Cantigas de amor

Páxina Anterior

Parte nº 3

Páxina Seguinte

amor3.html


DINÍS, Don [T 6/ B 529/V 112]

Non sei como me salv'a mia senhor,
se me Deus ant'os seus olhos levar,
ca, par Deus, non hei como m'assalvar
que me non julgue por seu traedor,
     pois tamanho temp'ha que guarecí,
     sen seu mandad' oír e a non vi.

E sei eu mui ben no meu coraçón
o que mia senhor fremosa fará,
depois que ant'ela for: julgar-m'-á
por seu traedor con mui gran razón,
     pois tamanho temp'ha que guarecí,
     sen seu mandad' oír e a non vi.

E pois tamanho foi o erro meu
que lhe fiz torto tan descomunal,
se mi a sa mui gran mesura non val,
julgar-m'-á por én por traedor seu,
     pois tamanho temp'ha que guarecí,
     sen seu mandado oír e a non vi.

E se o juízo passar assí,
ai eu cativ'! E que será de min?



DINÍS, Don [B 529b / V 132]

Que grave coita, senhor, é
a quen ha sempr'a desejar
o vosso ben, que non ha par,
com'eu fac'; e per bõa fe,
     se eu a Deus mal merecí,
     ben se vinga per vós en mí.

Tal coita mi dá voss'amor
e faz-me levar tanto mal,
que esto m'é coita mortal
de sofrer; e por én, senhor,
     se eu a Deus mal merecí,
     ben se vinga per vós en mí.

Tal coita sofr', ha gran sazón,
e tanto mal e tant'afán
que par de morte m'é de pran;
e senhor, por esta razón,
     se eu a Deus mal merecí,
     ben se vinga por vós en mí.

E quer-se Deus vingar assí,
como lhi praz, per vós en mí.



DINÍS, Don [B 531 / V 134]

Assí me trax coitado
e aficad'Amor
e tan atormentado
que, se Nostro Senhor
a ma senhor non met'en cor
que se de mi doia, da mor-
t'haverei prazer e sabor.

Ca viv'en tal cuidado,
come ben sofredor
é de mal aficado
que non pode maior,
se mi non val a que en for-
te ponto vi, ca ja de mor-
t'hei prazer e nen un pavor.

E faço mui guisado,
pois sõo servidor
da que mi non dá grado,
querendo-lh'eu melhor
ca min nen al, por én conor-
t'eu non hei ja senón da mor-
t'ende sõo desejador.



DINÍS, Don [B 533 / V 136]

Senhor, que de grad'hoj'eu querría,
se a Deus e a vós aprouguesse,
que u vós estades, estevesse
convosqu'e por esto me terría
     por tan ben-andante
     que por rei nen ifante
     des alí adeante
     non me cambiaría.

E sabendo que vos prazería
que u vós morassedes, morasse,
e que vós eu viss'e vós falasse,
terría-me, senhor, toda vía
     por tan ben-andante
     que por rei nen ifante
     des alí adeante
     non me cambiaría.

Ca, senhor, en gran ben vivería,
se u vós vivessedes, vivesse,
e sol que de vós est'entendesse,
terría-me, e razón faría,
     por tan ben-andante
     que por rei nen ifante
     des alí adeante
     non me cambiaría.



DINÍS, Don [B 548/V 151]

Quand'eu ben meto femença
en qual vos vej'e vos vi,
des que vos eu conhocí,
Deus que non mente, mi mença,
     senhor, se hoj'eu sei ben
     que semelh'o voss'en ren.

Quand'eu a beldade vossa
vejo, que vi por meu mal.
Deus que a coitados val,
a min nunca valer possa,
     senhor, se hoj'eu sei ben,
     que semelh'o voss'en ren.

E quen o assí non ten,
non vos viu, ou non ha sén.



DINÍS, Don [B 550 / V 153]

Senhor, en tan grave día
vos vi que non podería
máis; e por Santa María,
que vos fex tan mesurada,
doede-vos algún día
     de mí, senhor ben talhada.

Pois sempre ha en vós mesura
e todo ben e cordura,
que Deus fez en vós feitura
qual non fez en molher nada,
doede-vos por mesura
     de min, senhor ben talhada.

E por Deus, senhor, tomade
mesura por gran bondade
que vós el deu, e catade
qual vida vivo coitada,
e algún doo tomade
     de min, senhor ben talhada.



DINÍS, Don [B 572/V 176]

En grave día, senhor, que vos oí
falar e vos viron estes olhos meus!
— Dized', amigo, que poss'eu fazer i
en aqueste feito, se vos valha Deus?
     E havede mesura contra mí, senhor!
     — Farei, amigo, fazend'eu o melhor.

U vos en tal ponto eu oí falar,
senhor, que non pudi depois ben haver.
— Amigo, quero-vos ora perguntar
que me digades o que poss'i fazer.
     E havede mesura contra mí, senhor!
     — Farei, amigo, fazend'eu o melhor.

Des que vos vi e vos oí falar, non
vi prazer, senhor, nen dormí nen folguei.
— Amigo, dizede, se Deus vos perdón,
o que eu i faça, ca eu non o sei.
     E havede mesura contra mí, senhor!
     —Farei, amigo, fazend'eu o melhor.



ESTEVAN DA GUARDA [B 624 / V 225]

Do que ben serve sempr'oí dizer
que ben pede: mais digo-vos de mí,
pero que eu, gran temp'ha, ben serví
üa dona que me ten en poder,
que non tenho que, per meu ben servir,
eu razón hei de lhi, por én, pidir
o maior ben dos que Deus quis fazer.

Ben entend'eu que logar deve haver
o que ben serve de pidir, por én,
ben con razón, mais est'é tan gran ben
que lhi non pod'outro ben par seer,
pois d'eu ben servir üa dona tal
por lhi pedir ben que tan muito val
sol non no dev'en coraçón poer.

E, meus amigos, quen ben cousecer
o mui gran ben que Nostro Senhor deu
a esta dona, ben certo sei eu,
se houver sén, que ben pode entender
que, per servir, quantos no mundo son
non deven sol põer en coraçón
que pedir possa en tal ben caber.

Por end'a min convén, querend'ou non,
de servir ben en havendo razón,
que, per servir, haja ben d'atender.



ESTEVAN FAIÁN [A 240 / B 428 / V40]

—Vedes, senhor, quero-vos eu tal ben
qual maior posso no meu coraçón.
E non diredes vos por én de non?
—Non, amigo, mais direi-me outra ren:
     non me queredes vós a mí melhor
     do que vos eu quer', amigu'e senhor.

—U vos non vejo, non vejo prazer,
se Deus me valha, de ren, nen de mí.
E non diredes que non ést'assí?"
—Non, amigo, mas quero-mi al dizer:
     non me queredes vós a mí melhor
     do que vos eu quer', amigu'e senhor.

—Amo-vos tanto que eu mui ben sei
que non podía máis, per bõa fe.
E non diredes que assí non é?
—Non, amigo, mais al me vos direi:
     non me queredes vós a mí melhor
     do que vos eu quer', amigu'e senhor.



ESTEVAN FERNÁNDIZ DE ELVAS [B 618 / V 219]

Ouc'eu dizer üu verv'aguisado:
"que ben e mal sempre na face ven";
e verdad'é, per com'end'a mí avén
düa dona, u tod'est'hei osmado,
ca de quanto ben na sa face vi
ven end', amigos, tanto mal a min,
per que o verv'en meu dan'é provado.

Da sa bondade e seu prez mui loado
e sa mesura, nen do seu bon sén
non mi ven mal, mais doutro mui gran ben
que eu, amigos, polo meu pecado
na sa fremosa face conhocí;
por quanto mal end'a min ven d'alí
está o verv'en meu dan'acertado.

De masel'e grand'afán e cuidado
e gran coita que m'aficado ten,
de tod'este a min non fal ende ren,
por qual doaire (quan ben apostado!)
na sa face fremosa conhocí
con gran beldade, amigos, e assí
en meu dan'é o verv'afaçanhado.

E des entón, amigos, entendí
que este vervo, que eu sempr'ouví,
é con verdad'en meu dan'acabado.



ESTEVAN PÉREZ FROIÁN [B 923/V 511]

Senhor, se o outro mundo passar,
assí com'aqueste pass'e passei,
e con tal coita, com'aquí levei
e lev', eno iferno hei de morar
por vós, senhor, ca non por outra ren,
ca por vós perço Deus e sis'e sén,
quando vos vejo dos olhos catar,

atán muit'aposto, que non ha par;
e ja me trabalhei de os cousir
e comecei logu'entón a riir
e er filhei-me logu'i a chorar,
como homen desemparado d'Amor
e de vós, ai fremosa mia senhor,
non sei como esto podess'endurar!

E ja que vos no iferno falei,
senhor fremosa, e na coita d'aquí
que por vós hei, vedes quanto entend'i,
e quanto é daquesto mui ben sei
que alá non podería haver tal
coita qual sofrí, tan descomunal,
e sofr', e nunca por vós acorr'hei,

ca vedes, mia senhor, porque non lo hei:
porque fez Deus vosso corpo atal
en que nunca pode home veer mal,
nen saberá, mais eu gran pavor hei
que vo-lo demandará por min Deus,
pois eu morrer, ai lume destes meus
olhos, que sempre máis que min amei.



ESTEVAN TRAVANCA [A 185]

Pois m'en tal coita ten Amor
por vós, dizede-me, senhor,
     que vos non doedes de mí,
     en que grave día vos vi
     que vos non doedes de mí?

E pois m'el en tal coita ten
por vós, ai meu lum'e meu ben,
     que vos non doedes de mí,
     en que grave dia vos vi
     que vos non doedes de mí?

Ai coita do meu coraçón!
Dizede, se Deus vos perdon,
     que vos non doedes de mí,
     en que grave dia vos vi
     que vos non doedes de mí?

Ai lume destes olhos meus!
Dizede-mi agora, por Deus,
     que vos non doedes de mí,
     en que grave dia vos vi
     que vos non doedes de mí



FERNÁN FERNÁNDEZ COGOMINHO [B 362]

Ai mia senhor, lume dos olhos meus!
U vos non vir, dizede-mi, por Deus,
     que farei eu, que vos sempre amei?

Pois m'assí vi, u vos vejo, morrer,
u vos non vir, dizede-m'üa ren:
     que farei eu, que vos sempre amei?

Eu, que nunca outren soubi servir
senón, senhor, vós e, u vos non vir,
     que farei eu, que vos sempre amei?



FERNÁN FERNÁNDEZ COGOMINHO [B (366bis)]

Veeron-m'ora preguntar
meus amigos, por que perdí
o sén; e dixi-lhis assí,
ca o non pudi máis negar:
     a mia sobrinha mi tolheu
     o sén, por que ando sandeu.

Quen ben quiser meu coraçón
saber, por que ensandecí,
pregunte-me, ca ben logu'i
lhi direi eu assí entón:
     a mia sobrinha mi tolheu
     o sén, por que ando sandeu.



FERNÁN FIGUEIRA DE LEMOS [B 46]

Ai mia senhor, sempre'eu esto temí,
des que vos vi, que m'oi de vós avén:
irdes-vos vós, e ficar eu aquí,
u nunca máis acharei outra ren
de que eu possa gasalhad'haver,
nen me de vos faça coita perder.

Coita, de pran, ja eu non perderei
e non m'atrevo sen vós a guarir,
e sei de fix que ensandecerei.
Pois eu de vós os meus olhos partir,
e vos non vir u vos soía veer,
nunca me Deus leixe i máis viver.

Ca vos vi eu por meu mal, mia senhor
por vós haver ja sempr'a desejar;
e perdud'hei gasalhad'e sabor
de quanto ha no mundo, sen amar:
tod'esto mi vos fezestes perder.
Fez-me vos Deus, por meu mal, ben querer.

Por meu mal foi, pois que vos ja sempr'eu
haverei ja eno meu coraçón
a desejar; e nunca máis do meu
cor perderei mui gran coita, que non
veerei ren que mi possa prazer,
ergo se vir a min por vós morrer.



FERNÁN GARCÍA ESGARAVUNHA [A 119/B 235]

Quan muit'eu am'üa molher
non o sabe Nostro Senhor;
nen ar sabe quan gran pavor
hei hoj'eu dela, cuido-m'eu;
ca, se o soubesse, sei eu
ca se doería de mí,
e non me faría assí
querer ben a que me mal quer.

Pero que dizen que negar
non xe lhe pode nulha ren
que el non sabia, sei eu ben
que aínd'el non sabe qual
ben lh'eu quero, nen sab'o mal
que m'ela por si faz haver;
ca se o soubesse, doer-
—s'-ía de mí, a meu coidar.

Ca Deus de tal coraçón é
que, tanto que sabe que ten
eno seu mui gran coita alguén,
que logo lh'i conselho pon.
E por esto sei eu que non
sab'el a coita que eu hei;
nen eu nunca o creerei
por aquesto, per bõa fe.



FERNÁN GARCÍA ESGARAVUNHA [A 126 / B 241]

Punhei eu muit'en me quitar
de vós, fremosa mia senhor,
e non quis Deus, nen voss'amor;
e poi-lo non pudi acabar,
     dizer-vos quer'eu üa ren,
     senhor que sempre ben quige:
     «ar sachaz veroyamen
     que ie soy votr'ome lige.»

De querer ben outra molher
punhei eu, ha i gran sazón,
e non quis o meu coraçón;
e pois que el nen Deus non quer,
     dizer-vos quer'eu üa ren,
     senhor que sempre ben quige:
     «ar sachaz veroyamen
     que ie soy votr'ome lige.»

E mia senhor, per bõa fe,
punhei eu muito de fazer
o que a vós foron dizer,
e non pud'; e, pois assí é,
     dizer-vos quer'eu üa ren,
     senhor que sempre ben quige:
     «ar sachaz veroyamen
     que ie soy votr'ome lige.»



FERNÁN GONÇÁLVEZ DE SEAVRA [A 210]

Gran coita sofr'e vou-a negando;
ca non quis Deus que coita sofresse
que eu ousasse, mentre vivesse,
nunca dizer; e por aquist'ando
     maravilhado de como vivo
     en tan gran coita com'hoj'eu vivo.

E esta coita, de que eu jaço
cuidando sempre, des que me deito,
pois me levo, sol non é en preito,
que cuid'en al; e por én me faço
     maravilhado de como vivo
     en tan gran coita com'hoj'eu vivo.

Ben sei que home sol non m'entende
qual coita sofr', e como coitado
eu viv'hoje, nen ést'home nado
que o soubesse, que non fosse ende
     maravilhado de como vivo
     en tan gran coita com'hoj'eu vivo.

E non o ouso dizer, cativo!
De máis, desejo mia mort', e vivo!



FERNÁN GONÇÁLVEZ DE SEAVRA [A 214]

Se hei coita, muito a nego ben,
pero que m'hei a do mundo maior
por vós; mais hei de vós tan gran pavor
que vos direi, mia senhor, que mi avén:
     hei gran coita; de máis hei a jurar
     que non hei coit'a quen me én preguntar.

A vós non ous'a gran coita a dizer
que hei por vós eno meu coraçón;
e con pavor, assí Deus me perdón,
que hei, senhor, de vos pesar fazer:
     hei gran coita; demais hei a jurar
     que non hei coit'a quen me én preguntar



FERNÁN GONÇÁLVEZ DE SEAVRA [B 390 (e 389)]

Muitos me preguntan, per boa fe,
preguntas que non devían fazer,
que lhes diga por quen trob', ou qual é.
E por én hei a todos a dizer
     ca non saberán quen é mia senhor,
     per mí, en tanto com'eu vivo for.

En lho dizer non sería mia prol;
e eles, pois, mi o terrían per mal,
se lho dissesse; e des i per fol
me terrían; e digo-lhes eu al:
     ca non saberán quen é mia senhor,
     per mí, en tanto como'eu vivo for.

E que han consigo de mi aficar
que lhes diga qual é a senhor que hei?
E en al deverían a falar,
que sería máis sa prol; e direi
     ca non saberán quen é mia senhor,
     per mí, en tanto com'eu vivo for.



FERNÁN PADRÓN [A 285 / B 976 / V 563]

Se vos prouguess', Amor, ben me devía
cousimento contra vós a valer,
que mig'havedes filhada perfía
tal que non sei como possa viver
sen vós, que me tëedes en poder
e non me leixades noite nen día.

Por esto faz mal sén quen s'en vós fia,
com'eu, que houvera end'a morrer
por vós, Amor, en que m'eu atrevía
muit', e cuidava con vosc'a vencer
a que me vós fezestes ben querer;
e falistes-me u vos mester havía.

E por aquest', Amor, gran ben sería,
se eu per vós podesse ben haver
de mia senhor, ond'eu ben havería
sol que vos end'houvessedes prazer;
mais vós, Amor, non queredes fazer
nulha ren de quant'eu por ben terría.

E de bon grado ja m'eu partiría
de vós, Amor, se houvess'én lezer,
mais acho-vos comigo toda vía
cada u vou por me vós asconder.
E pois sen vós non posso guarecer,
se me matassedes ja, prazer-m'-ía.



FERNÁN PÁEZ DE TAMALANCOS [B 77]

Vedes, senhor, pero me mal fazedes,
mentr'eu viver, ja vós sempre seredes,
     senhor fremosa, de mí poderosa.

Pero me mal fazedes cada día,
mentr'eu viver, seredes toda vía,
     senhor fremosa, de mí poderosa.

Per como quer que vós de mí façades,
mentr'eu viver, vós quer'eu que sejades,
     senhor fremosa, de mí poderosa.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega