Cantigas de amor

Páxina Anterior

Parte nº 10

Páxina Seguinte

amor10.html


ROI FERNÁNDEZ DE SANTIAGO [A 309 / B 901 / V 486]

Ora começa o meu mal
de que ja non temía ren,
e cuidava que m'ía ben.
E todo se tornou en mal,
     ca o dem'agora d'Amor
     me fez filhar outra senhor!

E ja dormía todo meu
sono, e ja non era fol,
e podía fazer mia prol.
Mais-lo poder ja non é meu,
     ca o dem'agora d'Amor
     me fez filhar outra senhor!

Que ledo me fezera ja,
quando s'Amor de min quitou
un pouco, que mi a min leixou.
Mais doutra guisa me vai ja,
     ca o dem'agora d'Amor
     me fez filhar outra senhor!

E non se dev'hom'alegrar
muito de ren que poss'haver,
ca eu, que o quige fazer,
non hei ja de que m'alegrar,
     ca o dem'agora d'Amor
     me fez filhar outra senhor!

Ao dem'acomend'eu Amor;
e bëeiga Deus a senhor
de que non será sabedor
nulh'hom', enquant'eu vivo for.



ROI FERNÁNDEZ DE SANTIAGO [B 903/V 488]

Quand'eu vejo las ondas
e las muit'altas ribas,
logo mi veen ondas
al cor pola velida:
     maldito seja'l mare,
     que mi faz tanto male!

Nunca vejo las ondas
nen as altas debrocas
que mi non venhan ondas
al cor pola fremosa:
     maldito seja'l mare,
     que mi faz tanto male!

Se eu vejo las ondas
e vejo las costeiras,
logo mi veen ondas
al cor pola ben feita:
     maldito seja'l mare,
     que mi faz tanto male!



ROI FERNÁNDEZ DE SANTIAGO [B 905 / V 491]

Des que eu vi
a que eu vi,
nunca dormí
e, cuidand'i,
     moir'eu.

Fez-me veer
Deus e per veer
quen me morrer
faz, e dizer
     moir'eu.

Gran mal mi ven,
e non mi ven,
nen verrá ben
end'e por én
     moir'eu.

E non mi val
Deus, non mi val,
e deste mal
     moir'eu,
     moir'eu,
     moir'eu.



ROI FERNÁNDEZ DE SANTIAGO [B (906bis)]

De gran coita faz gran lezer
Deus, per quant'eu entend'e sei,
e de gran pesar gran prazer,
e direi-vos por que o sei,
     ca vi mia senhor d'aquend'ir
     e ora vejo-a viir.

Ja por coita, nen por pesar
que haja no meu coraçón
non me quer'eu muito queixar,
e direi-vos eu por que non:
     ca vi mia senhor d'aquend'ir
     e ora vejo-a viir.

E sempr'eu esforç'haverei
contra pesar; se i houver,
de vos perder, non o querrei
haver oimais, se Deus quiser,
     ca vi mia senhor d'aquend'ir
     e ora vejo-a viir.



ROI GÓMEZ DE BRITEIROS [A 63 / B 174]

Nunca tan coitad'home por molher
fui com'eu por üa que me non quer
fazer ben; pero, se mi o non fezer,
     é cousa guisada
     de non viver nada.
     Se mi Deus non der
     ben da ben-talhada,
     nen vid'alongada
     non mi ha mí mester.

E melhor mi sería a min de morrer
ca sempr'assí como vivo, viver
coitado pola que non quis dizer
     a min noutro día
     o per que guarría,
     per que gran prazer
     ela me faría,
     par santa María:
     non mi o quis fazer.

E poi-la eu vi, sempr'a vi punhar
en me de seu preito e de si quitar,
mais agora ja, por me máis coitar,
     por ende me disse
     que a nunca visse
     en logar estar
     que lh'eu non fugisse
     e que a non visse
     por én me matar.



ROI MARTINZ DO CASAL [B 1164 / V 767]

Ora, mia senhor, mui leda ficade:
de m'ir pesar non se vos filhe de mí,
ca me vou eu e non levo d'aquí
o meu coraçón, e por Deus enviade
o vosso migo e faredes bon sén,
senón, ben certa seede, senhor,
que morrerei, tant'hei de vós amor.



ROI MARTINZ DE ULVEIRA [B 999 / V 588]

Disseron-vos, fremosa mia senhor,
que me non mat'a mí o voss'amor,
e non o negu'eu, pois eu sabedor
faço quen quer que o queira saber:
     ca me non mat'a min o voss'amor,
     mais mata-me que o non poss'haver.

Ca ben sei que vos disseron por mí
que me non mata voss'amor, assí
com'alguén cuida, e digu'én tant'i
a vós que o non posso máis negar:
     ca me non mat'a min o voss'amor,
     mais mata-me que o non poss'haver.

E os que cuidan que mi buscarán
per i mal vosco dize-no de pran
e non mi o negu'eu, poi-lo saber han,
des i entendo que non poderei:
     ca me non mat'a min o voss'amor,
     mais mata-me que o non poss'haver



ROI PÁEZ DE RIBELA [A 191 / B 342]

Un día que vi mia senhor,
quis-lhi dizer o mui gran ben
que lh'eu quer'e como me ten
forçad'e pres'o seu amor,
e vi-a tan ben parecer
que lhi non pudi ren dizer.

Quant'eu pugi no coraçón
mi fez ela desacordar,
ca se lh'eu podesse falar,
quisera-lhi dizer entón,
     e vi-a tan ben parecer
     que lhi non pudi ren dizer.

Seu medo, poi-la vi atal,
que houvi, me tolheu assí,
ca lhi quisera falar i
de como me faz muito mal,
     e vi-a tan ben parecer
     que lhi non pudi ren dizer.

Pero m'ela non ten por seu,
mui gran verdade vos direi:
meu mal est'é, quanto ben hei,
e fora po-lo dizer eu,
     e vi-a tan ben parecer
     que lhi non pudi ren dizer.



ROI PÁEZ DE RIBELA [A 198 / B 349]

     Par Deus, ai dona Leonor,
     gran ben vos fez Nostro Senhor!

Senhor, parecedes assí
tan ben que nunca tan ben vi,
e gran verdade vos digu'i,
que non podería maior.
     Par Deus, ai dona Leonor,
     gran ben vos fez Nostro Senhor!

E Deus, que vos en poder ten,
tan muito vos fezo de ben
que non soub'el no mundo ren
per que vos fezesse melhor.
     Par Deus, ai dona Leonor,
     gran ben vos fez Nostro Senhor.

En vós mostrou el seu poder,
qual dona sabía fazer;
de bon prez e de parecer
e de falar fez-vos, senhor.
     Par Deus, ai dona Leonor,
     gran ben vos fez Nostro Senhor.

Com'antr'as pedras bon rubí
sodes, antre quantas eu vi;
e Deus vos fez por mal de mí,
que ten comigo grand'amor!
     Par Deus, ai dona Leonor,
     gran ben vos fez Nostro Senhor.



ROI QUEIMADO [A 133 / B 254]

Agora viv'eu como querría
veer viver quantos me queren mal,
que non vissen prazer de si nen d'al,
com'eu fiz sempre des aquel día
que eu mia senhor non pudi veer.
Ca se nunca depois ar vi prazer,
Deus no'me valha, que podería!

E quen vivess'assí, vivería,
per bõa fe, en gran coita mortal,
c'assí viv'eu por üa dona qual
sab'hoje Deus e Santa María,
que a fezeron melhor parecer
de quantas donas vi e máis valer
en todo ben; e ben veería

quen visse mia senhor, e diría:
«eu sei ben» por ela que é atal
como vos eu digu'; e se me non val
Deus (que mi a mostre!), ja non guarría
eu máis no mundo, ca non hei poder
de ja máis aquesta coita sofrer
do que sofrí; e desejaría

muito mia mort'e querría morrer
por mia senhor a que prazería,

e por gran coita, en que me viver
vejo por ela, que perdería.



ROI QUEIMADO [A 135 / B 256]

Nostro Senhor, e ora que será
de min, que moiro, porque me partí
de mia senhor mui fremosa, que vi
polo meu mal? E de mí que será,
Nostro Senhor? Ou ora que farei?
Ca, de pran, niun conselho non hei,
nen sei que faça, nen que xe será

de min, que moiro, e non me sei ja
niun conselh'outro senón morrer.
E tan bon conselho non poss'haver,
pois que non coido nunca veer ja
esta senhor, que por meu mal amei,
des que a vi, e am'e amarei
mentr'eu viver; mais non viverei ja

máis des aquí, de pran, per nulha ren,
coidando sempre no meu coraçón
no mui gran ben que lh'hoj'eu quer', e non
na veer, nen a coidar ja per ren
a veer. E con aqueste coidar
coid'a morrer, ca non poss'hoj'osmar
com'eu possa viver per nulha ren,

poi-la non vej', e coid'en quanto ben
lhe vós fezestes; e tod'ar coid'al:
en com'a min fezestes muito mal,
pois ja quisestes que lh'eu tan gran ben
quisess'e non mi o fazer alongar
de a veer, e tan a meu pesar,
Nostro Senhor, u me faredes ben?

A la fe, nenlhur! Aquesto sei ja,
ca, se a non vir, nunc'haverei ren.



ROI QUEIMADO [A 141 / B 262]

Direi-vos que mi-avëo, mia senhor,
i logo quando m'eu de vós quitei:
houve por vós, fremosa mia senhor,
a morrer; e morrera..., mais cuidei
     que nunca vos veería des i,
     se morress', e por esto non morrí.

Cuidando en quanto vos Deus fez de ben
en parecer e en mui ben falar,
morrera eu; mais polo mui gran ben
que vos quero, máis me fez Deus coidar
     que nunca vos veería des i,
     se morress', e por esto non morrí.

Cuidand'en vosso mui bon parecer
houv'a morrer, assí Deus me perdón,
e polo vosso mui bon parecer
morrera eu; mais acordei-m'entón
     que nunca vos veería des i,
     se morress', e por esto non morrí.

Coidand'en vós houv'a morrer assí,
e cuidand'en vós, senhor, guarecí.



ROI QUEIMADO [A 142/B 263]

Preguntou Joán García
da morte de que morría;
e dixe-lh'eu toda vía:
     «A morte desto se mata:
     Guiomar Afonso Gata
     ést'a dona que me mata».

Pois que m'houve preguntado
de que era tan coitado,
dixe-lh'eu este recado:
     «A morte desto se mata:
     Guiomar Afonso Gata
     ést'a dona que me mata».

Dixe-lh'eu: «Ja vos digo
a coita que hei comigo,
per bõa fe, meu amigo.
     A morte desto se mata:
     Guiomar Afonso Gata
     ést'a dona que me mata».



ROI QUEIMADO [B 266]

Pois minha senhor me manda
que non vaa, u ela seer,
quero-lho eu por én fazer
pois mo ela assí demanda.
Mais non me pod'ela tolher por én
que lh'eu non queira gran ben.

Minha senhor me defende,
por quanto eu dela vejo,
que non vaa u ela entende
que eu filho gran desejo.
Mais non pod'ela por ende o meu
coraçón partir do seu.

E por quanto eu dela entendo
que non quer que a máis veja,
ben me praz que assí seja;
mais vai-se meu mal sabendo,
ca os meus olhos me queren matar,
quando lha non vou mostrar.



RUI GÓMEZ, O FREIRE [B 50]

Oimais non sei eu, mia senhor,
ren per que eu possa perder
coita, nos días que viver,
pois vós non havedes sabor
que vos eu diga nulha ren
de quanto mal me por vós ven.
E pesa-vos de vos amar
eu, e non m'hei end'a quitar,

en tanto com'eu vivo for,
ca non hei poder d'al fazer.
Ca se d'al houvesse poder,
haver-vos-ía desamor
assí como vos hei gran ben
a querer, sen grad', e por én
me pesa, porque começar
foi convosc', a vosso pesar.

E pois a vós pesa, de pran,
de que convosco comecei,
guisad'é que non perderei,
sen morrer, coita nen afán
por vós, senhor, pois me non val
contra vós serviço, nen al
que vos faça, pero que-quer
vos sofrerei, mentr'eu poder

viver. Mais non me leixarán
os desejos que de vos hei,
que eu, senhor, non poderei
sofrer: assí me coitarán
por vós, que me queredes mal
porque vos amo; e pois atal
ventura hei, hei mui mester
de morrer, pois a vós prouguer.



SANCHO SÁNCHEZ [B 941 / V 529]

Muit'atendí eu ben da mia senhor
e ela nunca ben me quis fazer
e eu non tenho i al se non morrer,
pois que m'ela non val, nen seu amor,
     mais Deus, que sabe ben que ést'assí,
     pois eu morrer, demande-lho por mí.

Serví-a sempre mui de coraçón,
en quanto pudi, segundo meu sén,
e ela nunca me quis fazer ben
e eu non tenho i al se morrer non,
     mais Deus, que sabe ben que ést'assí,
     pois eu morrer, demande-lho por mí.

Serví-a sempr'e non catei por al,
des que a vi, e sempr'haver cuidei
algún ben dela, mais ben vej'e sei
que morte tenh'i, pois que me non val,
     mais Deus, que sabe ben que ést'assí,
     pois eu morrer, demande-lho por mí.



VASCO FERNÁNDEZ PRAGA DE SANDÍN [A 5 / B 95]

Home que gran ben quer molher
gran dereit'ha de trist'andar;
ca se lh'ela non quer prestar,
al do mundo non lh'ha mester.
Mais que mester lhe pod'haver
o que lhe non pode tolher
tal cuita como sigo ten?

E se est'hom', a que Deus quer
per algüa ventura dar
dela algún ben, log'a cuidar
dev'esto (se scient'houver)
ca inda o ha de perder,
e creo que dev'a morrer,
se o cuidar, con pesar én.

E tod'home que se poder
per algüa guisa guardar
de nunca molher muit'amar,
fará bon sén, se o fezer;
que, enos días que viver,
que pesar pode ja prender
eno mundo por outra ren?

Mais quen s'én ben guardar quiser,
guarde-se ben de ir a logar
u veja o bon semelhar
da mia senhor, se lhe Deus der,
que a tal fez, end'o poder;
ca se o vir, log'ha d'haver
mui gran cuita sen neún ben.



VASCO FERNÁNDEZ PRAGA DE SANDÍN [B 82]

Se vos prouguesse, mia senhor,
rogar-vos-ía üa ren:
que, pois me non fazedes ben,
que me non fezessedes mal.
E, mia senhor, a meu cuidar,
nunca vos devi'a pesar
de vos quen-quer rogar assí.

E pero sõo sabedor,
mia senhor, que fez i mal sén
porque vos ora falei én.
Ca ben creede que por al
non ousaría eu provar,
mia senhor, de vosco falar,
como vos fezestes en mí.

Ca sei eu ben, u al non jaz,
ca Deus vos fez tanto valer
que nunca devedes fazer
en nulha cousa se ben non.
Mais eu tan grave coita hei
por vós, senhor, que sol non sei
que me dig'ou faça que-quer.



VASCO FERNÁNDEZ PRAGA DE SANDÍN [B 86]

Per bõa fe, meu coraçón,
mal me per fostes conselhar
aquel dia'n que vós filhar
me fezestes esta senhor;
ca cedo mi per fez saber,
quejandas noites faz haver
Amor, a quen el preso ten!

E, mao meu pecado, non
foi nunca soo en pensar
que s'ela quisesse pagar
de saber eu, qual ben Amor
ao seu preso faz prender,
quando se dele sol doer,
ca nunca lhe per al faz ben!

Mais pero non hei eu razón
de me por én a vós queixar,
mais a min que mi a for buscar.
E alguén foi ja de melhor
sén que eu i soubi seer;
ca, de pran, mi a cuidei veer
e non lazerar pois por én!

E se eu non houvess'entón,
non fora tal, cuido, cuidar;
e quen hoje vir falar
e parecer, se homen for
que sén haja, ha d'entender
ca non devía eu fazer
o que alí cuidei, per ren.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega