Cantigas de amor

Páxina Anterior

Parte nº 7

Páxina Seguinte

amor7.html


MARTÍN MOXA [B 895 / V 480]

Amor, non qued'eu amando,
nen quedo d'andar punhando
como podesse fazer
per que vossa graça'houvesse,
ou a mia senhor prouguesse;
mais, pero faç'a poder,
     contra mia desaventura
     non val amar nen servir,
     nen val razón nen mesura,
     nen val calar nen pedir.

Am'e sirvo quanto posso
e praz-me de seer vosso;
e sol que a mia senhor
non pesasse meu serviço,
Deus non me dess'outro viço;
mais, fazend'hei o melhor,
     contra mia desaventura
     non val amar nen servir,
     nen val razón nen mesura,
     nen val calar nen pedir.

Que-quer que mi a min gracido
fosse de quant'hei servido,
que mi a min nada non val,
mia coita viço sería,
ca servind'atendería
gran ben; mais, est'é meu mal,
     contra mia desaventura
     non val amar nen servir,
     nen val razón nen mesura,
     nen val calar nen pedir.

Porque sol dizer a gente
do que ama lealmente:
"se s'én non que enfadar,
na cima gualardón prende",
am'eu e sirvo por ende;
mais, vedes ond'hei pesar,
     contra mia desaventura
     non val amar nen servir,
     nen val razón nen mesura,
     nen val calar nen pedir.

Mais pois me Deus deu ventura
d'en tan bon logar servir,
atender quero mesura
ca me non ha de falir.



MARTÍN MOXA [B 898 / V 483]

Que grave coita que me é dizer
as graves coitas que sofr'en cantar!
Vejo mia morte que mi ha de matar
en vós, e non vos ous'én ren dizer;
pero hei dizer-lo, cantando e en son,
que me semelha cousa sen razón
d'homen, con coita de morte, cantar.

E, pois mia coita per tal guisa é
que a non posso per ren encobrir,
en atal terra cuido eu de guarir
que ben entendan meu mal, a la fe,
e a tal gente cuid'eu de cantar
e dizer son, u con ela falar,
que ben entenda o meu mal onde é.



MARTÍN PADROZELOS [B 1247/V 852]

Deus, e que cuidei a fazer?
Quando m'eu da terra quitei
u mia senhor vi, baratei
mal porque o fui cometer,
ca sei que non posso guarir
per nulha ren, se a non vir.
Deus, e que cuidei a fazer?

Sandice devía perder,
amigos, por quanto provei
de m'end'alongar e direi-
-vos máis: non no posso sofrer
e cuido sempre tornar i;
e fiz, por quanto m'én parti,
sandic', e devía perder

o corpo, ca non outr'haver
ced'aqueste; en mi o busquei
mui ben, e lazerá-lo-ei,
ca sei ca non posso viver
polo que fiz; e assí é,
que perderei, per bõa fe,
o corpo, ca non outr'haver.

Quen me podería valer
senón Deus, a que rogarei
que me guise d'ir? E irei
ced'u a vi, po-la veer,
ca non sei al tan muit'amar;
e, se m' el esto non guisar,
quen me podería valer?



MARTÍN PÉREZ ALVÍN [B 1055 / V 645]

Senhor, non poss'eu ja per nulha ren
os meus olhos desses vossos partir,
e, pois assí é, que agora d'ir
a u vos non vejan, sei eu mui ben
     que non poden os meus olhos veer,
     u vos non viren, d'al veer prazer.

E non poss'eu os meus olhos quitar
desses vossos, que viron por meu mal,
e, por m'end'eu nunca atend'al,
tal ventura mi quis a min Deus dar
     que non poden os meus olhos veer,
     u vos non viren, d'al veer prazer.

E non poss'eu partir os olhos meus
desses vossos, nen o meu coraçón
nunca de vós e, pois, mia senhor, non
atend'end'al, creed'esto, por Deus:
     que non poden os meus olhos veer,
     u vos non viren, d'al veer prazer.

Pois que al non desejan a veer,
Deus vós lhis mostre ced'a seu prazer.



MARTÍN PÉREZ ALVÍN [B 1058-1059 / V 648-649]

—Senhor fremosa, si veja prazer,
pois vos non vi, houvi tan gran pesar
que nunca mi Deus d'al prazer quis dar.
—Como podestes tanto mal sofrer?
     —Cuidei en vós e por esto guarí,
     que non vivera ren do que veví.

Senhor fremosa, direi-vos eu al
e creed'esto, meu lum'e meu ben:
pois vos non vi, non vi prazer de ren.
—Como podestes sofrer tanto mal?
     —Cuidei en vós e por esto guarí,
     que non vivera ren do que veví.

Creede, lume destes olhos meus,
que, des que vos eu non pudi veer,
pero viía, nunca vi prazer:
—Como sofrestes tanto mal por Deus?
     —Cuidei en vós e por esto guarí,
     que non vivera ren do que veví.

Eu, mia senhor, non hei poder
de me de vós poder quitar.



MARTÍN SOÁREZ [A 46 / B 158]

Senhor fremosa, pois me non queredes
creer a coita'n que me ten Amor,
por meu mal é que tan ben parecedes
e por meu mal vos filhei por senhor,
e por meu mal tan muito ben oí
dizer de vós, e por meu mal vos vi:
pois meu mal é quanto ben vós havedes.

E pois vos vós da coita non nembrades
nen do afán que mi o Amor faz sofrer,
por meu mal vivo máis ca vós cuidades,
e por meu mal me fezo Deus nacer
e por meu mal mon morrí u cuidei
como vos viss', e por meu mal fiquei
vivo, pois vós por meu mal ren non dades.

Desta coita en que me vós tëedes,
en que hoj'eu vivo tan sen sabor,
que farei eu, pois mi a vós non creedes?
Que farei eu, cativo pecador?
Que farei eu, vivendo sempre assí?
Que farei eu, que mal día nací?
Que farei eu, pois me vós non valedes?

E pois que Deus non quer que me valhades
nen me queirades mia coita creer,
que farei eu? Por Deus, que mi o digades!
Que farei eu, se logo non morrer?
Que farei eu se máis a viver hei?
Que farei eu, que conselh'i non hei?
Que farei eu, que vós desemparades?



MARTÍN SOÁREZ [A 48 / B 160]

Muitos me vëen preguntar,
mia senhor, a quen quero ben,
e non lhis quer'end'eu falar
con medo de vos pesar én,
nen quer'a verdade dizer,
mais jur'e faço-lhis creer
mentira por vo-lhis negar

e porque me vëen coitar
do que lhis non direi per ren,
ca m'atrev'eu en vos amar.
E mentr'eu non perder o sén,
non vos devedes a temer,
ca o non pod'home saber
per min, se non adevinhar.

Non será tan preguntador
nulh'home, que sabia de min
ren per que seja sabedor
do ben que vos quis, pois vos vi.
E pois vos praz, negá-lo-ei
mentr'o sén non perder, mais sei
que mi o tolherá voss'amor.

E se per ventura assí for,
que m'er pregunten des aquí
se sodes vós a mia senhor
que am'e que sempre serví,
vedes como lhis mentirei:
doutra senhor me lhis farei
ond'haja máis pouco pavor.



MARTÍN SOÁREZ [A 50 / B 162]

En tal poder, fremosa mia senhor,
sõo de vos qual vos ora direi:
que ben ou mal, enquant'eu vivo for,
qual vos prouguer, de vós atenderei:
ca se me vós, senhor, fezerdes ben,
ben mi verrá de Deus e doutra ren;
e se mi vós quiserdes fazer al
Amor e Deus logo mi farán mal.

E entend'eu, fremosa mia senhor,
mentr'eu vos vir, que nunca perderei
gran ben de Deus nen de vós nen d'Amor,
ca, pois vos vejo, de tod'eu ben hei;
e direi-vos, mia senhor, que mi avén:
amor de Deus prend'e esforc'e sén
mentre vos vejo, mais pois vos non vir,
esforc'e sén e Deus han-mi a falir.

E des entón, fremosa mia senhor,
nunca de Deus nen de min prenderei
prazer nen ben de que haja sabor;
ca, mia senhor, de qual guisa haverei
ben deste mundo, pois me for d'aquén?,
ca perderei quanto prazer me ven,
pois vos non vir e perderei des i
Deus, mia senhor, e o seu ben e min.

E direi-vos, fremosa mia senhor,
pois vos non vir, quan perdudo serei:
perderei sén e esforc'e pavor,
e des i ben nen mal non sentirei;
e, mia senhor, al vos er direi én:
non mi terrá conselho que mi den
dano nen prol nen pesar nen prazer;
e per qual guisa m'hei máis a perder?

Ca perdud'é, senhor, a meu cuidar,
quen perde sén e prazer e pesar.



MARTÍN SOÁREZ [A 60 / B 171]

Tal hom'é cuitado d'amor
que se non dol ergo de si;
mais doutra guis'avén a mí,
se mi valha Nostro Senhor:
por gran coita que d'amor hei
ja sempre doo haverei
de quen dele coitado for,

e de quen filhar tal senhor
que lhi non queira valer i
qual eu filhei, que, poi-la vi,
sempre me teve na maior
coita das que no mundo sei.
E como me non doerei
de quen d'altal vir sofredor?

Ca de tal coita sabedor
sõo por quanto mal sofrí
amand'e nunca m'én partí,
e cada vez mi foi peor;
e por esto, per que passei,
de me doer gran dereit'hei
de quen assí for amador.



MEN RODRÍGUEZ DE BRITEIROS [B858 / V444]

Veeron-me meus amigos dizer
düa dona, por que lhi quero ben,
que lhi pesava mui de coraçón,
des i que lh'er pesa de a servir;
dix'eu: «Amigos, ben pode seer,
mais quer lhi pes, quer lhi praza, ja non
me poss'end'eu per nulha ren partir».

E dizen-me, porque me chamo seu,
que lhi pesa e que me quer gran mal;
e mui doado lh'ende pesará,
e, amigos, verdade vos direi;
e, pero que sei que lh'éste mui greu,
quer lhi pes, quer lhi praza, ende ja,
se morto non, nunca me partirei.

E da gran coita que me faz levar
pesar-lh'á end'e de que ando sandeu
por ela, mais sol non cuida de mí,
nen de meu mal, nen de meu grand'afán,
e ben vej'eu que lhi faç'i pesar;
quer lhi pes, quer lhi praza end', assí
seerá ja sen meu grado de pran



MEN RODRÍGUIZ TENOIRO [B 717 / V 318]

Quant'ha, senhor, que m'eu quitei
de vós, tant'ha que d'al prazer
non vi; mais pois de vos veer
Deus guisou, ja agora verei
     prazer, por quanto pesar vi,
     des quando m'eu de vós partí.

Mui triste, sempre trist'andei,
com'homen que con gran pesar
vive; mais pois m'el foi guisar
de vos veer, ja veerei
     prazer, por quanto pesar vi,
     des quando m'eu de vós partí.

A meu pesar, quanto morei
sen vós, foi, e daquestes meus
olhos; mais pois que m'ora Deus
o guisou, j'agora terei
     prazer, por quanto pesar vi,
     des quando m'eu de vós parti.



MEN RODRÍGUIZ TENOIRO [A 226 / B 401]

Senhor fremosa, creede per mí
que vos amo ja mui de coraçón,
e gran dereito fac'e gran razón,
senhor, ca nunca outra dona vi
     tan mansa, nen tan aposto catar,
     nen tan fremosa, nen tan ben falar

come vós, senhor; e pois assí é,
mui gran dereito fac'en vos querer
mui gran ben, ca nunca pude veer
outra dona, senhor, per bõa fe,
     tan mansa, nen tan aposto catar,
     nen tan fremosa, nen tan ben falar

come vós, por que cedo morrerei.
Pero direi-vos ante üa ren:
dereito fac'en vos querer gran ben,
ca nunca dona vi nen veerei
     tan mansa, nen tan aposto catar,
     nen tan fremosa, nen tan ben falar!



NUNO EÁNES CÉRZEO [B 130]

Toda-las gentes mi a mí estranhas son,
e as terras, senhor, per u eu ando
sen vós; e nunca d'al i vou pensando
senón no vosso fremoso parecer;
e cuid'en vós, como vos soio veer
e quant'hei de ben eno meu coraçón.

En nen üa hora non poss'eu achar
sabor sen vós, senón u vou cuidando
en vós, pero van-me muit'estorvando
os que mi van falando, senhor, en al;
e eles non saben, que me fazen mal
en me fazeren perder tan bon cuidar.

Estranho and'eu dos que me queren ben,
e dos que viven migo, toda vía;
ben como se os viss'eu aquel día
primeiramente, punho de lhis fogir;
e moir'eu, senhor, por me deles partir
por en vós cuidar, ca non por outra ren.

Vós me fazedes estranhar, mia senhor,
todo de quanto m'eu pagar soía;
ca pois eu cuid'en qual ben havería,
se eu houvess'o voss'amor, e ar sei
logu'i que nunca este ben haverei,
de tod'al do mund'hei eu perdudo sabor.



NUNO EÁNES CÉRZEO [B 132]

Mia senhor fremosa, direi-vos üa ren:
vós sodes mia morte, e meu mal, e meu ben,
     e máis. Por que vo-lo hei eu ja máis a dizer?
     Mia morte sodes, que me fazedes morrer.

Vós sodes mia mort'e meu mal, mia senhor,
e quant'eu no mund'hei de ben e de sabor,
     e máis. Por que vo-lo hei eu ja máis a dizer?
     Mia morte sodes, que me fazedes morrer.

Mia mort'e mia coita sodes, non ha i al,
e os vossos olhos mi fazen ben e mal
     e máis. Por que vo-lo hei eu ja máis a dizer?
     Mia morte sodes, que me fazedes morrer.

Senhor, ben me fazen soo de me catar,
pero m'én ven coita grand'; e vos direi ar,
     e máis. Por que vo-lo hei eu ja máis a dizer?
     Mia morte sodes, que me fazedes morrer.



NUNO EÁNES CÉRZEO [B 136]

Senhor que coitado hoj'eu no mundo vivo,
quero vo-lo eu ja dizer:
entenden-me todos mia mort'e mia coita,
e non hei poder
de m'encobrir, e nen un conselh'i non sei.
     Mais est', ao meu grado,
     mui ben será jurado,
     senhor que nunca vos amei.

Quando m'a mí rogan muitos que lhis diga
por Deus se vos quero ben,
logo lhis eu juro que outra molher amo
muito máis doutra ren
ca non vós, senhor tant'afán levei.
     Mais est', ao meu grado,
     mui ben será jurado,
     senhor que nunca vos amei.

Esses vossos olhos me fazen que non hei eu
poder de m'encobrir;
ca des que os vejo, non poss'eu per ren
os meus deles partir,
nen meu coraçón nunca de vós partirei.
     Mais est', ao meu grado,
     mui ben será jurado,
     senhor que nunca vos amei.

Eu perjurar-me posso, mais nunca (verdad'é)
aquesto saberán per mí;
mais a Deu-lo rogo, que sab'a mia coita
que me valha i,
ca se me non val, a pran, por vós me perderei.
     Mais est', ao meu grado,
     mui ben será jurado,
     senhor que nunca vos amei!

U vos eu vi un día e os vossos olhos
houve de veer sabor,
logo me disseron por que vos catava;
que moiro, senhor,
por vós e que doutra ren nen sabor non hei.
     Mais est', ao meu grado,
     mui ben será jurado,
     senhor que nunca vos amei!



NUNO FERNÁNDEZ DE MIRAPEIXE [B 44]

Pois me fazedes, mia senhor,
de quantas cousas no mund'ha
desejos perder, e sabor,
senón de vós, de que eu ja
nunca desejos perderei,
nel al nunca desejarei
no mundo, senón vós, senhor,

ou mia morte, poix me vos ben,
senhor, non queredes fazer,
ca non ha no mund'outra ren
por que eu ja possa perder
a coita que eu por vós hei
senón morrer, eu o sei,
ou por min fazerdes vós ben,

ca me fazedes muito mal
des aquel día'n que vos vi;
pero, senhor, ren non vos val,
que nunca eu de vós partí
meu coraçón, pois vos amei;
nen ja nunca o partirei
d'amar vós, e farei meu mal;

e faça-o ja, pois Deus quer,
que eu sempre hei ja a desejar
(tanto com'eu viver poder)
mia mort', e vosso semelhar:
ca nunca tanto viverei
que desej'al, nen sairei
por al de coita, pois Deus quer.



NUNO FERNÁNDEZ [Torneol?] [A 74/B 187]

Que prol vos ha vós, mia senhor,
de me tan muito mal fazer,
pois eu non sei al ben querer
no mundo, nen hei d'al sabor,
     dizede-me, que prol vos ha?

E que prol vos ha, de fazer
tan muito mal a quen voss'é?
Non vos ha prol, per bõa fe.
E mia senhor, se eu morrer,
     dizede-me, que prol vos ha?

Que prol vos ha de eu estar
sempre por vós en grand'afán?
E est'é mui grande, de pran;
e pois mi o voss'amor matar,
     dizede-me, que prol vos ha?

E vós, lume dos olhos meus,
oír-vos-edes maldizer
por min, se eu por vós morrer.
E senhor, por l'amor de Deus,
     dizede-me, que prol vos ha?



NUNO FERNÁNDEZ [Torneol?] [A 78]

Ai eu de min, e que será?
Que fui tal dona querer ben
a que non ouso dizer ren
de quanto mal me faz haver.
E feze-a Deus parecer
melhor de quantas no mund'ha.

Mais en grave día nací,
se Deus conselho non m'i der;
ca destas coitas qual-xe-quer
m'é min mui grave d'endurar,
como non lh'ousar a falar,
e ela parecer assí,

Ela, que Deus fez por meu mal!
Ca ja lh'eu sempre ben querrei,
e nunca end'atenderei
con que folgu'o meu coraçón,
que foi trist', ha i gran sazón,
polo seu ben, ca non por al.



NUNO FERNÁNDEZ [Torneol?] [A 80 / B 183a]

Pois nací nunca vi Amor,
e ouço del sempre falar.
Pero sei que me quer matar,
mais rogarei a mia senhor
     que me mostr'aquel matador,
     ou que m'ampare del melhor.

Pero nunca lh'eu fige ren
por que m'el haja de matar;
mais quer'eu mia senhor rogar,
polo gran med'en que me ten,
     que me mostr'aquel matador,
     ou que m'ampare del melhor.

Nunca me lh'eu ampararei,
se m'ela del non amparar;
mais quer'eu mia senhor rogar,
polo gran medo que del hei,
     que mi amostr'aquel matador,
     ou que mi ampare del melhor.

E pois Amor ha sobre mí
de me matar tan gran poder,
e eu non o posso veer,
rogarei mia senhor assí
     que mi amostr'aquel matador,
     ou que mi ampare del melhor.



NUNO FERNÁNDEZ [Torneol?] [B 185a]

Assí me traj'ora coitad'Amor
que nunca lh'home vi trager tan mal;
e vivo con el üa vida tal
que ja mia morte sería melhor.
     Nostro Senhor, non me leixes viver,
     se estas coitas non hei a perder!

E pera qual terra lh'eu fugirei,
logu'el saberá mandado de mí,
alí u for; e pois me tever i
en sa prisón, sempr'eu esto direi:
     Nostro Senhor, non me leixes viver,
     se estas coitas non hei a perder!

E a min faz hoj'el maior pesar
de quantos outros seus vassalos son;
e a este mal non lh'hei defensón:
u me ten en poder, quer-me matar.
     Nostro Senhor, non me leixes viver,
     se estas coitas non hei a perder!



NUNO PORCO [A 69 / B 182]

Nostro Senhor, en que vos merecí
por que me fostes tal senhor mostrar,
a máis fremosa que eu nunca vi,
a que non ouso nulha ren falar?
Pero a vejo, non lh'ouso dizer
a mui gran coita que me faz haver:
hei-mi assí mia coit'a endurar.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega