ANÓNIMO [Trobador de Santarén?] [A 278]
A máis
fremosa de quantas vejo en Santarén, e que máis desejo, e en que sempre
cuidando sejo, non cha direi, mais direi-ch',
amigo: ai Sentirigo, ai
Sentirigo, al é Alfanx'e al
Seserigo!
Ela e outra, amigo, vi-as, se Deus me valha, non ha dous
días. Non cha direi eu, ca o dirías e perder-t'-ías por én
comigo: ai Sentirigo, ai
Sentirigo, al é Alfanx'e al
Seserigo!
Cuidand'en ela ja hei perdudo o sén, amigo, e ando
mudo; e non sei home tan entendudo que m'hoj'entenda o por que
digo ai Sentirigo, ai
Sentirigo, al é Alfanx'e al
Seserigo!
ANÓNIMO [Trobador de Santarén?] [A 279]
Pero eu vejo
aquí trobadores, senhor e lume destes olhos meus, que troban d'amor por
sas senhores non vej'eu aquí trobador, par
Deus, que m'hoj'entenda o por que
digo al é Alfanx'e al Seserigo.
Senhor,
fremosa máis de quantas son en Santarén, e que máis desejo, dizer-vos
quero, se Deus me perdón: non vej'eu home de quantos
vejo que m'hoj'entenda o por que
digo al é Alfanx'e al Seserigo.
Amo-vos
tant'e tan de coraçón que o dormir ja o hei perdudo, senhor de mí e do meu
coraçón; non vej'eu home tan entendudo que
m'hoj'entenda o por que digo al é Alfanx'e al
Seserigo.
AFONSO EANES DO COTÓN [A 277]
Senhor fremosa, pois
me vej'aquí, gradesc'a Deus que vós posso dizer a coita que me fazedes
sofrer, e Deus nen vós non me valedes
i. Amigo, por meu amor e por
mí sofred'a coita que vós por mí
ven, ca sofrendo coita se serv'o
ben.
Senhor fremosa, muito mal levei, sofrendo tempo, e atendí
melhor; e Deus e vós fazedes-me peor, e peor m'é que quando
comecei. Amigo meu, por min que vo-la
dei sofred'a coita que vós por mí
ven, ca sofrendo coita se serv'o
ben.
AFONSO EANES DO COTÓN [B 971/V 558]
A gran dereito
lazerei, que nunca home viu maior, u me de mia senhor
quitei .................................................. e que quería eu
melhor de seer seu vassalo e ela mia senhor?
E ja sempre por fol
terrei o que deseja ben maior daquele que eu receei; a guisa fize de
pastor; e que quería eu melhor de seer seu vassalo e ela mia
senhor?
E quantas outras donas sei a sa beldad'ést'a maior, daquela
que desejar hei enos días que vivo for: e que quería eu melhor de seer
seu vassalo e ela mia senhor?
AFONSO FERNÁNDEZ CEBOLHILHA [B 404/
V 15]
Senhor fremosa, des quando vos vi sempr'eu punhei de me guardar
que non soubessen qual coita no coraçón por vós sempr'houv', e pois Deus
quer assí; que sabian todos o mui grand'amor e a gran coita que levo,
senhor, por vós, des quando vos primeiro vi.
E pois souberen qual
coita sofrí por vós, senhor, muito mi pesará, por que hei medo que alguén
dirá que sen mesura sodes contra mí, que vos amei sempre máis doutra
ren, e nunca mi quisestes fazer ben nen oír ren do que por vós
sofrí.
E pois eu vir, senhor, o gran pesar de que sei ben que hei
mort'a prender, con mui gran coita haverei a dizer: «Ai Deus, por que me
van assí matar?» E veer-m'an mui trist'e sen sabor e por aquesto
entenderán, senhor, que por vós hei tod'aqueste pesar.
E, pois assí é,
venho vos rogar que vos non pes, senhor, en vos servir e me queirades por
Deus consentir que diga eu atanto, en meu cantar, que a dona que en seu
poder ten que sodes vós, mia senhor e meu ben, e máis desto non vos ouso
rogar.
AFONSO LÓPEZ DE BAIÁN [A 225 / B 396 / V 6]
O meu
Senhor Deus me guisou de sempr'eu ja coita sofrer, enquanto no mundo
viver, u m'el atal dona mostrou que me fez
filhar por senhor; e non lh'ouso dizer
"senhor".
E se Deus houv'o gran prazer de me fazer coita levar, que
ben s'end'el soube guisar u me fez tal dona
veer, que me fez filhar por
senhor, e non lh'ouso dizer "senhor".
Se
m'eu a Deus mal merecí, non vos quis el muito tardar, que se non quisesse
vingar de mí, u eu tal dona vi que me fez
filhar por senhor; e non lh'ouso dizer
"senhor".
AFONSO MÉNDEZ DE BESTEIROS [B 377]
Oimais quer'eu
punhar de me partir daqueste mund', e farei gran razón, poi-lo leixou a
mia senhor, e non pud'i viver e fui alhur guarir. E por esto quer'eu por
seu amor leixá-lo mundo falso, traedor, desemparado, que me foi
falir.
E non houvera pois quen o servir com'eu serví, nen tan longa
sazón; e ficará desemparad'entón, pois m'end'eu for, que mia senhor fez
ir. E pois que ja non ha prez nen valor eno mundo, d'u se foi mia
senhor, ¡Deus me cofonda, se eu i guarir!
E pois que eu i mia senhor
non vir, e vir as outras que no mundo son, non me poida dar o
coraçón de ficar i. E por vos non mentir, quero-m'end'ir; e, pois que
m'end'eu for daqueste mundo, que ést'a peor cousa que sei, querrei-me d'el
riir!
AFONSO PÁEZ DE BRAGA [B 854 / V 440]
Ai mia senhor,
quer'eu provar se poderei sen vós viver e veerei se hei poder dalgüa
vez sen vós morar, pero sei o que mi averrá, ca mil vezes o provei ja e
nunca o pud'acabar.
Pero quero-o começar e forçar i meu conhocer e
sei de mí como ha seer e ca vos hei pois a rogar e quan pouco mi
durará mia sanha e quan ben mi será, se vos posso
desensanhar
escontra mí, que vos pesar nunca fiz, nen cuid'a
fazer, mais sei-vos tan gran ben querer, que vos faz contra mí
queixar, e, pois mi Deus poder non dá que vos desame, assí m'hei
ja vosc'a perder, por vos amar.
AFONSO SÁNCHEZ [B 411 / V
22]
Estes que m'ora tolhen mia senhor que a non poss'aquí per ren
veer, mal que lhes pes, non mi a poden tolher que a non veja sen nen üu
pavor, ca morrerei e tal tempo verrá que mia senhor fremosa
morrerá; entón a verei; des i sabedor
soon d'atanto, par Nostro
Senhor, que, se lá vir o seu ben parecer, coita nen mal outro non
poss'haver eno inferno, se con ela for; des i sei que os que jazen
alá nen un deles ja mal non sentirá tant'haverán de a catar
sabor!
AIRAS CARPANCHO [A 65 / B 177]
Desej'eu muit'a veer mia
senhor, e pero sei que, pois d'ant'ela for, non lh'hei a dizer ren de
com'hoj'eu havería sabor. E lh'estaría ben!
Po-la veer moir'e po-la
servir, e pero sei que, pois m'ant'ela vir, non lh'hei a dizer ren de
como'hoj'eu podería guarir. E lh'estaría ben!
Se lh'al disser, non me
dirá de non; mais da gran coita do meu coraçón non lh'hei a dizer
ren que lh'eu diría en bõa razón. E lh'estaría ben!
Pero hei gran
sabor de lhe falar, quando a vejo, por lhe non pesar, non lh'hei a dizer
ren de com'eu podería led'andar E lh'estaría ben!
AIRAS
ENGEITADO [B 792 / V 559]
A ren que mi a mí máis valer devía contra
mia senhor essa mi faz a mí peior servic', e mui gran ben querer e mui
grand'homildade; non me vos pod'al apoer, que seja con verdade, nen ar
é d'al despagada.
Nunca lh'outro pesar busquei senón que lhi quero
gran ben e por esto en coita me ten, tal que conselho non me sei; se
lh'eu mal merecesse, o que lhi non merecerei, u eu pouco valesse, non
mi daría nada.
Quando m'agora ren non dá, que lhi non sei merecer
mal, o meu serviço non mi val cuid'eu nunca mi ben fará, mais dig'a seu
marido que a non guarde de min ja, ca será i falido, se mi a tever
guardada.
Torto fará, se mi a guardar, ca non vou eu u ela é, e
juro-vos per bõa fe, des que m'ela fez tornar, nunca foi aquel día que
a eu visse, ca pesar grande lhi crecería, nen vi a sa malada
que
con ela sol ben estar e meu mal lhi diría, ca esta é sa privada, e, se
me quisess'ajudar, Elvira ben faría e de Deus
foss'ajudada.
AIRAS MONIZ DE ASME [B 6]
Pois mi non val d'eu
muit'amar a mia senhor, nen a servir, nen quan apost'eu sei negar o
amor, que lh'hei, e a'ncobrir a ela que me fez perder, que mi o non poden
entender, ja eu chus non a negarei; vel saberán de quen
tort'hei:
Da que ha melhor semelhar de quantas no mund'home vir, e
máis manso sabe falar das que home falar oír; non vo-la hei chus a
dizer... quen-quer x'a pode entender; ja chus seu nome non direi; ca a
feito ja mi a nomeei!
E quen ben quiser trastornar per todo o mundo, e
ferir, mui festinho xi a pod'achar; ca, por vos home non mentir, non ha
ela tal parecer con que s'assí possa asconder. Per como a eu
dessinei, achá-la-an, cousa que sei!
Os que me soían
coitar foi-lhes mia senhor descobrir. Ja mi ora leixarán folgar, ca
lhis non podía guarir, ca ben lhe-la fiz conhocer, porque me non quis ben
fazer! E tenho que ben me vinguei, pois-la en concelho
averiguei!
|