Cantigas de amor

Páxina Anterior

Parte nº 4

Páxina Seguinte

amor4.html


FERNÁN PÁEZ DE TAMALANCOS [B 78]

Gran mal me faz agora'l-Rei
que sempre serví e amei,
porque me parte d'u eu hei
prazer e sabor de guarir.
     Se m'eu da Marinha partir,
     non poderei alhur guarir.

Muit'é contra mí, pecador,
el-rei, forte e sen amor,
porque me quita do sabor
e grande prazer de guarir.
     Se m'eu da Marinha partir,
     non poderei alhur guarir.



FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 59]

Par Deus, senhor, ora tenh'eu guisado
de viver mal, quant'houver a viver,
ca non quer Deus, nen vós, nen meu pecado
que me queirades per ren entender
     com'eu estou mui preto de morrer,
     e mui longi d'oír vosso mandado!

Pero sempre vos eu serví de grado,
o melhor que eu soubi de fazer;
e de todo al do mundo foi leixado.
E vós non queredes mentes meter
     com'eu estou mui preto de morrer,
     e mui longi d'oír vosso mandado!

Ja foi sazón que eu foi acordado,
se vos visse, por vós ja-que dizer.
E ora, mia senhor, non é pensado,
pois que nunca o quisestes saber
     com'eu estou mui preto de morrer,
     e mui longi d'oír vosso mandado!



FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 62]

Pero que mia senhor non quer
que por ela trobe per ren,
nen que lhi diga quan gran ben
lhi quero, vel en meu cantar,
non a leixarei a loar.
E pois, quando a vir, rogar-
lh'-ei por Deus que lhi non pes én.

E non lhi devi'a pesar,
ante lhi devi'a prazer,
cuido-m'eu, por homen dizer
dela ben e po-la servir,
mais devía-lho a gracir.
E a mí, por mi o consentir,
me pode por jamais haver.

Se m'ela consentir quiser
aquesto que lh'eu rogarei,
que a servia, gracir-lho-ei,
entanto com'eu vivo for;
e querrei-lhe a grand'amor.
E po-la haver eu melhor,
nunca lhi ren demandarei.

Ca, coido-m'eu, de demandar
que non pode ja máis seer
o por que home a seu poder
serv'e se non trabalha d'al.
Se alí cousimento val
ou i conhocença non fal,
que ha i pedir que fazer?



FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 68]

Ja m'eu quisera leixar de trobar,
se me leixass'a que mi o faz fazer,
mais non me quer leixar ergo morrer.
E quer leixar-m'en seu poder d'Amor
atán falso nen atán traedor
que nunca punha ergu'en destroír
o que é seu, e que non ha u lh'ir.

Eu que non hei u lh'ir, que a tornar
non haja a el e ao seu poder,
nunca del pudi nen un ben haver,
ca non quis Deus, nen el, nen mia senhor!
Ante me faz cada día peor,
e non atendo de m'én ben vïir:
con tod'esto non lhi posso fugir.

A quen Deus quisesse o poder dar
de lhi fogir, muit'estaría ben,
ca de mil coitas, en que homen ten,
se guardaría, daquel desleal
ond'homen non pode haver ergo mal.
E d'Amor nunca home leal vi,
e vejo eu muitos queixar con mí.

Por quantos eu vejo d'Amor queixar,
se ar visse quen se loasse én,
ben mi o podía desdizer alguén
do que del digo; mais non ha i tal
a que u eu veja d'Amor dizer al
se non quant'eu digo que padecí,
sen ben d'amor que nunca eu prendí.



FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 71]

Que mal matei os meus olhos e mí,
que non tornei a mia senhor veer,
e lhi mentí de quanto lh'ar houv'i:
nunca per mí ja máis dev'a creer.
Pero, que val? Ca nunca eu lezer
ar pud'haver, des que m'eu d'alá vin.

E, que me val quand'eu i non tornei
u lhi convén? Hoera de tornar
sen a ousar veer. Que lhi direi?
Perque o fiz, non me poss'én salvar.
Mais Deus senhor a leixe perdõar
a min, se non, conselho non me sei.

Que coita tal, por eu buscar perdón
ou outro ben, deví'a demandar;
ca assí faz quen erra sen razón,
com'eu errei, que me non poss'achar
nen un conselho bõo que filhar,
porque non fiz seu mandado entón.



FERNÁN VELHO [A 258 / B 435 / V 47]

Quant'eu de vós, mia senhor, receei
a ver, de-lo día en que vos vi,
dizen-mi ora que mi o aguisa assí
Nostro Senhor, como m'eu receei:
     de vós casaren. Mais sei üa ren,
     se assí for: que morrerei por én!

E sempr'eu, mia senhor, esto temí
que m'ora dizen de vós a veer;
des que vos soubi mui gran ben querer,
per bõa fe, sempr'eu esto temi:
     de vós casaren. Mais sei üa ren,
     se assí for: que morrerei por én!

E sempr'end'eu, senhor, houvi pavor,
des que vos vi e convosco falei
e vós dix'o grand'amor que vos hei;
e, mia senhor, daquest'hei eu pavor:
     de vós casaren. Mais sei üa ren,
     se assí for: que morrerei por én!



FERNANDO ESQUÍO [B 1294]

Amor, a ti me venh'ora queixar
de mia senhor, que te faz enviar
cada u dormio sempre m'espertar
e faz-me de gran coita sofredor.
Pois m'ela non quer veer nen falar,
     que me queres, Amor?

Este queixume te venh'or dizer:
que me non queiras meu sono tolher
pola fremosa do bon parecer
que de matar home sempr'ha sabor.
Pois m'ela nëún ben quiso fazer,
     que me queres, Amor?

Amor, castiga-te desto, por én
que me non tolhas meu sono por quen
me quis matar e me teve en desden
e de mia morte será pecador.
Pois m'ela nunca quiso fazer ben,
     que me queres, Amor?

Amor, castiga-te desto, por tal
que me non tolhas meu sono por qual
me non faz ben e sol me faz gran mal
e mi o fará, desto son julgador.
Poi-lo seu ben cedo coita mi val,
     que me queres, Amor?



FERNANDO ESQUÍO [B 1296/V 900]

Senhor, por que eu tant'afán levei,
gran sazón ha, por Deus, que vos non vi
e pero mui longe de vós viví,
nunca aqueste verv'antig'achei:
     "Quan longe d'olhos, tan longe de coraçón".

A minha coita, por Deus, non ha par
que por vós levo sempr'e levarei,
e pero mui longe de vós morei,
nunca pude este verv'antig'achar:
     "Quan longe d'olhos, tan longe de coraçón".

E tan gran coita d'amor hei migo
que o non sabe Deus, mal pecado!,
Pero que vivo muit'alongado
de vós, non acho este verv'antigo:
     "Quan longe d'olhos, tan longe de coraçón"



GALISTEU FERNÁNDIZ [B 1111 / V 701]

Dizen-mi ora que nulha ren non sei
d'home coitado de coita d'amor,
e desta coita sõo sabedor
por aquesto, que vos ora direi:
     pela mia coita entend'eu mui ben
     quen ha coita d'amor e que lh'avén.

Ha desejos e mui pouco prazer,
ca assí fiz eu, mui gran sazón ha ja,
por uã dona que mi coita dá,
e por aquesto vos venho dizer:
     pela mia coita entend'eu mui ben
     quen ha coita d'amor e que lh'avén.




GIL PÉREZ CONDE [B 1529]

Quer-mi a mí üa dona mal,
come se lhi quisess'eu ben,
por que houvesse por mí mal
ou eu por ela algún ben.
Pois lh'eu non quero mal nen ben,
por que mi ha ela a querer mal?

Colheu comigo desamor,
como se lh'houvess'amor eu,
porque houvesse desamor
d'alguén por mí, ou amor eu.
Non a desamo nen amo eu:
ela por que mi ha desamor?



GIL SÁNCHEZ [B 48]

Tu, que ora vëes de Monte-maior,
Tu, que ora vëes de Monte-maior,
digas-me mandado de mia senhor,
digas-me mandado de mia senhor.
     Ca se eu seu mandado
     non vir, trist'e coitado
     serei; e gran pecado
     fará, se me non val.
     Ca en tal hora nado
     foi que, mao pecado,
     amo-a endõado,
     e nunca end'houvi al.

Tu, que ora viste os olhos seus,
tu, que ora viste os olhos seus,
digas-me mandado dela, por Deus,
digas-me mandado dela, por Deus.
     Ca se eu seu mandado
     non vir, trist'e coitado
     serei; e gran pecado
     fará, se me non val.
     Ca en tal hora nado
     foi que, mao pecado,
     amo-a endõado,
     e nunca end'houvi al.



GÓMEZ GARCÍA [B 924 / V 512]

A vossa mesura, senhor,
aguardei mal día por mí,
ca desmesura des alí
me faz cada día peior:
ca me busca convosco mal,
e a mesura me non val,
e leixa-me morrer d'amor.

E, senhor, mal día naceu
quen mesura muito aguardou,
como eu guardei e sempre achou
desmesura, que me tolheu,
ca onde eu cuidei haver ben,
por servir nunca houve én ren,
ca desmesura me tolheu.

A vossa mesura gardei,
senhor, sempre máis doutra ren
e a desmesura por én
me faz tal mal que me non sei
con ela ja conselh'haver
e leixa-me d'amor morrer
e da mesura ben non hei.



JOÁN AIRAS [B 945/V 533]

Con coitas d'amor, se Deus mi perdón,
trob', e dizen que meus cantares non
valen ren, porque atán muitos son;
     mais muitas coitas mi os fazen fazer,
     e tantas coitas, quantas de sofrer
     hei, non as posso en un cantar dizer.

Muitas hei, hei cuidad'e sen mi fal;
e faço muito cantares, en tal
que perca coitas, e dizen-mi mal;
     mais muitas coitas mi os fazen fazer,
     e tantas coitas, quantas de sofrer
     hei, non as posso en un cantar dizer.

En muitos cantares tenho que ben
posso dizer mias coitas, e por én
dizen-mi ora que faço i mal sén;
     mais muitas coitas mi os fazen fazer,
     e tantas coitas, quantas de sofrer
     hei, non as posso en un cantar dizer.

Ca, se cuidar i ja mentre viver,
ben cuido que as non possa dizer.



JOÁN AIRAS [B 949 / V 537]

Pero tal coita hei d'amor
que maior non pod'hom'haver,
non moiro nen hei én sabor,
nen morrerei, a meu poder,
     porque sempr'atend'haver ben
     da dona que quero gran ben.

E os que mui coitados son
d'amor, desejan a morrer,
mais eu, assí Deus mi pardón,
quería gran sazón viver,
     porque sempr'atend'haver ben
     da dona que quero gran ben.

Mal sén é per desasperar
home de mui gran ben haver
de sa senhor, que lhi Deus dar
pod', e non o quer'eu fazer,
     porque sempr'atend'haver ben
     da dona que quero gran ben.

E quen deseja mort'haver
por coita d'amor non faz sén,
nen o tenh'eu por de bon sén.



JOÁN AIRAS [B 950 / V 538]

Ouço dizer dos que non han amor
que tan ben poden jurar que o han,
ant'as donas, come min ou melhor;
mais pero o juren non lho creerán,
     ca nunca pod'o mentiral tan ben
     jurar come o que verdade ten.

Ben juran eles que as saben amar,
senón que non hajan delas prazer;
mais, que lhis val de assí jurar?;
pero o juren non lho querrán creer,
     ca nunca pod'o mentiral tan ben
     jurar come o que verdade ten.



JOÁN AIRAS [B 953 / V 541]

Desej'eu ben haver de mia senhor
mais non desej'haver ben dela tal,
por seer meu ben, que seja seu mal;
e por aquesto, par Nostro Senhor,
non quería que mi fezesse ben
en que perdesse do seu nulha ren,
ca non é meu ben o que seu mal for.

Ante cuid'eu que o que seu mal é
que meu mal ést', e cuido gran razón;
por én desejo no meu coraçón
haver tal ben dela, per bõa fe,
en que non perça ren de seu bon prez
nen lh'ar diga nulh'home que mal fez,
e outro ben Deus dela non mi dé.

E ja eu muitos namorados vi
que non davan nulha ren por haver
sas senhores mal, pois a si prazer
fazían, e por esto dig'assí:
se eu mia senhor amo polo meu
ben e non cato a nulha ren do seu,
non am'eu mia senhor, mais amo mí.

E mal mi venha se atal fui eu,
ca, des que no mund'andei por seu,
amei sa prol muito máis c'a de mí.



JOÁN AIRAS [B 957 / V 544]

Que de ben mi ora podía fazer
Deus, se quisess'e non lhi custa ren!:
contar-mi os días que non passei ben
e dar-mi outros tantos a meu prazer
con mia senhor, ca, se Deus mi perdón,
os días que viv'hom'a seu prazer
     dev'a contar que viv'e outros non.

E mia vida non devo chamar
vida, mais mort', a que én eu passei
sen mia senhor, ca nunca led'andei
e non foi vida, mais foi gran pesar;
por én saben quantos no mundo son:
os días que viv'home sen pesar
     dev'a contar que viv'e outros non.

E os días que me sen mia senhor
Deus fez viver, passei-os eu tan mal
que nunca vi prazer de min nen d'al;
e esta vida foi tan sen sabor
e quen a julgar quiser con razón:
os días que viv'hom'a seu sabor
     dev'a contar que viv'e outros non.



JOÁN AIRAS [B 960 / V 547]

A por que perço o dormir
e ando mui namorado,
vejo-a d'aquí partir
e fiqu'eu desemparado;
a mui gran prazer se vai
a que x'én ten súa múa baia;
     vestida d'un pres de Cambrai,
     Deus, que ben lh'está manto e saia!

A morrer houvi por én
tanto a vi ben talhada,
que parecía mui ben
en súa sela dourada;
as sueiras son d'ensai
e os arções son de faia;
     vestida d'un pres de Cambrai,
     Deus, que ben lh'está manto e saia!

Se a podess'eu filhar
terría-m'én por ben-andante,
e nos braços a levar
na coma do rocín, deante,
per caminho de Lampai
passar Minho e Doir'e Gaia;
     vestida d'un pres de Cambrai,
     Deus, que ben lh'está manto e saia!

Se a podess'alongar
quatro légoas de Crecente,
e nos braço-la filhar,
apertá-la fortemente,
non lhi valría dizer «¡ai!»,
nen chamar Deus nen Santa Ovaia;
     vestida d'un pres de Cambrai,
     Deus, que ben lh'está manto e saia!



JOÁN BAVECA [B 1108/V 699]

Os que non aman nen saben d'amor
fazen perder aos que amor han.
Vedes por que: quand'ant'as donas van,
juran que morren por elas d'amor,
e elas saben pois que non é'ssi;
     e por esto perc'eu e os que ben
     lealmente aman, segundo meu sén.

Ca se elas soubessen os que han
ben verdadeiramente grand'amor,
d'alguén se doería sa senhor,
mais, por aqueles que o jurad'han,
cuidan-s'elas que todos taes son;
     e por esto perc'eu e os que ben
     lealmente aman, segundo meu sén.

E aqueles que ja medo non han
que lhis faça coita sofrer amor,
vëen ant'elas e juran melhor
ou tan ben come os que amor han,
e elas non saben quaes creer;
     e por esto perc'eu e os que ben
     lealmente aman, segundo meu sén.

E os ben desanparados d'amor
juran que morren con amor que han,
seend'ant'elas, e menten de pran;
mais, quand'ar vëen os que han amor,
ja elas cuidan que vëen mentir;
     e por esto perc'eu e os que ben
     lealmente aman, segundo meu sén.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega