Aires d'a miña terra

Páxina Anterior

"Pelegrinos, á Roma"

Páxina Seguinte

m5currosenriquezairesdaminhaterra019.html


[p. 109]


     PELEGRINOS, Á ROMA


   A ira de Dios, en labarada ardente,
Cinguíu d'o Vaticano a cima escura
Y-endómeta, estralante, xorda, dura,
Prendéu d'o falso Cristo n' aspra frente.

   Queimad'o altar, sin sólio en que s' asente,
Rodóu por terra o ídolo d' altura,
Y-a boca abrindo desdentada e impura
«Valéime aquí!» berróull' á turba crênte.

   Romeiros, acudí!... Sinistro e fosco,
O incendio crece q' a razon atiza;
Cay o Papado, a Fe cheir' á chamosco! 

   Acudí, pelegrinos!... que n'a liza 
Que contr' a Libertade abríu con vosco,
A besta apocalíutica... aguniza.


Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega