FERNÁN PÁEZ DE TAMALANCOS [B 78]
Gran mal me
faz agora'l-Rei que sempre serví e amei, porque me parte d'u eu
hei prazer e sabor de guarir. Se m'eu da
Marinha partir, non poderei alhur
guarir.
Muit'é contra mí, pecador, el-rei, forte e sen amor, porque
me quita do sabor e grande prazer de
guarir. Se m'eu da Marinha
partir, non poderei alhur
guarir.
FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 59]
Par Deus, senhor,
ora tenh'eu guisado de viver mal, quant'houver a viver, ca non quer Deus,
nen vós, nen meu pecado que me queirades per ren
entender com'eu estou mui preto de
morrer, e mui longi d'oír vosso
mandado!
Pero sempre vos eu serví de grado, o melhor que eu soubi de
fazer; e de todo al do mundo foi leixado. E vós non queredes mentes
meter com'eu estou mui preto de
morrer, e mui longi d'oír vosso
mandado!
Ja foi sazón que eu foi acordado, se vos visse, por vós
ja-que dizer. E ora, mia senhor, non é pensado, pois que nunca o quisestes
saber com'eu estou mui preto de
morrer, e mui longi d'oír vosso
mandado!
FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 62]
Pero que mia
senhor non quer que por ela trobe per ren, nen que lhi diga quan gran
ben lhi quero, vel en meu cantar, non a leixarei a loar. E pois, quando
a vir, rogar- lh'-ei por Deus que lhi non pes én.
E non lhi devi'a
pesar, ante lhi devi'a prazer, cuido-m'eu, por homen dizer dela ben e
po-la servir, mais devía-lho a gracir. E a mí, por mi o consentir, me
pode por jamais haver.
Se m'ela consentir quiser aquesto que lh'eu
rogarei, que a servia, gracir-lho-ei, entanto com'eu vivo for; e
querrei-lhe a grand'amor. E po-la haver eu melhor, nunca lhi ren
demandarei.
Ca, coido-m'eu, de demandar que non pode ja máis seer o
por que home a seu poder serv'e se non trabalha d'al. Se alí cousimento
val ou i conhocença non fal, que ha i pedir que fazer?
FERNÁN
RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 68]
Ja m'eu quisera leixar de trobar, se me
leixass'a que mi o faz fazer, mais non me quer leixar ergo morrer. E quer
leixar-m'en seu poder d'Amor atán falso nen atán traedor que nunca punha
ergu'en destroír o que é seu, e que non ha u lh'ir.
Eu que non hei u
lh'ir, que a tornar non haja a el e ao seu poder, nunca del pudi nen un
ben haver, ca non quis Deus, nen el, nen mia senhor! Ante me faz cada día
peor, e non atendo de m'én ben vïir: con tod'esto non lhi posso
fugir.
A quen Deus quisesse o poder dar de lhi fogir, muit'estaría
ben, ca de mil coitas, en que homen ten, se guardaría, daquel
desleal ond'homen non pode haver ergo mal. E d'Amor nunca home leal
vi, e vejo eu muitos queixar con mí.
Por quantos eu vejo d'Amor
queixar, se ar visse quen se loasse én, ben mi o podía desdizer
alguén do que del digo; mais non ha i tal a que u eu veja d'Amor dizer
al se non quant'eu digo que padecí, sen ben d'amor que nunca eu
prendí.
FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 71]
Que mal matei os
meus olhos e mí, que non tornei a mia senhor veer, e lhi mentí de quanto
lh'ar houv'i: nunca per mí ja máis dev'a creer. Pero, que val? Ca nunca eu
lezer ar pud'haver, des que m'eu d'alá vin.
E, que me val quand'eu i
non tornei u lhi convén? Hoera de tornar sen a ousar veer. Que lhi
direi? Perque o fiz, non me poss'én salvar. Mais Deus senhor a leixe
perdõar a min, se non, conselho non me sei.
Que coita tal, por eu
buscar perdón ou outro ben, deví'a demandar; ca assí faz quen erra sen
razón, com'eu errei, que me non poss'achar nen un conselho bõo que
filhar, porque non fiz seu mandado entón.
FERNÁN VELHO [A 258 / B
435 / V 47]
Quant'eu de vós, mia senhor, receei a ver, de-lo día en
que vos vi, dizen-mi ora que mi o aguisa assí Nostro Senhor, como m'eu
receei: de vós casaren. Mais sei üa
ren, se assí for: que morrerei por én!
E
sempr'eu, mia senhor, esto temí que m'ora dizen de vós a veer; des que vos
soubi mui gran ben querer, per bõa fe, sempr'eu esto
temi: de vós casaren. Mais sei üa
ren, se assí for: que morrerei por én!
E
sempr'end'eu, senhor, houvi pavor, des que vos vi e convosco falei e vós
dix'o grand'amor que vos hei; e, mia senhor, daquest'hei eu
pavor: de vós casaren. Mais sei üa
ren, se assí for: que morrerei por
én!
FERNANDO ESQUÍO [B 1294]
Amor, a ti me venh'ora
queixar de mia senhor, que te faz enviar cada u dormio sempre
m'espertar e faz-me de gran coita sofredor. Pois m'ela non quer veer nen
falar, que me queres, Amor?
Este
queixume te venh'or dizer: que me non queiras meu sono tolher pola fremosa
do bon parecer que de matar home sempr'ha sabor. Pois m'ela nëún ben quiso
fazer, que me queres, Amor?
Amor,
castiga-te desto, por én que me non tolhas meu sono por quen me quis matar
e me teve en desden e de mia morte será pecador. Pois m'ela nunca quiso
fazer ben, que me queres, Amor?
Amor,
castiga-te desto, por tal que me non tolhas meu sono por qual me non faz
ben e sol me faz gran mal e mi o fará, desto son julgador. Poi-lo seu ben
cedo coita mi val, que me queres,
Amor?
FERNANDO ESQUÍO [B 1296/V 900]
Senhor, por que eu
tant'afán levei, gran sazón ha, por Deus, que vos non vi e pero mui longe
de vós viví, nunca aqueste
verv'antig'achei: "Quan longe d'olhos, tan
longe de coraçón".
A minha coita, por Deus, non ha par que por vós
levo sempr'e levarei, e pero mui longe de vós morei, nunca pude este
verv'antig'achar: "Quan longe d'olhos, tan
longe de coraçón".
E tan gran coita d'amor hei migo que o non sabe
Deus, mal pecado!, Pero que vivo muit'alongado de vós, non acho este
verv'antigo: "Quan longe d'olhos, tan longe de
coraçón"
GALISTEU FERNÁNDIZ [B 1111 / V 701]
Dizen-mi ora que
nulha ren non sei d'home coitado de coita d'amor, e desta coita sõo
sabedor por aquesto, que vos ora direi: pela
mia coita entend'eu mui ben quen ha coita
d'amor e que lh'avén.
Ha desejos e mui pouco prazer, ca assí fiz eu,
mui gran sazón ha ja, por uã dona que mi coita dá, e por aquesto vos venho
dizer: pela mia coita entend'eu mui
ben quen ha coita d'amor e que
lh'avén.
GIL PÉREZ CONDE [B 1529]
Quer-mi a mí
üa dona mal, come se lhi quisess'eu ben, por que houvesse por mí mal ou
eu por ela algún ben. Pois lh'eu non quero mal nen ben, por que mi ha ela
a querer mal?
Colheu comigo desamor, como se lh'houvess'amor
eu, porque houvesse desamor d'alguén por mí, ou amor eu. Non a desamo
nen amo eu: ela por que mi ha desamor?
GIL SÁNCHEZ [B
48]
Tu, que ora vëes de Monte-maior, Tu, que ora vëes de
Monte-maior, digas-me mandado de mia senhor, digas-me mandado de mia
senhor. Ca se eu seu
mandado non vir, trist'e
coitado serei; e gran
pecado fará, se me non
val. Ca en tal hora
nado foi que, mao
pecado, amo-a
endõado, e nunca end'houvi al.
Tu, que
ora viste os olhos seus, tu, que ora viste os olhos seus, digas-me mandado
dela, por Deus, digas-me mandado dela, por
Deus. Ca se eu seu
mandado non vir, trist'e
coitado serei; e gran
pecado fará, se me non
val. Ca en tal hora
nado foi que, mao
pecado, amo-a
endõado, e nunca end'houvi al.
GÓMEZ
GARCÍA [B 924 / V 512]
A vossa mesura, senhor, aguardei mal día por
mí, ca desmesura des alí me faz cada día peior: ca me busca convosco
mal, e a mesura me non val, e leixa-me morrer d'amor.
E, senhor,
mal día naceu quen mesura muito aguardou, como eu guardei e sempre
achou desmesura, que me tolheu, ca onde eu cuidei haver ben, por servir
nunca houve én ren, ca desmesura me tolheu.
A vossa mesura
gardei, senhor, sempre máis doutra ren e a desmesura por én me faz tal
mal que me non sei con ela ja conselh'haver e leixa-me d'amor morrer e
da mesura ben non hei.
JOÁN AIRAS [B 945/V 533]
Con coitas
d'amor, se Deus mi perdón, trob', e dizen que meus cantares non valen ren,
porque atán muitos son; mais muitas coitas mi
os fazen fazer, e tantas coitas, quantas de
sofrer hei, non as posso en un cantar
dizer.
Muitas hei, hei cuidad'e sen mi fal; e faço muito cantares, en
tal que perca coitas, e dizen-mi mal; mais
muitas coitas mi os fazen fazer, e tantas
coitas, quantas de sofrer hei, non as posso en
un cantar dizer.
En muitos cantares tenho que ben posso dizer mias
coitas, e por én dizen-mi ora que faço i mal
sén; mais muitas coitas mi os fazen
fazer, e tantas coitas, quantas de
sofrer hei, non as posso en un cantar
dizer.
Ca, se cuidar i ja mentre viver, ben cuido que as non possa
dizer.
JOÁN AIRAS [B 949 / V 537]
Pero tal coita hei
d'amor que maior non pod'hom'haver, non moiro nen hei én sabor, nen
morrerei, a meu poder, porque sempr'atend'haver
ben da dona que quero gran ben.
E os que
mui coitados son d'amor, desejan a morrer, mais eu, assí Deus mi
pardón, quería gran sazón viver, porque
sempr'atend'haver ben da dona que quero gran
ben.
Mal sén é per desasperar home de mui gran ben haver de sa
senhor, que lhi Deus dar pod', e non o quer'eu
fazer, porque sempr'atend'haver
ben da dona que quero gran ben.
E quen
deseja mort'haver por coita d'amor non faz sén, nen o tenh'eu por de bon
sén.
JOÁN AIRAS [B 950 / V 538]
Ouço dizer dos que non han
amor que tan ben poden jurar que o han, ant'as donas, come min ou
melhor; mais pero o juren non lho
creerán, ca nunca pod'o mentiral tan
ben jurar come o que verdade ten.
Ben
juran eles que as saben amar, senón que non hajan delas prazer; mais, que
lhis val de assí jurar?; pero o juren non lho querrán
creer, ca nunca pod'o mentiral tan
ben jurar come o que verdade
ten.
JOÁN AIRAS [B 953 / V 541]
Desej'eu ben haver de mia
senhor mais non desej'haver ben dela tal, por seer meu ben, que seja seu
mal; e por aquesto, par Nostro Senhor, non quería que mi fezesse ben en
que perdesse do seu nulha ren, ca non é meu ben o que seu mal
for.
Ante cuid'eu que o que seu mal é que meu mal ést', e cuido gran
razón; por én desejo no meu coraçón haver tal ben dela, per bõa fe, en
que non perça ren de seu bon prez nen lh'ar diga nulh'home que mal fez, e
outro ben Deus dela non mi dé.
E ja eu muitos namorados vi que non
davan nulha ren por haver sas senhores mal, pois a si prazer fazían, e por
esto dig'assí: se eu mia senhor amo polo meu ben e non cato a nulha ren do
seu, non am'eu mia senhor, mais amo mí.
E mal mi venha se atal fui
eu, ca, des que no mund'andei por seu, amei sa prol muito máis c'a de
mí.
JOÁN AIRAS [B 957 / V 544]
Que de ben mi ora podía
fazer Deus, se quisess'e non lhi custa ren!: contar-mi os días que non
passei ben e dar-mi outros tantos a meu prazer con mia senhor, ca, se Deus
mi perdón, os días que viv'hom'a seu
prazer dev'a contar que viv'e outros
non.
E mia vida non devo chamar vida, mais mort', a que én eu
passei sen mia senhor, ca nunca led'andei e non foi vida, mais foi gran
pesar; por én saben quantos no mundo son: os días que viv'home sen
pesar dev'a contar que viv'e outros
non.
E os días que me sen mia senhor Deus fez viver, passei-os eu tan
mal que nunca vi prazer de min nen d'al; e esta vida foi tan sen
sabor e quen a julgar quiser con razón: os días que viv'hom'a seu
sabor dev'a contar que viv'e outros
non.
JOÁN AIRAS [B 960 / V 547]
A por que perço o dormir e
ando mui namorado, vejo-a d'aquí partir e fiqu'eu desemparado; a mui
gran prazer se vai a que x'én ten súa múa
baia; vestida d'un pres de
Cambrai, Deus, que ben lh'está manto e
saia!
A morrer houvi por én tanto a vi ben talhada, que parecía mui
ben en súa sela dourada; as sueiras son d'ensai e os arções son de
faia; vestida d'un pres de
Cambrai, Deus, que ben lh'está manto e
saia!
Se a podess'eu filhar terría-m'én por ben-andante, e nos
braços a levar na coma do rocín, deante, per caminho de Lampai passar
Minho e Doir'e Gaia; vestida d'un pres de
Cambrai, Deus, que ben lh'está manto e
saia!
Se a podess'alongar quatro légoas de Crecente, e nos braço-la
filhar, apertá-la fortemente, non lhi valría dizer «¡ai!», nen chamar
Deus nen Santa Ovaia; vestida d'un pres de
Cambrai, Deus, que ben lh'está manto e
saia!
JOÁN BAVECA [B 1108/V 699]
Os que non aman nen saben
d'amor fazen perder aos que amor han. Vedes por que: quand'ant'as donas
van, juran que morren por elas d'amor, e elas saben pois que non
é'ssi; e por esto perc'eu e os que
ben lealmente aman, segundo meu sén.
Ca
se elas soubessen os que han ben verdadeiramente grand'amor, d'alguén se
doería sa senhor, mais, por aqueles que o jurad'han, cuidan-s'elas que
todos taes son; e por esto perc'eu e os que
ben lealmente aman, segundo meu sén.
E
aqueles que ja medo non han que lhis faça coita sofrer amor, vëen ant'elas
e juran melhor ou tan ben come os que amor han, e elas non saben quaes
creer; e por esto perc'eu e os que
ben lealmente aman, segundo meu sén.
E
os ben desanparados d'amor juran que morren con amor que
han, seend'ant'elas, e menten de pran; mais, quand'ar vëen os que han
amor, ja elas cuidan que vëen mentir; e por
esto perc'eu e os que ben lealmente aman,
segundo meu sén.
|