|
Do orballo do Norte
ás calimas do Sul,
tres mil quilómetros de distancia.
Poder inmenso do fado,
unhas letras, uns sons.
Imposibilidade de seguir os pasos,
pérdense no ar,
pérdense no mar.
Non atopo o ronsel que non debo seguir
nas augas escuras e pretas,
nas brisas do océano inimigo,
nas areas finas que golpean e magoan a face
e cegan os ollos e provocan o pranto
e o berro e o brado...
Non, a voz non sai da gorxa
e a alma doi nalgún lugar
fóra de min
ou dentro de ti
lonxe dos dous
¿Onde?
Ausencia.
Encontro —ausencia, amor —ausencia,
despedida —ausencia, palabras —ausencia,
ausencia, ausencia.
A ausencia é a compaña eterna
das almas dislocadas.
|
BVG
Voltar atrás
