Cantigas de amor

 

Parte nº 1

Páxina Seguinte

amor1.html


ANÓNIMO [Trobador de Santarén?] [A 278]

A máis fremosa de quantas vejo
en Santarén, e que máis desejo,
e en que sempre cuidando sejo,
non cha direi, mais direi-ch', amigo:
     ai Sentirigo, ai Sentirigo,
     al é Alfanx'e al Seserigo!

Ela e outra, amigo, vi-as,
se Deus me valha, non ha dous días.
Non cha direi eu, ca o dirías
e perder-t'-ías por én comigo:
     ai Sentirigo, ai Sentirigo,
     al é Alfanx'e al Seserigo!

Cuidand'en ela ja hei perdudo
o sén, amigo, e ando mudo;
e non sei home tan entendudo
que m'hoj'entenda o por que digo
     ai Sentirigo, ai Sentirigo,
     al é Alfanx'e al Seserigo!



ANÓNIMO [Trobador de Santarén?] [A 279]

Pero eu vejo aquí trobadores,
senhor e lume destes olhos meus,
que troban d'amor por sas senhores
non vej'eu aquí trobador, par Deus,
     que m'hoj'entenda o por que digo
     al é Alfanx'e al Seserigo.

Senhor, fremosa máis de quantas son
en Santarén, e que máis desejo,
dizer-vos quero, se Deus me perdón:
non vej'eu home de quantos vejo
     que m'hoj'entenda o por que digo
     al é Alfanx'e al Seserigo.

Amo-vos tant'e tan de coraçón
que o dormir ja o hei perdudo,
senhor de mí e do meu coraçón;
non vej'eu home tan entendudo
     que m'hoj'entenda o por que digo
     al é Alfanx'e al Seserigo.



AFONSO EANES DO COTÓN [A 277]

—Senhor fremosa, pois me vej'aquí,
gradesc'a Deus que vós posso dizer
a coita que me fazedes sofrer,
e Deus nen vós non me valedes i.
     —Amigo, por meu amor e por mí
     sofred'a coita que vós por mí ven,
     ca sofrendo coita se serv'o ben.

—Senhor fremosa, muito mal levei,
sofrendo tempo, e atendí melhor;
e Deus e vós fazedes-me peor,
e peor m'é que quando comecei.
     —Amigo meu, por min que vo-la dei
     sofred'a coita que vós por mí ven,
     ca sofrendo coita se serv'o ben.



AFONSO EANES DO COTÓN [B 971/V 558]

A gran dereito lazerei,
que nunca home viu maior,
u me de mia senhor quitei
..................................................
e que quería eu melhor
de seer seu vassalo
e ela mia senhor?

E ja sempre por fol terrei
o que deseja ben maior
daquele que eu receei;
a guisa fize de pastor;
e que quería eu melhor
de seer seu vassalo
e ela mia senhor?

E quantas outras donas sei
a sa beldad'ést'a maior,
daquela que desejar hei
enos días que vivo for:
e que quería eu melhor
de seer seu vassalo
e ela mia senhor?



AFONSO FERNÁNDEZ CEBOLHILHA [B 404/ V 15]

Senhor fremosa, des quando vos vi
sempr'eu punhei de me guardar que non
soubessen qual coita no coraçón
por vós sempr'houv', e pois Deus quer assí;
que sabian todos o mui grand'amor
e a gran coita que levo, senhor,
por vós, des quando vos primeiro vi.

E pois souberen qual coita sofrí
por vós, senhor, muito mi pesará,
por que hei medo que alguén dirá
que sen mesura sodes contra mí,
que vos amei sempre máis doutra ren,
e nunca mi quisestes fazer ben
nen oír ren do que por vós sofrí.

E pois eu vir, senhor, o gran pesar
de que sei ben que hei mort'a prender,
con mui gran coita haverei a dizer:
«Ai Deus, por que me van assí matar?»
E veer-m'an mui trist'e sen sabor
e por aquesto entenderán, senhor,
que por vós hei tod'aqueste pesar.

E, pois assí é, venho vos rogar
que vos non pes, senhor, en vos servir
e me queirades por Deus consentir
que diga eu atanto, en meu cantar,
que a dona que en seu poder ten
que sodes vós, mia senhor e meu ben,
e máis desto non vos ouso rogar.



AFONSO LÓPEZ DE BAIÁN [A 225 / B 396 / V 6]

O meu Senhor Deus me guisou
de sempr'eu ja coita sofrer,
enquanto no mundo viver,
u m'el atal dona mostrou
     que me fez filhar por senhor;
     e non lh'ouso dizer "senhor".

E se Deus houv'o gran prazer
de me fazer coita levar,
que ben s'end'el soube guisar
u me fez tal dona veer,
     que me fez filhar por senhor,
     e non lh'ouso dizer "senhor".

Se m'eu a Deus mal merecí,
non vos quis el muito tardar,
que se non quisesse vingar
de mí, u eu tal dona vi
     que me fez filhar por senhor;
     e non lh'ouso dizer "senhor".



AFONSO MÉNDEZ DE BESTEIROS [B 377]

Oimais quer'eu punhar de me partir
daqueste mund', e farei gran razón,
poi-lo leixou a mia senhor, e non
pud'i viver e fui alhur guarir.
E por esto quer'eu por seu amor
leixá-lo mundo falso, traedor,
desemparado, que me foi falir.

E non houvera pois quen o servir
com'eu serví, nen tan longa sazón;
e ficará desemparad'entón,
pois m'end'eu for, que mia senhor fez ir.
E pois que ja non ha prez nen valor
eno mundo, d'u se foi mia senhor,
¡Deus me cofonda, se eu i guarir!

E pois que eu i mia senhor non vir,
e vir as outras que no mundo son,
non me poida dar o coraçón
de ficar i. E por vos non mentir,
quero-m'end'ir; e, pois que m'end'eu for
daqueste mundo, que ést'a peor
cousa que sei, querrei-me d'el riir!



AFONSO PÁEZ DE BRAGA [B 854 / V 440]

Ai mia senhor, quer'eu provar
se poderei sen vós viver
e veerei se hei poder
dalgüa vez sen vós morar,
pero sei o que mi averrá,
ca mil vezes o provei ja
e nunca o pud'acabar.

Pero quero-o começar
e forçar i meu conhocer
e sei de mí como ha seer
e ca vos hei pois a rogar
e quan pouco mi durará
mia sanha e quan ben mi será,
se vos posso desensanhar

escontra mí, que vos pesar
nunca fiz, nen cuid'a fazer,
mais sei-vos tan gran ben querer,
que vos faz contra mí queixar,
e, pois mi Deus poder non dá
que vos desame, assí m'hei ja
vosc'a perder, por vos amar.



AFONSO SÁNCHEZ [B 411 / V 22]

Estes que m'ora tolhen mia senhor
que a non poss'aquí per ren veer,
mal que lhes pes, non mi a poden tolher
que a non veja sen nen üu pavor,
ca morrerei e tal tempo verrá
que mia senhor fremosa morrerá;
entón a verei; des i sabedor

soon d'atanto, par Nostro Senhor,
que, se lá vir o seu ben parecer,
coita nen mal outro non poss'haver
eno inferno, se con ela for;
des i sei que os que jazen alá
nen un deles ja mal non sentirá
tant'haverán de a catar sabor!



AIRAS CARPANCHO [A 65 / B 177]

Desej'eu muit'a veer mia senhor,
e pero sei que, pois d'ant'ela for,
non lh'hei a dizer ren
de com'hoj'eu havería sabor.
E lh'estaría ben!

Po-la veer moir'e po-la servir,
e pero sei que, pois m'ant'ela vir,
non lh'hei a dizer ren
de como'hoj'eu podería guarir.
E lh'estaría ben!

Se lh'al disser, non me dirá de non;
mais da gran coita do meu coraçón
non lh'hei a dizer ren
que lh'eu diría en bõa razón.
E lh'estaría ben!

Pero hei gran sabor de lhe falar,
quando a vejo, por lhe non pesar,
non lh'hei a dizer ren
de com'eu podería led'andar
E lh'estaría ben!



AIRAS ENGEITADO [B 792 / V 559]

A ren que mi a mí máis valer
devía contra mia senhor
essa mi faz a mí peior
servic', e mui gran ben querer
e mui grand'homildade;
non me vos pod'al apoer,
que seja con verdade,
nen ar é d'al despagada.

Nunca lh'outro pesar busquei
senón que lhi quero gran ben
e por esto en coita me ten,
tal que conselho non me sei;
se lh'eu mal merecesse,
o que lhi non merecerei,
u eu pouco valesse,
non mi daría nada.

Quando m'agora ren non dá,
que lhi non sei merecer mal,
o meu serviço non mi val
cuid'eu nunca mi ben fará,
mais dig'a seu marido
que a non guarde de min ja,
ca será i falido,
se mi a tever guardada.

Torto fará, se mi a guardar,
ca non vou eu u ela é,
e juro-vos per bõa fe,
des que m'ela fez tornar,
nunca foi aquel día
que a eu visse, ca pesar
grande lhi crecería,
nen vi a sa malada

que con ela sol ben estar
e meu mal lhi diría,
ca esta é sa privada,
e, se me quisess'ajudar,
Elvira ben faría
e de Deus foss'ajudada.



AIRAS MONIZ DE ASME [B 6]

Pois mi non val d'eu muit'amar
a mia senhor, nen a servir,
nen quan apost'eu sei negar
o amor, que lh'hei, e a'ncobrir
a ela que me fez perder,
que mi o non poden entender,
ja eu chus non a negarei;
vel saberán de quen tort'hei:

Da que ha melhor semelhar
de quantas no mund'home vir,
e máis manso sabe falar
das que home falar oír;
non vo-la hei chus a dizer...
quen-quer x'a pode entender;
ja chus seu nome non direi;
ca a feito ja mi a nomeei!

E quen ben quiser trastornar
per todo o mundo, e ferir,
mui festinho xi a pod'achar;
ca, por vos home non mentir,
non ha ela tal parecer
con que s'assí possa asconder.
Per como a eu dessinei,
achá-la-an, cousa que sei!

Os que me soían coitar
foi-lhes mia senhor descobrir.
Ja mi ora leixarán folgar,
ca lhis non podía guarir,
ca ben lhe-la fiz conhocer,
porque me non quis ben fazer!
E tenho que ben me vinguei,
pois-la en concelho averiguei!

 

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega