VASCO FERNÁNDEZ PRAGA DE SANDÍN [B 90]
Deu-lo
sab'hoje, mia senhor, (a quen se non asconde ren, de pran), ca vos quer'eu
melhor doutra cousa; mais non por ben que de vós atenda, ca sei ca ja
per vós non perderei gran coita do meu coraçón,
que eu i tenho, mia
senhor, por vós que me fazedes mal, porque desejo voss'amor, e eu non
poss'i fazer al; mais sõo quite de perder per nulha guisa, sen
morrer, gran coita do meu coraçón,
ca, mal pecado!, mia senhor, ben
per sei eu ca ja'ssi é que mi non faredes maior ben ja nunca, per boa
fe, ca me fezestes, pois vos vi; e non perderei eu per i gran coita do
meu coraçón.
Mais se Deus quiser, mia senhor, agora quando m'eu
quitar aquí de vós, e sen vós for u vos non vir, nen vos falar, ben per
sei eu como será: morrerei eu, e tolher-s'-á gran coita do meu
coraçón.
VASCO GIL [A 146 / B 269]
Que sen mesura Deus é
contra mí! Pois que me faz sempre pesar veer, por que me leixa no mundo
viver? Mais pois me vejo que x'el quer
assí, quant'eu oimais no coraçón
tever, negar-lo-ei e direi-lh'al
que-quer.
E quant'el sabe que me pesará, poi-lo el faz por xe me mal
fazer, e por al non, quero-vos eu dizer, se eu poder, o que
lh'end'averrá: quant'eu oimais no coraçón
tever, negar-lo-ei e direi-lh'al
que-quer.
E des oimais non pod'el saber ren de mia fazenda, se non
devinhar, pois el assí quer migo guerrejar. Mais vedes que vo-lh'eu farei
por én: quant'eu oimais no coraçón
tever, negar-lo-ei e direi-lh'al
que-quer.
VASCO GIL [A 150]
Muito punhei de vos
negar, senhor fremosa, o gran ben que vos quero; mais ja per ren non
hei poder de me guardar que vos non haja de
fazer do ben que vos quero
saber.
Quisera-m'eu que foss'assí que podesse meu coraçón encobrir,
mais no'me perdón Deus, se ja poss'al fazer
i que vos non haja que
fazer do ben que vos quero saber.
Ca
entend'i eu por meu mal que vós parecedes melhor de quantas eu vi, mia
senhor; pero non poss'i fazer al que vos non
haja de fazer do ben que vos quero
saber:
Tal ben vos quero que ben sei per ren que non posso
guarir; pero non me poss'én partir, mais é'ssí que poder non
hei que vos non haja que
fazer do ben que vos quero saber.
Ca
todo non sei hoj'eu quen o podesse dizer per ren.
E negara-vo-l'eu,
mais non quis Deus, nen o meu coraçón.
VASCO GIL [A
152]
Senhor fremosa, quero-vos rogar por aquel Deus que vos feze
nacer e mui melhor das outras parecer donas que el en este mundo fez, e
mui mansa e de mui melhor prez, que vos non pes de vos eu
muit'amar.
Por vosso prez e por Deus, mia senhor, e por mesura e por
quanto ben vos el foi dar, rogo-vos eu por én, que, se vos hoj'eu faço
pesar i en vos amar, mia senhor, máis ca mí, que me non façades én
sabedor.
E se me vós quiserdes consentir que vos am'eu, direi-vos üa
ren: i me faredes aquel maior ben daqueste mund'e que máis desejei des
que vos vi; e máis vos én direi: sol por atanto vos quer'eu
servir.
VASCO PÉREZ PARDAL [A 274]
Tan muito mal me ven
d'amar a mia senhor, per bõa fe, meus amigos, que assí é que hei a
dizer con pesar: ao demo
comend'Amor e min, se d'amar hei
sabor!
Quando me nembra quanto mal, meus amigos, me d'Amor
ven, porqu'eu quero mia senhor ben, con pesar digo, non con
al: ao demo
comend'Amor e min, se d'amar hei
sabor!
Quando me nembra o prazer, amigos, que houve e perdí per
Amor, pois mia senhor vi, con gran pesar hei a
dizer: ao demo
comend'Amor e min, se d'amar hei
sabor!
Pero quero ben mia senhor, e querrei, mentr'eu vivo
for.
VASCO PÉREZ PARDAL [A 275]
Mia senhor, quantos eno mundo
son que saben como vos quero gran ben e saben o mal que me por vós
ven, todos dizen que filh'outra senhor, e
punh'en partir o meu coraçón de vos amar, pois
non hei voss'amor.
E, mia senhor, por vos eu non mentir, sen vosso
ben non poss'eu guarecer, e pois-lo non hei, se veja
prazer, todos dizen que filh'outra senhor e
que punhe mui ben de partir de vos amar, pois
non hei voss'amor.
Este conselho non poss'eu filhar, pero m'assí
vejo, per boa fe, morrer por vós; e pero assí
é, todos dizen que filh'outra senhor, e que
me punhe ben de me quitar de vos amar, pois non
hei voss'amor.
Mais esto non quer'eu provar, senhor, de me quitar
d'atender voss'amor.
VASCO PÉREZ PARDAL [B 453 / V 60]
Muito
ben mi podía Amor fazer, se el quisesse non perder i ren, mais non quer el
e perc'eu ja o sén e direi-vo-lo que mi vai
fazer: ven logu'e faz-m'en mia senhor
cuidar e pois cuid'i muit': ar quer-me
matar e mia senhor non me quer i
valer.
Faz-mi mal e non ouso a dizer de muito mal que mi faz senón
ben, e, se al digo, faz-m'esto por én, ou se cuido sol de lh'end'al
dizer: ven logu'e faz-m'en mia senhor
cuidar e pois cuid'i muit': ar quer-me
matar e mia senhor non me quer i valer
E
tod'aquesto non poss'eu sofrer que ja non moira, ca non sei eu quen non
morresse con quanto mal mi ven d'Amor que mi faz tan muito mal
sofrer: ven logu'e faz-m'en mia senhor
cuidar e pois cuid'i muit': ar quer-me
matar e mia senhor non me quer i
valer.
Mais Amor, que m'or'assí quer matar, dé-lhi Deus quen lhi faça
desejar algún ben en que non haja poder.
VASCO RODRIGUES DE
CALVELO [A 298 / B 992 / V 580]
Non perc'eu coita do meu
coraçón, cuidando sempr'en quanto mal me ven por üa dona que quero gran
ben. E sei ja esto, se Deus me perdón, que
nunca Deus gran coita quiso dar senón a quen el
fez molher amar
com'a min fez. Ca des que eu nací, nunca vi hom'en tal
coita viver, com'eu vivo, per molher ben querer. E sei ja esto que passa
per mí: que nunca Deus gran coita quiso
dar senón a quen el fez molher
amar
com'a min fez, mui coitado d'amor e doutras coitas grandes que eu
hei. E pois eu ja toda-las coitas sei, düa cousa sõo ben
sabedor: que nunca Deus gran coita quiso
dar se non a quen el fez molher
amar
com'a min fez. E nunca me quis dar ben dessa dona que me fez
amar.
VASCO RODRIGUES DE CALVELO [A 301 / B 993 / V 581]
Se
eu ousass'a Maior Gil dizer como lh'eu quero ben, des que a vi, meu ben
sería dizer-lho assí; mais non lho digo, ca non hei
poder de lhe falar en quanto mal me
ven, e quantas coitas, querendo-lhe
ben.
Como lh'eu quero ben de coraçón, se lho dissesse, ben sería
ja; mais porque sei que mi o estranhará, sol non lho digo, ca non hei
sazón de lhe falar en quanto mal me
ven, e quantas coitas, querendo-lhe ben.
VIDAL, JUDEU DE ELVAS [B 1605 / V 1138]
Moir', e faço
dereito, por üa Dona d'Elvas que me trage tolheito, como a quen dan as
hervas. Des que lh'eu vi o peito branco, dix'aas sas
servas: «A mia coita non ha
par, ca sei que me quer
matar, e quero eu morrer por
ela, ca me non poss'én guardar.»
Amor
hei. . . . . . . .
VIDAL, JUDEU DE ELVAS [B 1606 / V
1139]
Faz-m'agora por si morrer e traz-me mui coitado mia senhor do
bon parecer e do cos ben talhado; a por que hei morte a prender come
cervo lançado, que se vai do mund'a perder da companha das
cervas. E mal día non
ensandecí e pacesse das
hervas e non viss'u primeiro
vi, a mui fremosinha d'Elvas.
Que . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . . . . . . E mal día non
ensandeci e pasesse das
hervas e non viss', u primeiro
vi, a mui fremosinha d'Elvas.
Oimais a
morrer me convén, ca tan coitado sejo pola mia senhor do bon sén, que
am'e que desejo, e que me parec'er tan ben cada que a eu vejo, que
semelha rosa que ven, quando sal d'antr'as
relvas. E mal día non
ensandecí e pacesse das
hervas e non viss', u primeiro
vi, a mui fremosinha
d'Elvas.
|