Cantigas de amigo

Páxina Anterior

Parte nº 10

Páxina Seguinte

amigo010.html


PERO DA PONTE [B 832 / V 418]

Vistes, madr', o que dizía
que por mí era coitado?
Pois mandado non m'envía,
entend'eu do perjurado
que ja non teme mia ira,
     ca, senón, noite nen día,
     a meos de meu mandado,
     nunca s'el d'aquí partira.

E vistes, u s'el partía
de mí mui sen o meu grado
e jurando que havía
por mí penas e cuidado?
Tod'andava con mentira,
     ca, senón, noite nen día,
     a meos de meu mandado,
     nunca s'el d'aquí partira.

E ja qual molher devía
creer per nulh'home nado,
pois o que assí morría
polo meu bon gasalhado
ja xi per outra sospira,
     ca, senón, noite nen día,
     a meos de meu mandado
     nunca s'el d'aquí partira.

Mais, Deus, quen o cuidaría
d'el viver tan alongado
d'u el os meus olhos vira?



PERO DA PONTE [B 834 / V 420]

Foi-s'o meu amigo d'aquí
na hoste, por el-Rei servir,
e nunca eu despois dormir
pudi; mais ben tenh'eu assí
     que, pois m'el tarda e non ven,
     el-Rei o faz que mi o detén.

E gran coita non perderei
per ren, meos de o veer,
ca non ha o meu cor leze;
pero tanto de conort'hei
     que, pois m'el tarda e non ven,
     el-Rei o faz que mi o detén.

E ben se devía nembrar
das juras que m'entón jurou,
u m'el mui fremosa leixou;
mais, donas, podedes jurar
     que, pois m'el tarda e non ven,
     el-Rei o faz que mi o detén.



PERO DE AMBROA [B 1235 / V 840]

Ai, meu amigo, pero vós andades
jurando sempre que mi non queredes
ben ant'as donas, quando as veedes,
entenden elas ca vós perjurades
     e que queredes a mí tan gran ben
     com'elas queren os que queren ben.

E pero vós ant'elas jurar ides
que non fazedes quanto vos eu mando,
quanto lhis máis ides en min falando
atant'entenden máis que lhis mentides
     e que queredes a mí tan gran ben
     com'elas queren os que queren ben.

E andad'ora de camanho preito
vos vós quiserdes andar toda vía,
ca o cantar vosso de maestría
entenden elas que por mí foi feito
     e que queredes a mí tan gran ben
     com'elas queren os que queren ben.



PERO DE ARMEA [B 1205 / V 810]

Amiga, grand'engan'houv'a prender
do que mi fez creer, mui gran sazón,
que mi quería ben de coraçón,
tan grande que non podía guarir;
     e tod'aquest'era por encobrir
     outra que quería gran ben entón.

E dizía que perdía o sén
por mí, demais chamava-me senhor
e dizía que morría d'amor
por mí e que non podía guarir;
     e tod'aquest'era por encobrir
     outra que quería gran ben entón.

E, quand'el migo quería falar,
chorava muit'e jurava logu'i
que non sabía conselho de si
por mí e que non podía guarir;
     e tod'aquest'era por encobrir
     outra que quería gran ben entón



PERO DE ARMEA [B 1206 / V 811]

Mias amigas, quero-m'eu des aquí
querer a meu amigo mui gran ben,
ca o día en que s'el foi d'aquén
viu-me chorar, e con doo de mí,
     u chorava, começou-m'a catar:
     viu-me chorar e filhou-s'a chorar.

E, per bõa fe, sempre lh'eu querrei
o maior ben, de pran, que eu poder,
ca fez el por mí o que vos disser,
mias amigas, que vos non mentirei:
     u chorava, começou-m'a catar:
     viu-me chorar e filhou-s'a chorar.

Houv'el gran coita no seu coraçón,
mias amigas, u se de min partiu;
viu-me chorar e, depois que me viu
chorar, direi-vo-lo que fez entón:
     u chorava, começou-m'a catar:
     viu-me chorar e filhou-s'a chorar.



PERO DE BERDÍA [B 1119 / V 710]

Jurava-mi o meu amigo,
quand'el falava comigo,
que nunc'alhur vivería
sen mí, e non me quería
     tan gran ben como dizía.

Foi un día po-lo veer
a Santa Marta e maer,
u m'el jurou que morría
por mí, mais non mi quería
     tan gran ben como dizía.

Se m'el desejasse tanto
como dizía, logo ant'o
tempo que disse verría,
mais sei que me non quería
     tan gran ben como dizía.

Pod'el tardar quanto quiser,
mais por jurar, quando veer,
ja o lh'eu non creería,
ca sei que mi non quería
     tan gran ben como dizía.

Ai, fals'é porque mentía,
quando mi ben non quería!



PERO DE ORNELAS [B 780 / V 363-364]

Havedes vós, amiga, guisado
de falar vosc'hoj'o meu amigo,
que ven aquí, e ben vo-lo digo:
por falar vosqu', e traz-vos recado
     de rog', amiga, do voss'amigo,
     que façades o meu falar migo.

E, u eu moro, ja el non mora,
ca lhe defendí que non morasse
i, e por én catou quen rogasse;
e recado sei que vos traz ora
     de rog', amiga, do voss'amigo,
     que façades o meu falar migo.

Gran sazón ha que meu ben demanda
e nunca pode comigo falar,
e ven agora voss'amigo rogar,
e ora recado sei que vos manda
     de rog', amiga, do voss'amigo,
     que façades o meu falar migo.



PERO DE VEER [B 1128 / V 720]

Ai Deus, que doo que eu de mí hei,
porque se foi meu amigu'e fiquei
     pequena e del namorada.

Quando s'el houve de Julhán a ir,
fiquei, fremosa, por vos non mentir,
     pequena e del namorada.

Alí houv'eu de mia morte pavor
u eu fiquei mui coitada pastor,
     pequena e del namorada.



PERO DE VEER [B 1134 / V 725]

—Vejo-vos, filha, tan de coraçón
chorar tan muito que hei én pesar,
e venho-vos por esto preguntar
que me digades, se Deus vos perdón,
     por que mi andades tan trist'e chorando.
     —Non poss'eu, madre, sempr'andar cantando.

—Non vos vej'eu, filha, sempre cantar,
mais chorar muit', e tenho que por én
algún amigo queredes gran ben;
e dized'ora, se Deus vos ampar,
     por que mi andades tan trist'e chorando.
     —Non poss'eu, madre, sempr'andar cantando.



PERO GARCÍA BURGALÉS [B 650 / V 251]

Non vos nembra, meu amigo,
o torto que mi fezestes?
Posestes de falar migo,
fui eu, e vós non veestes.
     E queredes falar migo,
     e non querrei eu, amigo!

Jurastes que toda vía
verriades de bon grado,
ante que saíss'o día;
mentistes-mi, ai perjurado!
     E queredes falar migo,
     e non querrei eu, amigo!

E aínda me rogaredes
que fal'eu algur convosco,
e por quanto mi fazedes
direi que vos non conhosco!
     E queredes falar migo,
     e non querrei eu, amigo!



PERO GÓMEZ BARROSO [B 732 / V 333]

Amiga, quero-vos eu ja dizer
o que mi disse o meu amigo:
que morre quando non é comigo,
cuidando sempre no meu parecer;
mais eu non cuido, se el cuidasse
en mí, que tanto sen mí morasse.

Nunca lhi ja creerei nulha ren,
pois tanto tarda, se Deus mi perdón,
e diz ca morre desto, ca d'al non,
cuidand'en quanto mi Deus fez de ben;
     mais eu non cuido, se el cuidasse
     en mí, que tanto sen mí morasse.

Porque tan muito tarda desta vez,
seu pouqu'e pouco se vai perdendo
comigu', e diz el que jaz morrendo,
cuidand'en quan fremosa me Deus fez;
     mais eu non cuido, se el cuidasse
     en mí, que tanto sen mí morasse.

E non sei ren por que el ficasse
que non veesse, se lh'eu nembrasse.



PERO GONÇÁLVEZ DE PORTOCARREIRO [B 918 / V 505]

Par Deus, coitada vivo:
pois non ven meu amigo.
Pois non ven, que farei?
Meus cabelos, con sirgo
eu non vos liarei.

Pois non ven de Castela,
non é viv', ai mesela,
ou mi o detén el-Rei.
Mias toucas da Estela,
eu non vos tragerei.

Pero m'eu leda semelho,
non me sei dar conselho.
Amigas, que farei?
En vós, ai meu espelho,
eu non me veerei.

Estas dõas mui belas
el mi as deu, ai donzelas,
non vo-las negarei.
Mias cintas das fivelas,
eu non vos cingerei.



PERO GONÇÁLVEZ DE PORTOCARREIRO [B 920 / V 507]

O anel do meu amigo
perdí-o so-lo verde pino,
     e chor'eu, bela!

O anel do meu amado
perdí-o so-lo verde ramo,
     e chor'eu, bela!

Perdí-o so-lo verde pino;
por én chor'eu, dona virgo,
     e chor'eu, bela!

Perdí-o so-lo verde ramo,
por én chor'eu, dona d'algo,
     e chor'eu, bela!



PERO MAFALDO [B 373]

Ai amiga, sempr'havedes sabor
de me rogardes por meu amigo
que lhi faça ben, e ben vos digo
que me pesa; mais ja por voss'amor
     farei-lh'eu ben, mais de pran non farei
     quant'el quiser, pero ben lhi farei.

Vós me rogastes mui de coraçón
que lhe fezesse ben algüa vez,
ca me sería mesura e bon prez;
e eu, por vosso rogo e por al non,
     farei-lh'eu ben, mais de pran non farei
     quant'el quiser, pero ben lhi farei.

Rogastes-mi, amiga, per bõa fe,
que lhi fezesse toda vía ben
por vós, e, pois vós queredes, convén
que o faça; mais, pois que assí é,
     farei-lh'eu ben, mais de pran non farei
     quant'el quiser, pero ben lhi farei.



PERO MAFALDO [B 383]

O meu amig', amiga, que me gran ben fazía,
fez-me preit'e menage que ante me vería
que se fosse; e vai-s'ora de carreira sa vía!
     E sempre mi assí ment'e non ha de mí vergonha!
     Non me viu máis dun día e vai-s'a Catalonha.

Nunca vistes, amiga, quen tal amigo visse,
ca me jurou que nunca se ja de mí partisse!
E máis foron de cento mentiras que m'el disse!
     E sempre mi assí ment'e non ha de mí vergonha!
     Non me viu máis dun día e vai-s'a Catalonha.

Non sabedes, amiga, como m'houve jurado
que nunca se partisse de mí sen meu mandado.
E mentiu-me cen vezes e máis o perjurado!
     E sempre mi assí ment'e non ha de mí vergonha!
     Non me viu máis dun día e vai-s'a Catalonha.



PERO MEOGO [B 1184 / V 789]

O meu amig', a que preito talhei,
con vosso medo, madre, mentir-lh'-ei:
     e, se non for, assanhar-s'-á.

Talhei-lh'eu preito de o ir veer
ena fonte u os cervos van bever:
     e, se non for, assanhar-s'-á.

E non hei eu de lhi mentir sabor,
mais mentir-lh'-ei con vosso pavor:
     e, se non for, assanhar-s'-á.

De lhi mentir nen un sabor non hei;
con vosso med'a mentir-lh'haverei:
     e, se non for, assanhar-s'-a.



PERO MEOGO [B 1185 / V 790]

Por mui fremosa que sanhuda estou
a meu amigo, que me demandou
     que o foss'eu veer
     a la font', u os cervos van bever.

Non fac'eu torto de mi lh'assanhar,
por s'atrever el de me demandar
     que o foss'eu veer
     a la font', u os cervos van bever.

Afeito me ten ja por sandía,
que el hoje non ven, mas envía
     que o foss'eu veer
     a la font', u os cervos van bever.



PERO MEOGO [B 1186 / V 791]

—Tal vai o meu amigo, con amor que lh'eu dei,
come cervo ferido de monteiro del-Rei.

Tal vai o meu amigo, madre, con meu amor,
come cervo ferido de monteiro maior.

E, se el vai ferido, irá morrer al mar;
si fará meu amigo, se eu del non pensar.

....................................................................................
....................................................................................

—E guardade-vos, filha, ca ja m'eu atal vi
que se fez mui coitado, por guaanhar de min.

E guardade-vos filha, ca ja m'eu vi atal
que se fez mui coitado, por de min guaanhar.



PERO MEOGO [B 1187 / V 792]

Ai, cervos do monte, vin-vos preguntar,
foi-s'o meu amigu', e, se alá tardar,
     que farei, velidas!

Ai, cervos do monte, vin-vo-lo dizer,
foi-s'o meu amigu'e querría saber
     que farei, velidas!



PERO MEOGO [B 1188 / V 793]

Levou-s'a fremosa, levou-s'a velida,
vai lavar cabelos, na fontana fría,
     leda dos amores, dos amores leda.

Levou-s'a fremosa, levou-s'a louçana,
vai lavar cabelos, na fría fontana,
     leda dos amores, dos amores leda.

Vai lavar cabelos, na fontana fría,
passou seu amigo, que lhi ben quería,
     leda dos amores, dos amores leda.

Vai lavar cabelos, na fría fontana,
passa seu amigo, que a muit'amava,
     leda dos amores, dos amores leda.

Passa seu amigo, que lhi ben quería,
o cervo do monte a augua volvía,
     leda dos amores, dos amores leda.

Passa seu amigo, que a muit'amava,
o cervo do monte volvía a augua,
     leda dos amores, dos amores leda.



PERO MEOGO [B 1189/V 794]

Enas verdes hervas,
vi anda-las cervas,
     meu amigo.

Enos verdes prados,
vi os cervos bravos,
     meu amigo.

E con sabor delas
lavei mias garcetas,
     meu amigo.

E con sabor d'elos
lavei meus cabelos,
     meu amigo.

Des que los lavei,
d'ouro los liei,
     meu amigo.

Des que las lavara,
d'ouro las liara,
     meu amigo.

D'ouro los liei
e vos asperei,
     meu amigo.

D'ouro las liara
e vos asperara,
     meu amigo.



PERO MEOGO [B 1190 / V 795]

Preguntar-vos quer'eu, madre,
que mi digades verdade,
     se ousará meu amigo
     ante vós falar comigo.

Pois eu migu'hei seu mandado,
querría saber de grado,
     se ousará meu amigo
     ante vós falar comigo.

Irei, mia madre, a la fonte,
u van os cervos do monte,
     se ousará meu amigo
     ante vós falar comigo.



PERO MEOGO [B 1191/V 796]

Fostes, filha, eno bailar
e rompestes i o brial:
     poi-lo cervo i ven,
     esta fonte seguide-a ben,
     pois o namorado i ven.

Fostes, filha, eno loír
e rompestes i o vestir:
     poi-lo cervo i ven,
     esta fonte seguide-a ben,
     pois o namorado i ven.

E rompestes i o brial,
que fezestes ao meu pesar:
     poi-lo cervo i ven,
     esta fonte seguide-a ben,
     pois o namorado i ven.

E rompestes i o vestir,
que fezestes a pesar de min:
     poi-lo cervo i ven,
     esta fonte seguide-a ben,
     pois o namorado i ven.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega