Visualizar colaboración

Fría é a brisa da tarde
no lugar do esquecemento.

O día morre unha vez máis
en silencio e tingue
de gris o mundo.

A chuvia mesma está
cansa de caer
furiosa e monótona
coma a vida ausente.

... se houbese homes aquí
quizá terían nostalxia.

Pero non.
Non hai ninguén.

De amáresme volve.

Se salvas aínda
ven salvarme.

"Fría é a brisa da tarde... "