JOÁN MÉNDIZ DE BRITEIROS [B 867 / V
453]
Vistes tal cousa, senhor, que mi avén cada que venho convosco
falar? Sol que vos vejo, logu'hei a cegar, que sol non vej', e que vos
venha ben, pois mi assí cega vosso
parecer, se ceg'assí quantos vos van
veer!
Cegu'eu de pran daquestes olhos meus, que ren non vejo, par
Deus, mia senhor; atant'hei ja, de vos veer, sabor que sol non vej', e que
vos valha Deus, pois mi assí cega vosso
parecer, se ceg'assí quantos vos van
veer!
Vosso parecer faz a min entón, senhor, cegar, tanto que
venh'aquí por vos veer, e logu'eu ceg'assí que sol non vej', e que Deus
vos perdón, pois mi assí cega vosso
parecer, se ceg'assí quantos vos van
veer!
E pois eu cego, Deus, que ha poder, non ceg'assí quantos vos van
veer!
JOÁN NÚNEZ CAMANEZ [A 113 / B 226]
Rogaría eu mia
senhor, por Deus, que me fezesse ben; mais hei dela tan gran pavor que
lhe non ouso falar ren con medo de se
m'assanhar e me non querer pois
falar.
Diría-lh'eu, de coraçón, como me faz perder o sén o seu bon
parecer; mais non ous', e tod'aquesto mi
avén con medo de se mi
assanhar e me non querer pois
falar.
Pois me Deus tal ventura deu que m'en tamanha coita
ten amor, ja sempre serei seu mais non a rogarei por
én, con medo de se
m'assanhar e me non querer pois
falar.
JOÁN PÉREZ DE AVOÍN [A 184 / B 677 / V 279]
Muitos
vej'eu que se fazen de mí sabedores que o non son, de pran, nen o foron
nunca, nen o serán; e pois que eu deles estou
assí, non saben tanto que possan
saber qual ést'a dona que me faz
morrer.
Ca sempre m'eu de tal guisa guardei que non soubessen meu mal
nen meu ben, e fazen-s'ora sabedores én; mais, pero cuidan saber quant'eu
sei, non saben tanto que possan
saber qual ést'a dona que me faz
morrer.
Diga-x'andando quis o que quiser, ca me sei eu como deles
estou; ben grad'a Deus, que m'end'assí guardou que, se s'aquesto per mí
non souber, non saben tanto que possan
saber qual ést'a dona que me faz
morrer.
E muito saben, se nunca saber o per mí poden, nen per lh'eu
dizer.
JOÁN SERVANDO [B 1074 / V 664]
Un día vi mia
senhor, que mi deu atal amor que non direi per u for quen ést'e, per
nulha ren, non ous'eu dizer por
quen mi ven quanto mal mi
ven.
Preguntan-me cada día polo que non ousaría dizer, ca m'hei
toda vía medo de mort', e, por én, non
ous'eu dizer por quen mi ven quanto mal mi
ven.
Preguntan-m'en puridade que lhis diga én verdade; mais eu, con
gran lealdade e por non fazer mal sén non
ous'eu dizer por quen mi ven quanto mal mi
ven.
Andan-m'assí preguntando que lhis diga por que ando trist', e
eu, por San Servando, con pavor que hei
d'alguén, non ous'eu dizer por
quen mi ven quanto mal mi ven.
JOÁN
SOÁIREZ SOMESSO [A 14 / B 107]
Quero-vos eu ora rogar por Deus, que
vos fez, mia senhor, non catedes o desamor que m'havedes, nen o
pesar que vos eu faço en vos querer ben; e devede-lo sofrer por Deus e
por me non matar.
Ca nunca vos eu rogarei por outra ren, mentr'eu
viver, senón que vos jac'en prazer, por Deus, senhor, esto que sei que
vos agora é pesar; ca vos pesa de vos amar e eu non posso end'al
fazer.
Ca se eu houvesse poder de qual dona quisess'amar, atal
senhor fora filhar onde cuidasse ben haver; mais de vós nunca o
cuidei haver, senhor, mais havé-l'-ei, mentr'eu viver, a desejar.
E
sabedes, des que vos vi, mia senhor, sempr'eu desejei o vosso ben, e vos
neguei meu cor dest', e vo-l'encobrí. Mais agora ja por morrer, se vos
pesa, ou por viver, se vos prouguer, vo-lo direi.
JOÁN SOÁIREZ
SOMESSO [A 26 / B 119]
Muito per dev'a gradecer, (segund'agora meu
cuidar) a Deus, a quen faz ben querer senhor, con que pode falar en lhe
sa coita descobrir. Mais este ben, por non mentir, non vo-lo quis el a min
dar;
mais fez-m'atal senhor haver de que m'houve sempre a
guardar, des que a vi, de m'entender qual ben lhe quero, e de provar se
me quería consentir quan pouco quer, sol de mi oír a cuita que me faz
levar.
Ca ja toda per nulha ren non na podería saber per min; nen
ar sei hoj'eu quen mi a toda podesse creer, mentre me viss'assí
andar viv'ontr'as gentes, e falar, e d'atal coita non morrer,
de
qual, desejando seu ben, me faz o seu amor sofrer, ca de mëor morreu
ja'lguén; mais Deus me faz assí viver en tan gran coita, por
mostrar per min ca xe pod'acabar quant'el no mundo quer
fazer.
JOÁN SOÁIREZ SOMESSO [B 106]
Üa donzela quig'eu mui
gran ben, meus amigos, assí Deus me perdón. E ora ja este meu
coraçón anda perdudo e fora de sén por üa dona, se me valha Deus, que
depois viron estes olhos meus, que mi a semelha mui máis doutra
ren.
Porque a donzela nunca verei, meus amigos, enquanto eu ja
viver, por esso quer'eu mui gran ben querer a esta dona, en que vos
falei, que me semelha a donzela que vi. E a dona servirei des
aquí, pola donzela que eu muito amei.
Porque da dona son eu
sabedor, meus amigos, assí veja prazer, que a donzela en seu
parecer semelha muit', e por end'hei sabor de a servir, pero que é meu
mal. Serví-la-ei, e non servirei al, por a donzela, que foi mia
senhor.
JOÁN SOÁIREZ SOMESSO [B 124]
Ora non poss'eu ja
creer que homen per coita d'amor morreu nunca, pois na maior viv'eu que
pod'Amor fazer haver a nulh'homen per ren; e pois eu vivo, non sei
quen podesse nunca del morrer.
E gran medo soía haver de morrer eu
por mia senhor; mais, Deu-lo sab', este pavor todo m'ela fezo
perder; ca por ela conhosqu'eu ben que, se Amor matass'alguén, non
leixaría min viver.
Pero faz-m'el tanto de mal quanto lh'eu nunca
poderei contar, enquanto viverei, pero me nunca punh'en al senón a mia
coita dizer. E quen-quer poderá entender que gran coita per
ést'atal.
E mia senhor non sabe qual x'é esta coita que eu
levei por ela, des que a amei, ca non ést'antre nós igual est'amor, nen
lhi faz saber com'el é grave de sofrer. E por aquesto me non
val!
JOÁN SOÁREZ COELHO [A 164 / B 317]
Non me soub'eu dos
meus olhos melhor per nulha ren vingar ca me vinguei. E direi-vos que mal
que os matei: levei-os d'u vejan sa
senhor. E fiz seu mal e do meu
coraçón por me vengar deles, e por al
non.
Ca me non podían, per nulha ren, sen veé-lo mui bon parecer
seu, fazer gran mal. Mais, que lhes ar fiz eu? Levei-os d'u a viían por
én. E fiz seu mal e do meu
coraçón por me vengar deles, e por al
non.
E na sazón que lhes eu entendí que eles havían de a veer maior
sabor, pero me de fazer mui grave foi, levei-os eu
alí. E fiz seu mal e do meu
coraçón por me vengar deles, e por al
non!
E na vengança que deles prendí, gran mal per fiz a eles e a
mí.
JOÁN SOÁREZ COELHO [A 165 / B 317bis]
Nunca coitas de
tantas guisas vi como me fazedes, senhor sofrer; e non vos queredes de min
doer e, vel por Deus, doede-vos de mí! Ca,
senhor, moir', e vedes que mi avén: se vos
alguén mal quer, quero-lh'eu mal, e quero mal
quantos vos queren ben.
E os meus olhos, con que vos eu vi, mal quer',
e Deus que me vos fez veer, e a morte que me leixa viver, e mal o mundo
por quant'i nací. Ca, senhor, moir', e vedes
que mi avén: se vos alguén mal quer,
quero-lh'eu mal, e quero mal quantos vos queren
ben.
A mia ventura quer'eu mui gran mal, e quero mal ao meu
coraçón, e tod'aquesto, senhor, coitas son; e quero mal Deus porque me
non val. Ca, senhor, moir', e vedes que mi
avén: se vos alguén mal quer, quero-lh'eu
mal, e quero mal quantos vos queren
ben.
E tenho que faço dereit'e sén en querer mal quen vos quer mal e
ben.
JOÁN SOÁREZ COELHO [A 166 / B 318]
Atal vej'eu aquí ama
chamada que, de-lo día en que eu nací, nunca tan desguisada cousa
vi, se por üa destas dúas non é: por haver nom'assí, per bõa fe, ou se
lho dizen porque ést'amada,
ou por fremosa, ou por ben talhada. Se por
aquest'ama dev'a seer, é-o ela, podede-lo creer, ou se o é po-la eu
muit'amar, ca ben lhe quer'e posso ben jurar: poi-la eu vi, nunca vi tan
amada.
E nunca vi cousa tan desguisada de chamar home ama tal
molher tan pastorinh', e se lho non disser por tod'esto que eu sei que
lh'haver: porque a vej'a todos querer ben, ou porque do mund'é a máis
amada.
E oíde como vos eu disser, que, pero me Deus ben fazer
quiser, sen ela non me pode fazer nada!
JOÁN SOÁREZ COELHO [A
167-168 / B 319]
As graves coitas, a quen as Deus dar quer e o mal
d'amor, gran ben faría se lhe desse (pero non lhe daría) con quen ousasse
en sas coitas falar, en tal guisa que lho non entendesse con quen o
falasse, e que se doesse del; mais non sei de Deus se podería.
Pero
sei ben, aquant'é meu coidar, a quen esto desse, ca lhe daría máis longa
vida, e que lh'i faría daquelas coitas haver máis vagar. E non sei al per
que sén non perdesse quen máis houvesse, e cedo non morresse; e per esto
cuido que vivería.
Destas coitas eu podía falar come quen as padece
cada día; mais non é tempo ja, nen me valría. Mais guarde-se quen se poder
guardar, e non s'esforce en senhor que prendesse, a melhor, nen que melhor
parecesse deste mundo, ca peor lh'i faría.
En tan grave día senhor
filhei a que nunca "senhor" chamar ousei.
De esta coita nunca eu vi
maior: morrer, e non lh'ousar dizer "senhor".
Ca, de pran, moiro,
querendo-lhe ben, pero non lh'ous'én dizer nulha ren.
Ca dizé-lo
cuidei ou a morrer, e pois-la vi non lh'ousei ren dizer,
ca por máis
mia prol tenho de morrer!
JOÁN SOÁREZ COELHO [A 175 / B
326]
Deus que mi hoj'aguisou de vos veer e que é da mia coita
sabedor, el sab'hoje que con mui gran pavor vos digu'eu est', e ja hei de
dizer: «Moir'eu, e moiro por
alguén. E nunca vos máis direi én».
E
mentr'eu vi que podía viver na mui gran coita'n que vivo d'amor, non vos
dizer ren tive por melhor; mais digu'esto, pois me vejo
morrer: «Moir'eu, e moiro por
alguén. E nunca vos máis direi én».
E
non ha no mundo filha de rei a que d'atanto devess'a pesar nen estrãidade
d'hom'a filhar, por quant'ist'é, que vos ora
direi: «Moir'eu, e moiro por
alguén. E nunca vos máis direi
én».
JOÁN SOÁREZ COELHO [A 176 / B 327]
Desmentido m'ha'qui un
trobador do que dixi da ama sen razón, de cousas pero, e de cousas
non; mais u mentí, quero-mi-o eu dizer: u non dixi o meo do parecer que
lhi mui bõo deu Nostro Senhor.
Ca, de pran, a fez parecer melhor de
quantas outras eno mundo son, e mui máis mansa, e máis con razón falar e
riir, e tod'al fazer; e fezo-lhe tan muito ben saber que en todo ben é mui
sabedor.
E por esto rogo Nostro Senhor que lhe meta eno seu
coraçón que me faça ben, poi-lo a ela non ouso rogar; e se m'ela
fazer quisesse ben, non querría seer rei, nen seu filho, nen
emperador,
se per i seu ben houvess'a perder; ca sen ela non poss'eu
ben haver eno mundo, nen de Nostro Senhor.
JOÁN SOÁREZ COELHO [A
178 / B 329]
Dizen que digo que vos quero ben, senhor, e buscan-me
convosco mal; mais rog'a Deus, senhor, que pod'e val e que o mund'e vós en
poder ten: se o dixe, mal me leixe
morrer, se non, senhor, quen vo-lo foi
dizer!
E venh'a vós, chorando destes meus olhos con vergonha e con
pavor e con coita que hei desto, senhor, que vos disseron, e rog'assí
Deus: se o dixe, mal me leixe
morrer, se non, senhor, quen vo-lo foi
dizer!
No'me sei én doutra guisa salvar, mais nunca o soub'home nen
molher per mí, nen vós, e Deus, se lhe prouguer, rogu'eu assí quanto posso
rogar: se o dixe, mal me leixe
morrer, se non, senhor, quen vo-lo foi
dizer!
JOÁN VÁSQUIZ DE TALVEIRA [A 245 / B 433 / V 45]
Estes
que ora dizen, mia senhor, que saben ca vos quer'eu mui gran ben, pois én
nunca per mí souberon ren, querri'agora seer
sabedor: per quen o poderon eles
saber, pois mi o vós nunca quisestes
creer?
Ca, mia senhor, sempre o eu neguei quant'eu máis pude, assí
Deus me perdón, e dizen ora quantos aquí son que o saben. Mais, como
saberei per quen o poderon eles
saber, pois mi o vós nunca quisestes
creer?
JOÁN ZORRO [B 11151a-1152a / V 754]
En Lixboa, sobre lo
mar barcas novas mandei lavrar, ai mia
senhor velida!
En Lixboa, sobre lo ler, barcas novas mandei
fazer, ai mia senhor velida!
Barcas
novas mandei lavrar e no mar as mandei
deitar, ai mia senhor velida!
Barcas
novas mandei fazer e no mar as mandei
meter, ai mia senhor velida!
JUIÃO
BOLSEIRO [B 1076 / V 667]
Ai mia senhor, todo ben mi a mí fal, mais
non mi fal gran coita, nen cuidar, des que vos vi, nen mi fal gran
pesar; mais non mi valha o que pod'e val, se
hoj'eu sei onde mi venha ben, ai mia senhor, se
mi de vós non ven.
Non mi fal coita, nen vejo prazer, senhor fremosa,
des que vos amei; mais a gran coita que eu por vós hei ja Deus, senhor,
non mi faça lezer, se hoj'eu sei onde mi venha
ben, ai mia senhor, se mi de vós non
ven.
Nen ren non poden veer estes meus olhos no mund'ond'eu haja
sabor, sen veer vós, e non mi val Amor; nen mi valhades vós, senhor, nen
Deus, se hoj'eu sei onde mi venha
ben, ai mia senhor, se mi de vós non
ven.
LOPO [B 1112 / V 703]
Eu, mui coitado, non acho
razón per que possa ir u é mia razón e, pero que m'hei d'ir i gran
sabor, sol non vou i, e ha mui gran
sazón que non fui i, e por esto mi
avén: por non saberen a quen quero
ben.
E non ach'eu razón e por est'é, por que m'hei de guardar e de
temer de mi o saberen, mais po-la veer moir', e gran temp'ha ja, per bõa
fe, que non fui i, e por esto mi
avén: por non saberen a quen quero
ben.
Por esto non poss'eu razón achar como a veja, nen sei que
facer, e valer-m'-ía mui máis én morrer, pois que tan muit'ha ja, si Deus
m'empar, que non fui i, e por esto mi
avén: por non saberen a quen quero
ben,
nen saberán, mentr'eu aqueste sén houver, que hei per min quen
quero ben.
LOURENÇO [B 1102 / V 693]
Senhor fremosa, oí eu
dizer que vos levaron d'u vos eu leixei e d'u os meus olhos de vós
quitei: aquel día fora ben de morrer eu, e
non vira atán gran pesar qual mi Deus quis de
vós amostrar.
Porque vos foron, mia senhor, casar e non ousades, vós,
dizer ca non: por én, senhor, assí Deus mi pardón, máis mi valera ja de me
matar eu, e non vira atán gran
pesar qual mi Deus quis de vós
amostrar.
MARTÍN MOXA [A 304]
Cativo, mal conselhado! Que
me non sei conselhar, e sempre viv'en cuidado, pero non posso
cuidar cousa que me proe tenha contra que m'en coita ten: ante, cuid'eu
que me venha peor do que m'or'avén.
Cuid'est', e cuido guisado, ca
me quis Deus aguisar que sempr'amei desamado, e faz-me senhor amar tan
de prez, e que parece tan ben que, per parecer e per prez, outre
merece que a possa merecer.
Mais non am'eu per meu grado, nen ar
cuid'a gradoar d'Amor, que me ten forçado; pero quero-m'esforçar, con
sén e con lealdade, d'amar e seer leal; e senhor tan sen maldade, non
me fará sempre mal.
Ca sempr'eu serei pagado de quanto s'ela
pagar e de fazer seu mandado, se m'ela quiser mandar, como se me ben
fezesse, assí como me mal faz, ou lh'o meu amor prouguesse, assí como
lhe despraz.
MARTÍN MOXA [B 892 / V 476]
Amor, de vós ben me
posso loar de qual senhor mi fazedes amar; mais düa cousa me devo
queixar, quant'é meu sén: u mesura nen
mercee non fal nen outro
ben, mesur'a mí nen mercee non
val nen outra ren.
Gradesco-vos que mi
destes senhor fermosa e de todo ben sabedor; mais, pois mi a destes,
pese-vos, Amor, do que mi avén: u mesura nen
mercee non fal nen outro
ben, mesur'a mí nen mercee non
val nen outra ren.
Am'eu e trob'e
servi', a máis poder, aquesta dona por seu ben haver; mais, quando lh'a
coita venho dizer en que me ten, u mesura
nen mercee non fal nen outro
ben, mesur'a mí nen mercee non
val nen outra
ren.
|