A tódolos mortos, torturados e
desaparecidos durante o réxime
do xeneral Pinochet, e a todos
aqueles ós que lles roubaron a
voz.
|
Os teus ollos vendados
na miña mentira,
cortados con angustias eléctricas
Sangue branco de pantasma:
¡NON existes!
Os cristais do espello
cravados na gorxa
Aquel espelliño rosa
que reflexaba
a máxima aspiración
de calquera persoa sensata:
"vacaciones pagadas en Agosto
en las paradisíacas playas de Sanjenjo.
¡Blanca y fina arena!"
Os teus berros
en caixa de ferro
baixo a area.
|