BVG     Voltar atrás

Vivo un soño que é un aire morno que me acaricia os ollos Quero dormir nos teus beizos brandos deixame deitarme ahí mesmo nese leito  húmido e carmesí na entrada á túa boca na brisa do teu alento na auga da túa lingua ansiosa abaneado polas verbas doces mollado polos cristais caídos da túa mirada   Non me espertes agora que navego nun mar de sabas brancas que avisto a area do teu corpo espido fronte ao mar Non me espertes agora que camiño na túa pel limpa e palpitante Non me espertes agora que me afondo dentro para non volver saír xamais   Vivo un soño que se apaga nas candeas no teu descanso de frores no olor dos crisantemos na frialdade das pedras Non me espertes agora esvaéndote na brétema espesa nas lembranzas que te reviven. Non me espertes agora que vivo a morte que é un aire morno que me acaricia os ollos Quero dormir contigo como ti dormes como eu soño.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega