Visualizar colaboración

I

Ábreste
como o fento
ante o paso húmido
dos cervos
ou como os círculos
da auga
cando guindo a lingua
o teu centro

e emocioaste
condensando en ti
a peremne humidade
de tódolos bosques
para dicirme as palabras
que preceden as chuvias.

II

Chove.
Pero temén chove en ti
e o centro de ti mesma se concéntra en chover.

Afundimento lento dos corpos
na converxencia das chuvias.

Eva