Cantigas de amigo

Páxina Anterior

Parte nº 11

Páxina Seguinte

amigo011.html


PERO MEOGO [B 1192 / V 797]

—Digades, filha, mia filha velida:
porque tardastes na fontana fría?
     Os amores hei.

Digades, filha, mia filha louçana:
porque tardastes na fría fontana?
     Os amores hei.

—Tardei, mia madre, na fontana fría,
cervos do monte a augua volvían.
     Os amores hei.

Tardei, mia madre, na fría fontana,
cervos do monte volvían a augua.
     Os amores hei.

—Mentir, mia filha, mentir por amigo!
Nunca vi cervo que volvess'o río.
     Os amores hei.

Mentir, mia filha, mentir por amado!
Nunca vi cervo que volvess'o alto.
     Os amores hei.



PERO VIVIÁEZ [B 735 / V 336]

Pois nossas madres van a San Simón
de Val de Prados candeas queimar,
nós, as meninhas, punhemos d'andar
con nossas madres, e elas entón
     queimen candeas por nós e por si,
     e nós, meninhas, bailaremos i.

Nossos amigos todos lá irán
por nos veer e andaremos nós
bailand'ant'eles, fremosas, en cos,
e nossas madres, pois que alá van,
     queimen candeas por nós e por si,
     e nós, meninhas, bailaremos i.

Nossos amigos irán por cousir
como bailamos, e poden veer,
bailar moças de mui bon parecer,
e nossas madres, pois lá queren ir,
     queimen candeas por nós e por si,
     e nós, meninhas, bailaremos i.



REIMÓN GONÇALVES [B 847 / V 433]

Fostes-vos vós, meu amigo, d'aquí
noutro día, sen vo-lo eu mandar,
e hei-vo-l'ora ja de perdoar,
porque veestes chorar ante mí;
e, quant'é esto, pass'agor'assí,
     mais outra vez non engueedes én.

Meu talán era de vos non parcir,
porque vos fostes sen meu grad'entón,
e ora sodes cobrad'en perdón,
porque me veestes mercee pedir;
e non quer'ora máis depós est'ir,
     mais outra vez non engueedes én.

Ca, se vos ora fui perdoador,
mesura foi que mi o fezo fazer,
ca me vëestes chorand'e dizer:
«por Deus, mercee, mercee, senhor»;
e, quant'é, ora serei sofredor,
     mais outra vez non engueedes én.



RODRIGO EANES DE ÁLVARES [B 975 / V 562]

Ai amiga, tenh'eu por de bon sén
tod'homen que sa senhor gran ben quer
que lho non entenden per nulha ren,
senón a quen no el dizer quiser;
     Rodrigu'Eanes d'Alvares é tal:
quer-me milhor ca quis hom'a molher,
     mais non saben se me quer ben se mal.

Maravilho-me como non perdeu
o corpo per quantas terras andou
por min ou como non ensandeceu,
por qual vos dig'o que a min chegou:
     Rodrigu'Eanes d'Alvares é tal:
des que me viu, nunca ren tant'amou,
     mais non saben se me quer ben, se mal.

Non vistes homen tan gran coit'haver
com'el por min ha, assí Deus mi perdón,
nen por senhor tan gran coita sofrer
com'el sofre, ha mui longa sazón;
     Rodrigu'Eanes d'Alvares é tal:
nunca de min part'o seu coraçón,
     mais non saben se me quer ben, se mal.



RODRIGO EANES DE VASCONCELOS [B 368]

Aquestas coitas que de sofrer hei,
meu amigo, muitas e graves son;
e vós mui grave, ha i gran sazón,
coitas sofredes; e por én non sei,
     d'eu por vassalo e vós por senhor,
     de nós qual sofre máis coita d'amor.

Coitas sofremos e assí nos avén:
eu por vós, amigo, e vós por mí
(e sabe Deus de nós que ést'assí);
e destas coitas non sei eu muit'én:
     d'eu por vassalo e vós por senhor,
     de nós qual sofre máis coita d'amor.

Guisado teen de nunca perder
coita meus olhos e meu coraçón;
e estas coitas, senhor, minhas son,
e deste feito non poss'entender,
     d'eu por vassalo e vós por senhor,
     de nós qual sofre máis coita d'amor.



RODRIGO EANES REDONDO [B 332]

De-lo día, ai amiga, que nos nós de vós partimos,
fui-se nosco voss'amigo, e, per quanto nós oímos,
amiga, e per quanto vimos, queredes que vo-lo diga?
Nunca tan leal amigo d'amiga vistes, amiga!

U nos partimos chorando, vós e nós chorando vosco,
e el, mui sen o seu grado, houve-s'entón d'ir connosco,
mais, per quanto eu del conhosco, sempre serei de seu bando
que, enquanto vós chorastes, nunca el quedou chorando.

E catava-m'el os panos, que eu tragía con doo,
come vós des i chorava por s'apartar. Mais, pero o
preguntavan, el negó-o; mais a min non no negava
e por esto sõo certa, amiga, que por vós chorava.



ROI FERNÁNDEZ DE SANTIAGO [B 929 / V 517]

—Ai, madre, que queixum'hei
que non veo meu amigo
u el falasse comigo;
e, pero lhi fale, ben sei
     ca non hei nen un poder
     de o por amig'haver,
     vel falasse comigo.

—Non vos leixedes én por mí,
filha, que lhi non faledes,
se vós en sabor havedes.
—Ai madre, non tenho prol i,
     ca non hei nen un poder
     de o por amig'haver,
     vel falasse comigo.

—Filha, po-lo desassanhar,
falaredes per meu grado,
pois lhi assí hei demandado.
—Que prol ha, madr', en lhi falar,
     ca non hei nen un poder
     de o por amig'haver,
     vel falasse comigo.



ROI FERNÁNDEZ DE SANTIAGO [B 932 / V 520]

—Madre, quer'hoj'eu ir veer
meu amigo, que se quer ir
a Sevilha el-Rei servir;
ai madre, ir-lo-ei veer.
     —Filha, ide; eu vosqu'irei.
—Faredes-me atán prazer,
     ca non sei quando mi o verei.

—Ben o sabe Nostro Senhor
que me pesa, pois que s'ir quer,
e veer-lo-ei, se vos prouguer,
por Deus, mia madr'e mia senhor.
     —Filha, ide; eu vosqu'irei.
—Madre, faredes-mi amor,
     ca non sei quando mi o verei.

—A Sevilha se vai d'aquí
meu amigo, por fazer ben,
e i-lo-ei veer por én,
madre, se vos prouguer d'ir i.
     —Filha, ide, eu vosqu'irei.
—Madre, faredes-me ben i,
     ca non sei quando mi o verei.



ROI MARTINZ DE ULVEIRA [B 1001 / V 590]

—Un ha que diz que morrerá d'amor
o voss'amigo, se vo-lo veer
non faço, filha; mais quer'eu saber
que perc'eu i, se por vós morto for.
—Direi-vos, madr', as perdas que ha i:
perder-s'-á el e poss'eu i perder
     o corp'e vós, madr', o vosso por mí.

—Ai minha filh', entenderá quen-quer
que vos tëedes por el sa razón;
mais dized'ora, se Deus vos perdón,
que perc'eu i, se x'el morrer quiser.
—Direi-vos, madre, quant'eu entend'i:
perder-s'-á el e perderei entón
     o corp'o vós, madr', o vosso por mí.



ROI MARTINZ DO CASAL [B 1162 / V 765]

Rogo-te, ai Amor, que queiras migo morar
tod'este tempo, enquanto vai andar
     a Granada meu amigo.

Rogo-te, ai Amor, que queiras migo seer
tod'este tempo, enquanto vai viver
     a Granada meu amigo.

Tod'este tempo, enquanto vai andar,
lidar con mouros e muitos matar
     a Granada meu amigo.

Tod'este tempo, enquanto vai viver,
lidar con mouros e muitos prender
     a Granada meu amigo.



ROI QUEIMADO [B 715 / V 316]

Dize-mi ora que non verrá
o meu amigo, porque quer
mui gran ben a outra molher;
mais esto quen no creerá,
     que nunca el de coraçón
     molher muit'ame se min non?

Pode meu amigo dizer
que ama outren máis ca si,
nen que outra ren, nen ca mí;
mais esto non é de creer:
     que nunca el de coraçón
     molher muit'ame se min non.

Enfinta faz el, eu o sei,
que morre por outra d'amor
e que non ha min por senhor;
mais eu esto non creerei:
     que nunca el de coraçón
     molher muit'ame se min non.



SANCHO SÁNCHEZ [B 937 / V 525]

Amiga, do meu amigo
oí eu hoje recado;
que é viv'e namorado
doutra dona, ben vos digo.
     Mais jur'a Deus que quisera
     oír ante que mort'era.

Eu era maravilhada
porque tan muito tardava;
pero sempr'esto cuidava,
se eu del seja vingada.
     Mais jur'a Deus que quisera
     oír ante que mort'era.

Mui coitada per vevía;
mais ora non sei que seja
de min, pois outra deseja,
e leixou min que servía.
     Mais jur'a Deus que quisera
     oír ante que mort'era.

E a el mui melhor era,
e a min máis mi prouguera.



SANCHO SÁNCHEZ [B 940 / V 528]

En outro día, en San Salvador,
vi meu amigo, que mi gran ben quer,
e nunca máis coitada foi molher
do que eu i fui, segundo meu sén,
     cuidand', amiga, qual era melhor:
     de o matar ou de lhi fazer ben.

El é por mí tan coitado d'amor
que morrerá, se meu ben non houver,
e vi-o eu alí e, como quer
que vos diga, houvi a morrer por én,
     cuidand', amiga, qual era melhor:
     de o matar ou de lhi fazer ben.

Meu é o poder, que sõo senhor
de fazer del o que m'a mí prouguer;
mais foi i tan coitado que mester
non me fora, pois que o vi, per ren,
     cuidand', amiga, qual era melhor:
     de o matar ou de lhi fazer ben.



VASCO FERNÁNDEZ PRAGA DE SANDÍN [B 636 / V 237]

Meu amigo, pois vós tan gran pesar
havedes de mi vos eu assanhar,
     por Deus, a quen m'assanharei,
     amig', ou como viverei?

Se m'eu a vós, meu amigu'e meu ben,
non assanhar, dizede-m'üa ren:
     por Deus, a quen m'assanharei,
     amig', ou como viverei?

Se m'eu a vós, que amo máis ca mí,
non assanhar, se sabor houver i,
     por Deus, a quen m'assanharei,
     amig', ou como viverei?

Se m'eu a vós d'assanhar non houver,
siquer dõado, quando m'eu quiser,
     por Deus, a quen m'assanharei,
     amig', ou como viverei?



VASCO GIL [B 664 / V 266]

Irmãa, o meu amigo,
que mi quer ben de coraçón
e que é coitado por mí,
se Nostro Senhor vos perdón,
     treide-lo veer comigo,
     irmãa, o meu amigo.

Irmãa, o meu amigo
que sei que me quer maior ben
ca si nen ca seu coraçón,
fazede por mí üa ren:
     treide-lo veer comigo
     irmãa, o meu amigo.

Irmãa, o meu amigo,
que mi quer melhor ca os seus
olhos e que morre por mí,
que vos amostr'o vosso Deus,
     treide-lo veer comigo,
     irmãa, o meu amigo.



VASCO PÉREZ PARDAL [B 824 / V 409]

Amiga, ben cuid'eu do meu amigo
que é morto, ca muit'ha gran sazón
que anda triste o meu coraçón;
e direi-vo-lo máis por que o digo:
     porque ha gran sazón que non oí
     nen un cantar que fezesse por mí
     nen que non houvi seu mandado migo.

E sei eu del mui ben que é coitado,
se hoje el viv'en poder d'amor,
mais, por meu mal, me filhou por senhor
e por aquest'hei eu maior cuidado:
     porque ha gran sazón que non oí
     nen un cantar que fizesse por mí
     nen que non houvi seu mandado migo.

E cuid'eu ben del que se non partisse
de trobar por mí sen mort'ou sen al,
mais por esto sei eu que non ést'al,
pero que mi o a mí nen un non disse:
     porque ha gran sazón que non oí
     nen un cantar que fezesse por mí
     nen que non houvi seu mandado migo.



VASCO RODRIGUES DE CALVELO [B 851 / V 437]

Roguei-vos eu, madre, ha i gran sazón,
por meu amig'a que quero gran ben
que o viss'eu e a vós non prougu'én;
mais, poi-lo eu ja vi, de coraçón
     gradesc'a Deus que mi o fezo veer,
     e que non hei a vós que gradecer.

Gran sazón ha, madre, que vos roguei
que o leixassedes migo falar,
e non quisestes vós esto outorgar;
mais, poi-lo eu ja vi e lhi falei,
     gradesc'a Deus que mi o fezo veer
     e que non hei a vós que gradecer.

Vós non quisestes que el veess'aquí,
o meu amig', ond'havía sabor
de o veer, e quis Nostro Senhor
que o eu visse; mais, poi-lo eu ja vi,
     gradesc'a Deus que mi o fezo veer
     e que non hei a vós que gradecer.

Mostrou-mi-o Deus e fez-me gran prazer,
sen haver eu a vós que gradecer.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega