|
Emi, irmá por accidente.
A min mesma, Iris.
In memoriam.
|
Os gatos non van ó ceo
e as mulleres non poden
escribir as obras de Shakespeare.
Virxe en almíbar.
Cisne violado
viúvo, solteiro e casado.
Música triste
de piano desconsolado.
AMOR PROSTITUÍDO
Pousa Iris os seus ollos
no Vaso na mesa pousado.
Verdes, grises e castaños.
Caprichosos.
Perturbados.
Bágoas con queime profesional.
A morte non está tan mal
como a pintan.
A vida non está tan ben
como din.
E unha muller debe ter cartos
e unha habitación propia
para poder escribir*.
Decisión. Ante todos.
Tamén unha razón.
Todos choran por algo
e todos morren de algo.
Alá cadaquén.
Pero hoxe ninguén morre de amor
en vellos vagóns.
Morrer de odio
non se adapta á situación.
Morrería de envexa
dos días de cereixas e navallas,
de lóstregos e sorrisos.
De gloria enlatada.
AMOR PLUSCUAMPERFECTO
Morte : tipo S 349 klt.
Causa da morte : afogou
nun Vaso de auga
que estaba enriba da mesa
da súa cociña
de azulexos estampados.
A auga corre polo vaso suicida
e aniña nas veas.
Sortea chanzos interminables
de estación de metro londiniense.
A espada de Damocles pende agora
sobre o leito de luxuria.
Musa e pintor de mentiras
fan o amor
nos días de orballo.
AMOR DE QUIZAIS
Anónimo desesperado
en cartas ó director
dun xornal da localidade:
se quero morrer e non me deixan,
¿que podo facer
para que o mundo se conforme?
Se, alomenos,
non anoitecese.
Nada e xa queda
sen alento.
Bolboretas de dó e de músculos
que non responden á chamada da vida.
Vai tragando as últimas burbullas
de auga mineral con gas.
Nada.
Nada e nada.
Nada de nada.
Escrito está na Terra de chuvia e morriña:
NON MATARÁS.
FIN
*Da obra de Virginia Woolf, A room of one's own
|
BVG
Voltar atrás
