Cantigas de amor

Páxina Anterior

Parte nº 5

Páxina Seguinte

amor5.html


JOÁN DE GAIA [B 1450 / V 1060]

Meus amigos, pois me Deus foi mostrar
a mia senhor, que quero mui gran ben,
trobei eu sempre polo seu amor
e meu trobar nunca me valeu ren
contra ela, mais vedes que farei:
pois me non val trobar por mia senhor,
oimais quer'eu ja leixar o trobar

E buscar outra razón, se poder,
per que possa esta dona servir
e veerei se me fará sequer
algüa ren, per que possa partir
mui grandes coitas do meu coraçón,
e sei que assí me conselhará
o meu amigo, que me gran ben quer.

Ca doutra guisa non posso haver i
conselho ja per esta razón tal,
ca eu, amigos, da morte pret'estou,
se m'a esto Nostro Senhor non val,
pero da mort'hei sabor, a la fe,
ca, se morrer, dirán que me matou
a melhor dona que eu nunca vi.



JOÁN FERNÁNDEZ DE ARDELEIRO [B 1328/V 934]

A mi dizen quantos amigos hei
por que vivo tan muit'en Portugal,
ca muit'ha ja que non fig'i mia prol.
Digo-lhis eu como, e vos eu direi,
meus amigos, non mi o digades sol,
ca mia prol é de viver eu u vir
vel üa vez a que vi por meu mal.

E a est'hoje, quanto ben eu hei,
nen me digades, amigos, i al,
ca enquant'eu poder veer os seus
olhos, meu dano ja nunca farei;
mais mia gran prol vedes por que, par Deus,
ca me querrá matar se m'én partir
esta gran coita que me nunca fal.



JOÁN GARCÍA DE GUILHADE [A 229/B 419/V 30]

Amigos, non poss'eu negar
a gran coita que d'amor hei,
ca me vejo sandeu andar,
e con sandece o direi:
     Os olhos verdes que eu vi
     me fazen ora andar assí.

Pero quen-quer x'entenderá
aquestes olhos quaes son;
e dest'alguén se queixará;
mais eu, ja quer moira, quer non:
     Os olhos verdes que eu vi
     me fazen ora andar assí.

Pero non devia a perder
home, que ja o sén non ha,
de con sandece ren dizer;
e con sandece digu'eu ja:
     Os olhos verdes que eu vi
     me fazen ora andar assí.



JOÁN GARCÍA DE GUILHADE [A 230 / B 420 / V 31-32]

—Senhor, veedes-me morrer,
desejando o vosso ben;
e vos non dades por én ren,
nen vos queredes én doer?
—Meu amigu', enquant'eu viver,
     nunca vos eu farei amor
     per que faça o meu peor.

—Mia senhor, por Deus que vos fez,
que me non leixedes assí
morrer, e vós faredes i
gran mesura con mui bon prez!
—Direi-vo'-l', amig', outra vez:
     nunca vos eu farei amor
     per que faça o meu peor.

—Mia senhor, que Deus vos perdón,
nembre-vos quant'afán levei
por vós, ca por vós morrerei.
E forçad'esse coraçón!
—Meu amig', ar direi que non:
     nunca vos eu farei amor
     per que faça o meu peor.



JOÁN GARCÍA DE GUILHADE [A 233 / B 423 / V 35]

Amigos, quero-vos dizer
a mui gran coita'n que me ten
üa dona que quero ben
e que me faz ensandecer.
E, catando po-la veer,
     assí and'eu, assí and'eu,
     assí and'eu, assí and'eu!

E ja m'eu conselho non sei,
ca ja o meu adubad'é;
e sei mui ben, per bõa fe,
que ja sempr'assí andarei.
Catando, se a veerei,
     assí and'eu, assí and'eu,
     assí and'eu, assí and'eu!

E ja eu non posso chorar,
ca ja chorand'ensandecí;
e faz-mi amor andar assí
como me veedes andar:
catando per cada logar,
     assí and'eu, assí and'eu,
     assí and'eu, assí and'eu!

E ja o non posso negar:
alguén me faz assí andar!



JOÁN GARCÍA DE GUILHADE [A 234 / B 424 / V 36]

Quantos han gran coita d'amor
eno mundo, qual hoj'eu hei,
querrían morrer, eu o sei,
e haverían én sabor.
Mais mentr'eu vos vir, mia senhor,
     sempre m'eu querría viver,
     e atender e atender!

Pero ja non posso guarir,
ca ja cegan os olhos meus
por vós, e non me val i Deus
nen vós; mais por vós non mentir,
enquant'eu vós, mia senhor, vir,
     sempre m'eu querría viver,
     e atender e atender!

E tenho que fazen mal sén
quantos d'amor coitados son
de querer sa morte se non
houveron nunca d'amor ben,
com'eu faç'. E, senhor, por én
     sempre m'eu querría viver,
     e atender e atender!



JOÁN GARCÍA DE GUILHADE [A 236]

Se m'ora Deus gran ben fazer quisesse,
non m'havía máis tant'a fazer:
leixar-m'aquí, u m'ora'stou, viver.
E do seu ben nunca m'el outro desse!
Ca ja sempr'eu veer ía d'aquí
aquelas casas u mia senhor vi,
e catá-la ben, quanto m'eu quissese.

Par Deus, senhor, viçoso vivería
e en gran ben e en mui gran sabor
veé-las casas u vi mia senhor.
E catara-la quant'eu cataría!
Mentr'eu daquesto houvess'o poder
d'aquelas casas que vejo veer,
nunca én ja os olhos partiría!

D'aquí vej'eu Barcelos e Faría,
e vej'as casas u ja vi alguén,
per bõa fe, que me nunca fez ben.
Vedes por que: porque x'o non quería.
E pero sei que me matará'mor,
enquant'eu fosse d'aquí morador,
nunca eu ja del morte temería.

E esse pouco que hei de viver,
vivé-lo-ía a mui gran prazer,
ca mia senhor nunca mi o sabería.



JOÁN GARCÍA DE GUILHADE [A 237]

Estes meus olhos nunca perderán,
senhor, gran coita, mentr'eu vivo for.
E direi-vos, fremosa mia senhor,
destes meus olhos a coita que han:
     choran e cegan quand'alguén non veen,
     e ora cegan per alguén que veen.

Guisado tëen de nunca perder
meus olhos coita e meu coraçón.
E estas coitas, senhor, minhas son;
mais-los meus olhos, per alguén veer,
     choran e cegan quand'alguén non veen,
     e ora cegan per alguén que veen.

E nunca ja poderei haver ben,
pois que Amor ja non quer, nen quer Deus.
Mais os cativos destes olhos meus
morrerán sempre por veer alguén:
     choran e cegan quand'alguén non veen,
     e ora cegan per alguén que veen.



JOÁN GARCÍA DE GUILHADE [A 239]

Esso mui pouco que hoj'eu falei
con mia senhor, gradecí-o a Deus;
e gran prazer viron os olhos meus,
mais do que dixe gran pavor per hei,
     ca me tremía'ssi o coraçón
     que non sei se lho dixe, ou se non.

Tan gran sabor houv'eu de lhe dizer
a mui gran coita que sofr'e sofrí
por ela; mais tan mal-día nací,
se lh'o hoj'eu ben non fiz entender,
     ca me tremía'ssi o coraçón
     que non sei se lho dixe, ou se non.

Ca nunca eu falei con mia senhor,
senón mui pouc'hoj'; e direi-vos al:
non sei, se me lho dixe ben, se mal,
mais do que dixe, estou a gran pavor,
     ca me tremía'ssi o coraçón
     que non sei se lh dixe, ou se non.

E a quen muito trem'o coraçón,
nunca ben pod'acabar sa razón!



JOÁN GARCÍA DE GUILHADE [B 417 / V 28]

Queixei-m'eu destes olhos meus,
mais ora, se Deus mi perdón,
quero-lhis ben de coraçón;
e des oimais quer'amar Deus,
     ca mi mostrou quen hoj'eu vi.
     Ai, que parecer hoj'eu vi!

Sempre m'eu d'Amor queixarei,
ca sempre mi dele mal ven;
mais os meus olhos quer'eu ben,
e ja sempre Deus amarei,
     ca mi mostrou quen hoj'eu vi.
     Ai, que parecer hoj'eu vi!

E mui gran queixum'hei d'Amor,
ca sempre me coita sol dar;
mais os meus olhos quer'amar
e quer'amar Nostro Senhor,
     ca mi mostrou quen hoj'eu vi.
     Ai, que parecer hoj'eu vi!

E se cedo non vir quen vi,
cedo morrerei por quen vi.



JOÁN GARCÍA DE GUILHADE [B (748bis) / V 351]

Vi hoj'eu donas mui ben parecer
e de mui bon prez e de mui bon sén
e muit'amigas son de todo ben,
mais düa moça vos quero dizer:
     de parecer venceu quantas achou
     üa moça que x'agora chegou.

Cuidava-m'eu que non havían par
de parecer as donas que eu vi,
atán ben me parecían alí,
mais, poi-la moça filhou seu logar,
     de parecer venceu quantas achou
     üa moça que x'agora chegou.

Que feramente as todas venceu
a mocelinha en pouca sazón:
de parecer todas vençudas son!
Mais, poi-la moça i pareceu,
     de parecer venceu quantas achou
     üa moça que x'agora chegou.



JOÁN LOBEIRA [B 246]

Muitos que mi oen loar mia senhor
e falar no seu ben e no seu prez
dizen eles que algüu ben me fez;
e digu'eu: o ben do mundo melhor
     me fez e faz, assí Deus me perdón,
     desejar, mais en outra guisa non.

Fal'eu da sa bondade e do seu sén,
e dizen-m'eles, quand'esto digu'eu,
que ben mi faz, porque soon tan seu;
e digu'eu: o ben sobre todo ben
     me fez e faz, assí Deus me perdón,
     desejar, mais en outra guisa non.



JOÁN LÓPEZ DE ULHOA [A 200 / B 351]

Quand'eu podía mia senhor
veer, ben desejava entón
dela eno meu coraçón;
e non quería ja melhor
de lhe falar e a veer
e nunca outro ben haver.

Chorand'entón dos olhos meus,
con tanto ben desejava al!
E sofro agora muito mal;
e non querría máis a Deus
de lhe falar e a veer
e nunca outro ben haver.

Eu perdía entón o sén
quando lhe podía falar,
por seu ben, que me desejar
faz Deus, me fezesse este ben
de lhe falar e a veer
e nunca outro ben haver.



JOÁN LÓPEZ DE ULHOA [A 202 / B 353]

Quand'hoj'eu vi per u podía ir
a essa terra u é mia senhor,
e u eu d'ir havía gran sabor
e me d'alí non podía partir:
     chorei tan muito destes olhos meus
     que non vi ren e chamei muito Deus.

Preto fui én, que podera chegar,
se eu ousasse, ced'u ela é;
mais houvi gran coita, per bõa fe,
e pois d'alí me non ousei quitar:
     chorei tan muito destes olhos meus
     que non vi ren e chamei muito Deus.

Por mal de min hoj'eu o logar vi
per u ira, se ousasse, alá;
pero m'ela non fez ben, nen fará,
catando-la direi-vos que fiz i:
     chorei tan muito destes olhos meus
     que non vi ren e chamei muito Deus

que me valess', e non quis el assí,
nen me deu ren de quanto lhe pedí.



JOÁN LÓPEZ DE ULHOA [A 206/B 357]

Nostro Senhor, que non fui guardado
d'eu en tal tempo com'este viver,
que o que soían por ben tëer
ora o tëen por desguisado.
Que este mund'é ja tornad'en al
que todo prez tëen ora por mal!
A que mal tempo eu sõo chegado!

Que mal fui eu desaventurado
que en tal tempo fui ben querer
atal dona, de que non poss'haver
ben, e por que ando mui coitado!
E as gentes, que me veen andar
assí coitado, van én posfaçar
e dizen: «Muit'anda namorado».

E de min han ja mui posfaçado
porque saben ca lhe quero gran ben,
que me devían a preçar por én,
e por én sõo máis pouco preçado;
e viv'en coita, nunca maior vi,
e mia senhor non me quer valer i,
e assí fiquei desamparado.

E esta coita ten-me chegado
a mort', e non guarrei per niun sén,
pois mia senhor non quer por mí dar ren,
de que eu sempre andei enganado.
E moir'e, pois preto da mort'estou,
muito me praz, que enfadado vou
deste mundo que é mal parado.



JOÁN LÓPEZ DE ULHOA [A 209 / B 360]

Sempr'eu, senhor, roguei a Deus por mí
que me desse de vós ben, e non quer.
Mais quero-lh'al rogar e, pois souber
que lh'al rogo, al me dara logu'i,
     ca lhe rogu'eu que nunca me dé ben
     de vós, e cuido que mi o dé por én.

E per aquesto quero eu provar
Deus, ca muit'ha que lhe por al roguei
de vós, senhor; mais ora veerei
se me ten prol de o assí rogar,
     ca lhe rogu'eu que nunca me dé ben
     de vós, e cuido que mi o dé por én!

Pois assí é que m'el sempre deu al,
e al desej'eu no meu coraçón,
rogar-lh'-ei est', e cuidará que non
será meu ben, e dara-mi-o por mal,
     ca lhe rogu'eu que nunca me dé ben
     de vós, e cuido que mi o dé por én!



JOÁN MÉNDIZ DE BRITEIROS [B 861 / V 447]

Eia, senhor, aque-vos min aquí!
Que coita houvestes, ora, d'enviar
por min? Non foi se non por me matar,
pois todo meu mal tëedes por ben:
por én, senhor, máis val d'eu ir d'aquén
ca d'eu ficar, sen vosso ben fazer,

de máis haver esses olhos veer
e desejar o vosso ben, senhor,
de que eu sempre foi desejador,
e meus desejos e meu coraçon
nunca de vós houveran se mal non;
e, por est', é milhor de m'ir, par Deus,

u eu non possa poer estes meus
olhos nos vossos, de que tanto mal
me ven, senhor, e gran coita mortal
me vós destes eno coraçón meu,
e, mia senhor, pero que m'é mui greu,
nulh'home nunca mi o estraiará.

E, pois m'eu for, mia senhor, que será?
Pois mi assí faz o voss'amor ir ja
como vai cervo lançad'a fugir.



JOÁN MÉNDIZ DE BRITEIROS [B 863 / V 449]

Estranho mal e estranho pesar
é hoje o meu de quantos outros son
no mundo ja, pois á mia senhor non
praz que eu moira, mais quer que assí
haj'a viver a gran pesar de min.
E por aquesto, assí Deus me perdón,
muito m'é grave de viver e non
posso viver se est'hei a passar.

E, por én, sempre todo m'estranhar
devi'aquesto con mui gran razón,
pois as mias coitas o meu coraçón
sofrer non pode, mais sei que, des i,
tanto sofresse com'eu sofr'aquí.
Hei a viver sen grad'e, des entón,
viv'en pesar: por én meu coraçón
non pode ja tanto mal endurar.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega