BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 85]        A IGREXA FRIA    Por cima d'os agros, D'o monte n'o medio, Levántase ainda Hidrópico e negro,

Cal xigante hipopótamo morto,

De vermes cuberto,

Rodeado de trévoas e gramas, O lombo deforme d'o vello mosteiro.

D'as torres as rexas Agullas de ferro, Queixarse parecen D'a marcha d'os tempos;

E de cote paradas é inmobres,

Semellan os dedos

[p. 86] D'unha mau de Titan q' anda en busca D'o rayo que tarda d'as iras d'o ceo.                       —

Dend' a alta campana Cay inda en anélos A forte cadea Con triste bambeo.

Cando á posta d'o sol, d'as montanas

Azóutana os ventos,

Unha serpe arromeda encantada Que gard' as rüinas fungando e tecendo                       —

Os pelos de punta N'a mau c'un coitelo, Co'a sangue lixado D'os probes viaxeiros,

Tempos houbo en q' aquí buscar viña

Seguro y-achego

O ladron d'os camiños, q'os frades Q' a Praga queimaban, en salvo puxeron.                       —

De monxe vestido Com' éles o reo, De réprobo á santo Pasóu n'un dia mesmo;

E, d'a gorxa que ser debería

Tallada n'un cepo,

A pauliña saíu qu' escomulga Ó insine Colombo y-ó gran Galileo.                       —

As virxes, forzadas, Os probes, valeiros, [p. 87] Pedian namentres Socorro e romedio;

Y-a xusticia, escudeiro mal pago

D'o crime sanguento,

D'o sagrado n'a porta quedaba De rabia e de cólara os dentes batendo.                       —

N'os meus solitarios Nouturnos paseos, Sucedem' ás veces Chegar ó mosteiro;

E caretas facéndom' estonces

D'a lua ó refrexo,

Unha negra vision, d' entr' as ruina, «¡Qué tempos!» me dice, y-eu digo «¡Qué tempos!»

© 2006 Biblioteca Virtual Galega