutilado.
Ciscadas polo chan
as faces sen ollos choran sangue.
Cabezas sen corpos.
Os pescozos degolados
aínda sinten o aceiro que os desgarra.
Os dedos hoxe fican liberados das mans
sinalando un ponto cardinal inexistente.
Reventan os ventres das nais
e con ganchos de fervente aceiro
as lingoas dos que saben falar son arrincadas.
Aos nenos que choran
sen que ninguén os escoite
ábrenlle coas mans a mandíbula ate racharlle a pel,
ate parti-la gorxa e separa-los olliños,
eses olliños que non saben que é o que pasa,
do resto do seu corpo pequerrecho.
     ¡Resistide Chechenia, Kurdistán, Palestina...
     resistide nacións asoballadas,
     oprimidas por mosquitos que nos chuchan
     o ouro, a terra e a substancia negra!
     (¡Que triste que o teu pó sirva pra isto!)
     Resistide!, Resistide!, Resistide!
     Loitade!
     Pero non esperedes reciver
     a axuda duns deuses
     que por riba de ser terribeis
                                           non existen.
     Enfundádevos na bandeira das nacións,
     na bandeira laica.
     Bicade o confalón que máis amades.
          Izade o símbolo do pobo.
          Forza!!!
          Patria!!!
          Liberdade!!!

29 de Maio do 2004.