Visualizar colaboración

Preguntoiro de bágoas e medo
Chuva e arco da vella no chan
Camiñas sen rumbo e pasa xente
                                                           demasiada
e gostas de perseguirlles as sombras
                                                       durante un anaco
e subes e baixas as escaleiras de
                                                             Platerías
E choras só a ratos
tragando bágoas con forza
que quedan atragantadas e
rabia e loita xa medio inexistentes
que perdiches en xente que acepta
as normas
en papeleo,
en imbécilesescuros
En aplastar a túa imaxe
mentres patino pola
                                                                pedra
Pensar que non existes
que nunca existiches
quenuncatequixenquero
e acabar contigo, de todo
para sempre
Quemecansasqueteodioquesonidiotaprosmaemoitascousasmáis
                                                Que igual non me mereces
                                                                  ¿?
, que buscarei soños detrás de farolas apagadas percorrendo o fume que botas ao aire mirando unha estrela, suspirando e aspirando a Lúa e ollando cada fiestra pensando na historia que hai detrás
                                           Tendo medo e sen ter a quen contarllo
                                                Tendo fame e sentirte sen forzas
                                                          Para comprender,
                                                                  Amor,
                                                       que preciso buscarte
                                                          en calquera noite
Que preciso que me chames a cobro
revertido
Saír de aquí e meterme nunha
sala cunha obra de teatro
que non me guste
e que ninguén me busque
                               que as mans deixen de ter olor a tabaco e lexía(lixivia)
                                                                   Cores
                                                                  Marcho

Pedra