Cantigas de amor

Páxina Anterior

Parte nº 6

Páxina Seguinte

amor6.html


JOÁN MÉNDIZ DE BRITEIROS [B 867 / V 453]

Vistes tal cousa, senhor, que mi avén
cada que venho convosco falar?
Sol que vos vejo, logu'hei a cegar,
que sol non vej', e que vos venha ben,
     pois mi assí cega vosso parecer,
     se ceg'assí quantos vos van veer!

Cegu'eu de pran daquestes olhos meus,
que ren non vejo, par Deus, mia senhor;
atant'hei ja, de vos veer, sabor
que sol non vej', e que vos valha Deus,
     pois mi assí cega vosso parecer,
     se ceg'assí quantos vos van veer!

Vosso parecer faz a min entón,
senhor, cegar, tanto que venh'aquí
por vos veer, e logu'eu ceg'assí
que sol non vej', e que Deus vos perdón,
     pois mi assí cega vosso parecer,
     se ceg'assí quantos vos van veer!

E pois eu cego, Deus, que ha poder,
non ceg'assí quantos vos van veer!



JOÁN NÚNEZ CAMANEZ [A 113 / B 226]

Rogaría eu mia senhor,
por Deus, que me fezesse ben;
mais hei dela tan gran pavor
que lhe non ouso falar ren
     con medo de se m'assanhar
     e me non querer pois falar.

Diría-lh'eu, de coraçón,
como me faz perder o sén
o seu bon parecer; mais non
ous', e tod'aquesto mi avén
     con medo de se mi assanhar
     e me non querer pois falar.

Pois me Deus tal ventura deu
que m'en tamanha coita ten
amor, ja sempre serei seu
mais non a rogarei por én,
     con medo de se m'assanhar
     e me non querer pois falar.



JOÁN PÉREZ DE AVOÍN [A 184 / B 677 / V 279]

Muitos vej'eu que se fazen de mí
sabedores que o non son, de pran,
nen o foron nunca, nen o serán;
e pois que eu deles estou assí,
     non saben tanto que possan saber
     qual ést'a dona que me faz morrer.

Ca sempre m'eu de tal guisa guardei
que non soubessen meu mal nen meu ben,
e fazen-s'ora sabedores én;
mais, pero cuidan saber quant'eu sei,
     non saben tanto que possan saber
     qual ést'a dona que me faz morrer.

Diga-x'andando quis o que quiser,
ca me sei eu como deles estou;
ben grad'a Deus, que m'end'assí guardou
que, se s'aquesto per mí non souber,
     non saben tanto que possan saber
     qual ést'a dona que me faz morrer.

E muito saben, se nunca saber
o per mí poden, nen per lh'eu dizer.



JOÁN SERVANDO [B 1074 / V 664]

Un día vi mia senhor,
que mi deu atal amor
que non direi per u for
quen ést'e, per nulha ren,
     non ous'eu dizer por quen
     mi ven quanto mal mi ven.

Preguntan-me cada día
polo que non ousaría
dizer, ca m'hei toda vía
medo de mort', e, por én,
     non ous'eu dizer por quen
     mi ven quanto mal mi ven.

Preguntan-m'en puridade
que lhis diga én verdade;
mais eu, con gran lealdade
e por non fazer mal sén
     non ous'eu dizer por quen
     mi ven quanto mal mi ven.

Andan-m'assí preguntando
que lhis diga por que ando
trist', e eu, por San Servando,
con pavor que hei d'alguén,
     non ous'eu dizer por quen
     mi ven quanto mal mi ven.



JOÁN SOÁIREZ SOMESSO [A 14 / B 107]

Quero-vos eu ora rogar
por Deus, que vos fez, mia senhor,
non catedes o desamor
que m'havedes, nen o pesar
que vos eu faço en vos querer
ben; e devede-lo sofrer
por Deus e por me non matar.

Ca nunca vos eu rogarei
por outra ren, mentr'eu viver,
senón que vos jac'en prazer,
por Deus, senhor, esto que sei
que vos agora é pesar;
ca vos pesa de vos amar
e eu non posso end'al fazer.

Ca se eu houvesse poder
de qual dona quisess'amar,
atal senhor fora filhar
onde cuidasse ben haver;
mais de vós nunca o cuidei
haver, senhor, mais havé-l'-ei,
mentr'eu viver, a desejar.

E sabedes, des que vos vi,
mia senhor, sempr'eu desejei
o vosso ben, e vos neguei
meu cor dest', e vo-l'encobrí.
Mais agora ja por morrer,
se vos pesa, ou por viver,
se vos prouguer, vo-lo direi.



JOÁN SOÁIREZ SOMESSO [A 26 / B 119]

Muito per dev'a gradecer,
(segund'agora meu cuidar)
a Deus, a quen faz ben querer
senhor, con que pode falar
en lhe sa coita descobrir.
Mais este ben, por non mentir,
non vo-lo quis el a min dar;

mais fez-m'atal senhor haver
de que m'houve sempre a guardar,
des que a vi, de m'entender
qual ben lhe quero, e de provar
se me quería consentir
quan pouco quer, sol de mi oír
a cuita que me faz levar.

Ca ja toda per nulha ren
non na podería saber
per min; nen ar sei hoj'eu quen
mi a toda podesse creer,
mentre me viss'assí andar
viv'ontr'as gentes, e falar,
e d'atal coita non morrer,

de qual, desejando seu ben,
me faz o seu amor sofrer,
ca de mëor morreu ja'lguén;
mais Deus me faz assí viver
en tan gran coita, por mostrar
per min ca xe pod'acabar
quant'el no mundo quer fazer.



JOÁN SOÁIREZ SOMESSO [B 106]

Üa donzela quig'eu mui gran ben,
meus amigos, assí Deus me perdón.
E ora ja este meu coraçón
anda perdudo e fora de sén
por üa dona, se me valha Deus,
que depois viron estes olhos meus,
que mi a semelha mui máis doutra ren.

Porque a donzela nunca verei,
meus amigos, enquanto eu ja viver,
por esso quer'eu mui gran ben querer
a esta dona, en que vos falei,
que me semelha a donzela que vi.
E a dona servirei des aquí,
pola donzela que eu muito amei.

Porque da dona son eu sabedor,
meus amigos, assí veja prazer,
que a donzela en seu parecer
semelha muit', e por end'hei sabor
de a servir, pero que é meu mal.
Serví-la-ei, e non servirei al,
por a donzela, que foi mia senhor.



JOÁN SOÁIREZ SOMESSO [B 124]

Ora non poss'eu ja creer
que homen per coita d'amor
morreu nunca, pois na maior
viv'eu que pod'Amor fazer
haver a nulh'homen per ren;
e pois eu vivo, non sei quen
podesse nunca del morrer.

E gran medo soía haver
de morrer eu por mia senhor;
mais, Deu-lo sab', este pavor
todo m'ela fezo perder;
ca por ela conhosqu'eu ben
que, se Amor matass'alguén,
non leixaría min viver.

Pero faz-m'el tanto de mal
quanto lh'eu nunca poderei
contar, enquanto viverei,
pero me nunca punh'en al
senón a mia coita dizer.
E quen-quer poderá entender
que gran coita per ést'atal.

E mia senhor non sabe qual
x'é esta coita que eu levei
por ela, des que a amei,
ca non ést'antre nós igual
est'amor, nen lhi faz saber
com'el é grave de sofrer.
E por aquesto me non val!



JOÁN SOÁREZ COELHO [A 164 / B 317]

Non me soub'eu dos meus olhos melhor
per nulha ren vingar ca me vinguei.
E direi-vos que mal que os matei:
levei-os d'u vejan sa senhor.
     E fiz seu mal e do meu coraçón
     por me vengar deles, e por al non.

Ca me non podían, per nulha ren,
sen veé-lo mui bon parecer seu,
fazer gran mal. Mais, que lhes ar fiz eu?
Levei-os d'u a viían por én.
     E fiz seu mal e do meu coraçón
     por me vengar deles, e por al non.

E na sazón que lhes eu entendí
que eles havían de a veer
maior sabor, pero me de fazer
mui grave foi, levei-os eu alí.
     E fiz seu mal e do meu coraçón
     por me vengar deles, e por al non!

E na vengança que deles prendí,
gran mal per fiz a eles e a mí.



JOÁN SOÁREZ COELHO [A 165 / B 317bis]

Nunca coitas de tantas guisas vi
como me fazedes, senhor sofrer;
e non vos queredes de min doer
e, vel por Deus, doede-vos de mí!
     Ca, senhor, moir', e vedes que mi avén:
     se vos alguén mal quer, quero-lh'eu mal,
     e quero mal quantos vos queren ben.

E os meus olhos, con que vos eu vi,
mal quer', e Deus que me vos fez veer,
e a morte que me leixa viver,
e mal o mundo por quant'i nací.
     Ca, senhor, moir', e vedes que mi avén:
     se vos alguén mal quer, quero-lh'eu mal,
     e quero mal quantos vos queren ben.

A mia ventura quer'eu mui gran mal,
e quero mal ao meu coraçón,
e tod'aquesto, senhor, coitas son;
e quero mal Deus porque me non val.
     Ca, senhor, moir', e vedes que mi avén:
     se vos alguén mal quer, quero-lh'eu mal,
     e quero mal quantos vos queren ben.

E tenho que faço dereit'e sén
en querer mal quen vos quer mal e ben.



JOÁN SOÁREZ COELHO [A 166 / B 318]

Atal vej'eu aquí ama chamada
que, de-lo día en que eu nací,
nunca tan desguisada cousa vi,
se por üa destas dúas non é:
por haver nom'assí, per bõa fe,
ou se lho dizen porque ést'amada,

ou por fremosa, ou por ben talhada.
Se por aquest'ama dev'a seer,
é-o ela, podede-lo creer,
ou se o é po-la eu muit'amar,
ca ben lhe quer'e posso ben jurar:
poi-la eu vi, nunca vi tan amada.

E nunca vi cousa tan desguisada
de chamar home ama tal molher
tan pastorinh', e se lho non disser
por tod'esto que eu sei que lh'haver:
porque a vej'a todos querer ben,
ou porque do mund'é a máis amada.

E oíde como vos eu disser,
que, pero me Deus ben fazer quiser,
sen ela non me pode fazer nada!



JOÁN SOÁREZ COELHO [A 167-168 / B 319]

As graves coitas, a quen as Deus dar
quer e o mal d'amor, gran ben faría
se lhe desse (pero non lhe daría)
con quen ousasse en sas coitas falar,
en tal guisa que lho non entendesse
con quen o falasse, e que se doesse
del; mais non sei de Deus se podería.

Pero sei ben, aquant'é meu coidar,
a quen esto desse, ca lhe daría
máis longa vida, e que lh'i faría
daquelas coitas haver máis vagar.
E non sei al per que sén non perdesse
quen máis houvesse, e cedo non morresse;
e per esto cuido que vivería.

Destas coitas eu podía falar
come quen as padece cada día;
mais non é tempo ja, nen me valría.
Mais guarde-se quen se poder guardar,
e non s'esforce en senhor que prendesse,
a melhor, nen que melhor parecesse
deste mundo, ca peor lh'i faría.

En tan grave día senhor filhei
a que nunca "senhor" chamar ousei.

De esta coita nunca eu vi maior:
morrer, e non lh'ousar dizer "senhor".

Ca, de pran, moiro, querendo-lhe ben,
pero non lh'ous'én dizer nulha ren.

Ca dizé-lo cuidei ou a morrer,
e pois-la vi non lh'ousei ren dizer,

ca por máis mia prol tenho de morrer!



JOÁN SOÁREZ COELHO [A 175 / B 326]

Deus que mi hoj'aguisou de vos veer
e que é da mia coita sabedor,
el sab'hoje que con mui gran pavor
vos digu'eu est', e ja hei de dizer:
     «Moir'eu, e moiro por alguén.
     E nunca vos máis direi én».

E mentr'eu vi que podía viver
na mui gran coita'n que vivo d'amor,
non vos dizer ren tive por melhor;
mais digu'esto, pois me vejo morrer:
     «Moir'eu, e moiro por alguén.
     E nunca vos máis direi én».

E non ha no mundo filha de rei
a que d'atanto devess'a pesar
nen estrãidade d'hom'a filhar,
por quant'ist'é, que vos ora direi:
     «Moir'eu, e moiro por alguén.
     E nunca vos máis direi én».



JOÁN SOÁREZ COELHO [A 176 / B 327]

Desmentido m'ha'qui un trobador
do que dixi da ama sen razón,
de cousas pero, e de cousas non;
mais u mentí, quero-mi-o eu dizer:
u non dixi o meo do parecer
que lhi mui bõo deu Nostro Senhor.

Ca, de pran, a fez parecer melhor
de quantas outras eno mundo son,
e mui máis mansa, e máis con razón
falar e riir, e tod'al fazer;
e fezo-lhe tan muito ben saber
que en todo ben é mui sabedor.

E por esto rogo Nostro Senhor
que lhe meta eno seu coraçón
que me faça ben, poi-lo a ela non
ouso rogar; e se m'ela fazer
quisesse ben, non querría seer
rei, nen seu filho, nen emperador,

se per i seu ben houvess'a perder;
ca sen ela non poss'eu ben haver
eno mundo, nen de Nostro Senhor.



JOÁN SOÁREZ COELHO [A 178 / B 329]

Dizen que digo que vos quero ben,
senhor, e buscan-me convosco mal;
mais rog'a Deus, senhor, que pod'e val
e que o mund'e vós en poder ten:
     se o dixe, mal me leixe morrer,
     se non, senhor, quen vo-lo foi dizer!

E venh'a vós, chorando destes meus
olhos con vergonha e con pavor
e con coita que hei desto, senhor,
que vos disseron, e rog'assí Deus:
     se o dixe, mal me leixe morrer,
     se non, senhor, quen vo-lo foi dizer!

No'me sei én doutra guisa salvar,
mais nunca o soub'home nen molher
per mí, nen vós, e Deus, se lhe prouguer,
rogu'eu assí quanto posso rogar:
     se o dixe, mal me leixe morrer,
     se non, senhor, quen vo-lo foi dizer!



JOÁN VÁSQUIZ DE TALVEIRA [A 245 / B 433 / V 45]

Estes que ora dizen, mia senhor,
que saben ca vos quer'eu mui gran ben,
pois én nunca per mí souberon ren,
querri'agora seer sabedor:
     per quen o poderon eles saber,
     pois mi o vós nunca quisestes creer?

Ca, mia senhor, sempre o eu neguei
quant'eu máis pude, assí Deus me perdón,
e dizen ora quantos aquí son
que o saben. Mais, como saberei
     per quen o poderon eles saber,
     pois mi o vós nunca quisestes creer?



JOÁN ZORRO [B 11151a-1152a / V 754]

En Lixboa, sobre lo mar
barcas novas mandei lavrar,
     ai mia senhor velida!

En Lixboa, sobre lo ler,
barcas novas mandei fazer,
     ai mia senhor velida!

Barcas novas mandei lavrar
e no mar as mandei deitar,
     ai mia senhor velida!

Barcas novas mandei fazer
e no mar as mandei meter,
     ai mia senhor velida!



JUIÃO BOLSEIRO [B 1076 / V 667]

Ai mia senhor, todo ben mi a mí fal,
mais non mi fal gran coita, nen cuidar,
des que vos vi, nen mi fal gran pesar;
mais non mi valha o que pod'e val,
     se hoj'eu sei onde mi venha ben,
     ai mia senhor, se mi de vós non ven.

Non mi fal coita, nen vejo prazer,
senhor fremosa, des que vos amei;
mais a gran coita que eu por vós hei
ja Deus, senhor, non mi faça lezer,
     se hoj'eu sei onde mi venha ben,
     ai mia senhor, se mi de vós non ven.

Nen ren non poden veer estes meus
olhos no mund'ond'eu haja sabor,
sen veer vós, e non mi val Amor;
nen mi valhades vós, senhor, nen Deus,
     se hoj'eu sei onde mi venha ben,
     ai mia senhor, se mi de vós non ven.



LOPO [B 1112 / V 703]

Eu, mui coitado, non acho razón
per que possa ir u é mia razón
e, pero que m'hei d'ir i gran sabor,
sol non vou i, e ha mui gran sazón
     que non fui i, e por esto mi avén:
     por non saberen a quen quero ben.

E non ach'eu razón e por est'é,
por que m'hei de guardar e de temer
de mi o saberen, mais po-la veer
moir', e gran temp'ha ja, per bõa fe,
     que non fui i, e por esto mi avén:
     por non saberen a quen quero ben.

Por esto non poss'eu razón achar
como a veja, nen sei que facer,
e valer-m'-ía mui máis én morrer,
pois que tan muit'ha ja, si Deus m'empar,
     que non fui i, e por esto mi avén:
     por non saberen a quen quero ben,

nen saberán, mentr'eu aqueste sén
houver, que hei per min quen quero ben.



LOURENÇO [B 1102 / V 693]

Senhor fremosa, oí eu dizer
que vos levaron d'u vos eu leixei
e d'u os meus olhos de vós quitei:
aquel día fora ben de morrer
     eu, e non vira atán gran pesar
     qual mi Deus quis de vós amostrar.

Porque vos foron, mia senhor, casar
e non ousades, vós, dizer ca non:
por én, senhor, assí Deus mi pardón,
máis mi valera ja de me matar
     eu, e non vira atán gran pesar
     qual mi Deus quis de vós amostrar.



MARTÍN MOXA [A 304]

Cativo, mal conselhado!
Que me non sei conselhar,
e sempre viv'en cuidado,
pero non posso cuidar
cousa que me proe tenha
contra que m'en coita ten:
ante, cuid'eu que me venha
peor do que m'or'avén.

Cuid'est', e cuido guisado,
ca me quis Deus aguisar
que sempr'amei desamado,
e faz-me senhor amar
tan de prez, e que parece
tan ben que, per parecer
e per prez, outre merece
que a possa merecer.

Mais non am'eu per meu grado,
nen ar cuid'a gradoar
d'Amor, que me ten forçado;
pero quero-m'esforçar,
con sén e con lealdade,
d'amar e seer leal;
e senhor tan sen maldade,
non me fará sempre mal.

Ca sempr'eu serei pagado
de quanto s'ela pagar
e de fazer seu mandado,
se m'ela quiser mandar,
como se me ben fezesse,
assí como me mal faz,
ou lh'o meu amor prouguesse,
assí como lhe despraz.



MARTÍN MOXA [B 892 / V 476]

Amor, de vós ben me posso loar
de qual senhor mi fazedes amar;
mais düa cousa me devo queixar,
quant'é meu sén:
     u mesura nen mercee non fal
     nen outro ben,
     mesur'a mí nen mercee non val
     nen outra ren.

Gradesco-vos que mi destes senhor
fermosa e de todo ben sabedor;
mais, pois mi a destes, pese-vos, Amor,
do que mi avén:
     u mesura nen mercee non fal
     nen outro ben,
     mesur'a mí nen mercee non val
     nen outra ren.

Am'eu e trob'e servi', a máis poder,
aquesta dona por seu ben haver;
mais, quando lh'a coita venho dizer
en que me ten,
     u mesura nen mercee non fal
     nen outro ben,
     mesur'a mí nen mercee non val
     nen outra ren.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega