BVG     Voltar atrás

Descubrín a pólvora e despois dínllelo segredo de acender o lume, porque a min parecíame moito máis puro e iso sempre é importante.      Eran varias. Crían estar tolas pobriñas e descalzas pero só esperabamos a dios, que saíra de entre as sombras.      Unha dúas e tres non me creo esta forma de seguir tapando a tristeza. O peor é estar triste. Moito peor que a dor, moito peor que a violencia, moito peor que o calor é triste.      Aí está B. vingándome. E eu sen enteirarme inxenua de todo pedindo máis.      Pero como ía dicindo descubrín a pólvora      descubrín a pólvora e      descubrín a pólvora, que ben.      Eran varias amigas, todas tifoideas tan locuaces como esa María a punto de estoupar. Pero eu, eu críame sangue, un demo parido por bonny and clide.      A pistola xa a mercara papá, un domingo na feira, isto é mentira pero qué máis dá. A pistola era de plata e sabía a fume ó achegala á boca despois de disparar      bonny and clide      iso é      bonny and clide           ninguén mirou atrás      ninguén me viu      só dios que estaba só      e era cego sinaloume dende Little Silver e dixo:      AQUÍ REMATA ESTE POEMA QUE CONCLÚE MOITO DESPOIS      —QUERO DICIR QUE IRÁN OUTROS POLO MEDIO—. O PRÓXIMO QUE FALE DO TEMA , QUÉ  TEMA, MAMÁ! COMEZARÁ CO QUE DÍ DIOS, O QUE ME DIXO DIOS, E NOUTRO LUGAR DIRÁ                                  "o que dios me dí, o que me dixo dios.........................."      —Qué incrible? , non crerías que te ías librar de escribir sobre min despois de tantos anos.      —longo foi o tempo da separación      —máis dura a caída será (XAMÓNXAMÓNXAMÓNXAMÓN)

© 2006 Biblioteca Virtual Galega