BVG     Voltar atrás

I Sentir o peso da Historia encima das asas e non recobrar o voo e renderse e voar internamente nunca no ar da Liberdade e soñar cun País transformado onde poder voar                II Só quero escreber para te poder ollar en min reflectidos os dous no papel e no lapis, en todos os papeis e todos os lapis da vida. Só quero escreber para te deitar de min e liberar o espírito culpábel da miseria anódina de te ter dentro de min. Só quero berrar cantar chorar rir ollar, non ver máis ca tis incomparábeis tis incomprensíbeis eus que non ven máis ca tis. Ti en todas partes en todos os papeis e en todos os lapis da vida. Todo en Ti é escrita e todo en min un Ti reflectido en todos os papeis e todos os lapis da vida. Seguirás viva en min até apagar o lume, este lume que encende todos os papeis e todos os lapis da vida, até rendérmonos cansármonos ou simplesmente até acabar co papel, con todo o papel e todos os lapis da vida. Até apagarme en Ti, seguirás ardendo en cada papel, en todos os papeis e todos os lapis da miña vida.                III Quixera dedicarche unha canción, triste rosa apagada do meu corazón. Quixera dedicarche un poema inédito e non pode ser porque xa está feito: o meu poema es Ti, porque Ti es o meu corazón e a poesía o sangue e o ar que me leva a Ti. Quixera dedicarche un libro, triste ilusión, fútil desexo. Fareino tan pronto como termine e vexa escrita a túa historia. Fareino pronto, se chego ou chegamos aínda que Ti pervivas cautiva e eu cautivado por Ti e en Ti ou fóra de Ti. Quixera levarte sempre viva, levarte sempre miña, liberarte e prometerche sempre, miña rosa triste e apagada, o meu derradeiro sospiro                                         (expiro) Quixera dedicarche un mundo, rosa cautiva do meu corazón, un mundo só para Ti, falado en Ti, onde teñas acollida e aporten libres os teus fillos                                         (nosos fillos) e desfruten en Ti por sempre xamais, Ti!!                IV "No estremecido urro das marés en guerra, no arruallo do amor e na rapaza perdida sen que fora nunca nosa             Reclamo a libertade pró meu pobo." X. L. MÉNDEZ FERRÍN Como un istmo de area acarón do oceano entre o deles e o noso proprio esborrallándose polo desgaste do mar             do tempo-mar reloxo de area desfigurándose de entradas alleas nunca saídas entradas foráneas redixidas mes a mes ano a ano gota a gota istmo a istmo no voso no noso e no deles, e berrar e actuar e loitar sempre polo noso polo voso             sen o deles en cómplice comunión sempre co noso sen o deles sen nengún deus omnipotente sen virxes incandescentes sen opios intransixentes co berrar co actuar co loitar comunmente sempre polo teu polo meu             polo noso.                V "Tripulantes insomnes, na libertá creemos"                   C. E. FERREIRO Imaxínome... Sentado frente ao mar... Recordacións de meio século porque si porque quero, gosto e me dá a gana, frente ao mar proletario do meu pobo proletario navegante insomne tripulante insomne e proletario porque si porque na Liberdade creo, cremos por Ti, suxeito lírico omnipotente dos meus poemas porque si porque quero, gosto e me dá a gana: porque te quero, porque gosto de Ti e porque me dá a gana por non calar e navegar sen sono polas palabras, porque si porque creo en Ti, cremos en Ti obxecto lírico omnipresente dos nosos poemas, axeonllados por Ti derrotados en Ti porque si, liberados sempre en Ti na Liberdade cremos e Liberdade queremos en Ti.                VI Viver sen Liberdade enterrada no silenzo de querer e non poder de sentir e non falar semellando ser ou é sendo, es ou somos todas e todos vivos e defuntos mortas e mortos sendo ou son talvez SEREMOS!!

© 2006 Biblioteca Virtual Galega