[p. 105]
Erte, Minguiños, e vente conmigo,
Erte e non seas así dormitón;
Colle o forcado e abrangue o fouciño
Mentres eu chanto no carro o cambón.
Vén, que relocen as barras do día,
mais bermelliño que o dengue se pon
o campanario da irexa, onde ledos
cen cotovíos subiando se ón.
Ponde, meniñas, camisa ben branca,
cofia de liño e sabeneo de lan
e remangádevos ben hastra os cóbados
que hox é o día da sega do pan.
Rosa que colla a caldeira da auga,
Milia que apeite co o cesto do pan,
que eu levarei a panela da froita
xa que co o leite os pícaros van.
[p. 106]
¡Eida, meniñas; que xa pol-a bouza
frauta resoa co-o chas-carrás-chas!...
¡ei! ¡que hoxe o trasno relouca doente
porque así fartos nos ve de solás !
¡Ai que repretas están as espigas!
¡Ai que douradas se encrinan a nos!...
¡Ei raparigos! pillade os fouciños,
escomenzade no nome de Dios.
Primeira voz
Pardiola, amigos, o sol que
alborexa
évola xoya millor que nos dou
noso Siñore, que él solo as espigas
co-o seu dourado sorrir maduróu.
Segunda voz
N-as madurara ese sol tan
garrido
se gorda chuvia no abril non viñer
e a sarabia e xiada no inverno
por estas bardas non vises caer.
[p. 107]
Terceira voz
Se lle fallase a sostancia
da terra
e o vento, a purga, no venlle a limpar
hoxe en lugar do pracer que vos infra
tristes bagullas vos vira ceibar.
Carta voz
Vós ben falás, pron non
coma un libro:
se vos marrase saú pra o coidar
estes monlliños que alegran a yalma
fora en de valde pensalos mallar.
Quinta voz
Foivos a terra, giada e
orvallo:
foivos o vento que o alimpóu,
o sol, a chuvia, o arado e a grade;
foi Dios, en fin, porque Dio'l'o crióu.
Sesta voz
Démolle gracias por tanto
ben xunto
e pol'os dias que manda tan bos:
[p. 108]
que o sol, a chuvia, e o vento e xiada
se El no o goberna fan mofa de nos.
¡Eida rapaces, que estralen os deños!
¡Ei que xa róxe no lume a sartén!
¡Ei que xa o sol se vai pôr tras dos montes
e so nosoutros a noite se vén!
¡Eixo vai roda! ¡qué chea e graúda
a nosa meda xa sobe hastra o ceu!
¡Rapi-ós deños! se come pan trigo
o que non sude a cargar coma eu.
1861.
|