DINÍS, Don [B 573 / V 177]
Amiga, faço-me
maravilhada como pode meu amigo viver u os meus olhos non pode veer, ou
como pod'alá fazer tardada, ca nunca tan gran maravilha vi, poder meu
amigo viver sen mí, e, par Deus, é cousa mui desguisada.
Amiga,
estade ora calada un pouco e leixad'a min dizer: per quant'eu sei cert'e
poss'entender, nunca no mundo foi molher amada come vós de voss'amigu', e
assí, se el tarda, sol non é culpad'i, se non, eu quer'en ficar por
culpada.
Ai amiga, eu ando tan coitada que sol non poss'en mí tomar
prazer, cuidand'en como se pode fazer que non é ja comigo de
tornada, e, par Deus, porque o non vej'aquí, que é morto gran sospeita
tom'i, e, se mort'é, mal día eu fui nada.
Amiga fremosa e
mesurada, non vos digu'eu que non pode seer voss'amigo, pois hom'é, de
morrer, mais, por Deus, non sejades sospeitada doutro mal del, ca, des
quand'eu nací, nunca doutr'home tan leal oí falar, e quen end'al diz non
diz nada.
DINÍS, Don [B 579 / V 182]
Por Deus, amigo, quen
cuidaría que vós nunca houvessedes poder de tan longo tempo sen mí
viver! e des oimais, par Santa María, nunca
molher deve, ben vos digo, muit'a creer per
juras d'amigo.
Dissestes-mi, u vos de min quitastes: «log'aquí serei
con vosco, senhor», e jurastes-mi polo meu amor e des oimais, pois vós
perjurastes, nunca molher deve, ben vos
digo, muit'a creer per juras
d'amigo.
Jurastes-m'entón muit'aficado que logo, logo sen outro
tardar, vos queriades pera mí tornar, e des oimais, ai meu
perjurado, nunca molher deve, ben vos
digo, muit'a creer per juras d'amigo,
E
assí farei eu, ben vos digo, por quanto vós passastes
comigo.
DINÍS, Don [B 585/ V 188]
Quisera vosco falar de
grado, aí meu amigu'e meu namorado; mais non
ous'hoj'eu convosc'a falar, ca hei mui gran medo do irado. Irad'haja Deus
quen me lhi foi dar!
En cuidados de mil guisas travo por vos dizer o
con que m'agravo; mais non ous'hoj'eu convosc'a
falar, ca hei mui gran medo do mal bravo; Mal brav'haja Deus quen me lhi
foi dar!
Gran pesar hei, amigo, sofrudo, por vos dizer meu mal
ascondudo; mais non ous'hoj'eu convosc'a
falar, ca hei mui gran medo do sanhudo. Sanhud'haja Deus quen me lhi foi
dar!
Senhor do meu coraçón, cativo sodes en eu viver con que
vivo; mais non ous'hoj'eu convosc'a
falar, ca hei mui gran medo do esquivo. Esquiv'haja Deus quen me lhi foi
dar!
DINÍS, Don [B 589 / V 192]
Pera veer meu amigo, que talhou
preito comigo, alá vou, madre.
Pera veer
meu amado, que mig'ha preito talhado, alá
vou, madre.
Que talhou preito comigo, é por esto que vos
digo: alá vou, madre.
Que mig'ha preito
talhado; é por esto que vos falo: alá vou,
madre.
DINÍS, Don [B 592 / V 195]
Ma madre velida, vou-m'a
la bailía do amor.
Ma madre
loada, vou-m'a la bailada do
amor.
Vou-m'a la bailía, que fazen en
vila do amor.
Vou-m'a la bailada, que
fazen en casa do amor.
Que fazen en
vila do que eu ben quería, do
amor.
Que fazen en casa do que eu
muit'amava, do amor.
Do que eu ben
quería, chamar-m'han garrida do
amor.
Do que eu muit'amava, chamar-m'han
jurada do amor.
DINÍS, Don [B 594 / V 197]
O
voss'amig', ai amiga, de que vós muito fiades, tanto quer'eu que
sabiades que üa, que Deus maldiga, vo-lo ten
louqu'e tolheito, e moir'end'eu con
despeito.
Non hei ren que vos asconda, nen vos será encoberto, mais
sabede ben por certo que üa, que Deus
cofonda, vo-lo ten louqu'e
tolheito e moir'end'eu con despeito.
Non
sei molher que se pague de lh'outra o seu amigo filhar e por én vos
digo que üa, que Deus estrague, vo-lo ten
louqu'e tolheito e moir'end'eu con
despeito.
E faço mui gran dereito, pois quero vosso
proveito.
DINÍS, Don [B 595 / V 198]
Ai, fals'amigu'e sen
lealdade, ora vej'eu a gran falsidade con que mi vós ha gran
temp'andastes, ca doutra sei eu ja por
verdade, a que vós a tal pedra
lançastes.
Amigo fals'e muit'encoberto, ora vej'eu o gran
maldeserto con que mi vos ha gran temp'andastes, ca doutra sei eu ja ben
por certo, a que vós a tal pedra
lançastes.
Ai, fals'amigu', eu non me temía do gran mal e da
sabedoría con que mi vós ha gran temp'andastes, ca doutra sei eu que o ben
sabía, a que vós a tal pedra
lançastes.
E de colherdes razón sería da falsidade que
semeastes.
DINÍS, Don [B 599 / V 202]
Amigo, pois vos non
vi, nunca folguei, nen dormí, mais ora ja, des aquí que vos vejo,
folgarei e veerei prazer de mí, pois vejo
quanto ben hei.
Pois vos non pudi veer, ja máis non houvi lezer, e,
u vos Deus quis trager, que vos vejo, folgarei e veerei de min
prazer, pois vejo quanto ben hei.
Des
que vos non vi, de ren non vi prazer e o sén perdí, mais, pois que mi
avén que vos vejo, folgarei e veerei todo meu
ben, pois vejo quanto ben hei.
De vos
veer a min praz tanto que muito e assaz, mais, u m'este ben Deus
faz, que vos vejo, folgarei e veerei gran
solaz, pois vejo quanto ben
hei.
DINÍS, Don [B 602 / V 205]
Falou-m'hoj'o meu amigo mui
ben e muit'homildoso no meu parecer fremoso, amiga, que eu hei
migo, mais pero tanto vos digo: que lhi non
tornei recado ond'el ficasse
pagado.
Disse-m'el, amiga, quanto m'eu melhor ca el sabía: que de
quan ben parecía que tod'era seu quebranto, mais pero sabede
tanto: que lhi non tornei
recado ond'el ficasse
pagado.
Disse-m'el: «Senhor, creede que a vossa fremosura mil faz
gran mal sen mesura, por én de mí vos doede»; pero, amiga,
sabede: que lhi non tornei
recado ond'el ficasse pagado.
E
foi-s'end'el tan coitado que tom'end'eu ja coidado.
ESTEVAN COELHO
[B 720/V 321]
Sedía la fremosa seu sirgo torcendo, sa voz manselinha
fremoso dizendo cantigas d'amigo.
Sedía
la fremosa seu sirgo lavrando, sa voz manselinha fremoso
cantando cantigas d'amigo.
Par Deus de
Cruz, dona, sei eu que havedes amor mui coitado, que tan ben
dizedes cantigas d'amigo.
Par Deus de
Cruz, dona, sei eu que andades d'amor mui coitada que tan ben
cantades cantigas d'amigo.
Avúitor
comestes, que adevinhades.
ESTEVAN COELHO [B 721 / V 322]
Se
hoj'o meu amigo soubess', iría migo: eu al
río me vou banhar.
Se hoj'el este día soubesse, migo
iría: eu al río me vou banhar.
Quen lhi
dissess'atanto, ca ja filhei o manto: eu al
río me vou banhar.
ESTEVAN DA GUARDA [B 779 / V 362]
A
voss'amig', amiga, que prol ten servir-vos sempre mui de coraçón, sen ben
que haja de vós, se mal non? E com', amiga? non ten el por
ben entender de min que lhi
consent'eu de me servir e se chamar por
meu?
Que prol ten el ou que talán lhe dá de vos servir e amar máis
que al, sen ben que haja de vós, senón mal? E non ten el, amiga, que ben
ha entender de min que lhi
consent'eu de me servir e se chamar por
meu?
A Deus, amiga, que nos ceos sé, pero sei ben que me ten en
poder, non o servirei, senón por ben fazer. E com', amiga? e ten el que
pouqu'é entender de min que lhi
consent'eu de me servir e se chamar por
meu?
ESTEVAN FERNÁNDIZ DE ELVAS [B 1091 / V 682]
O meu amigo,
que por min o sén perdeu, ai madre, tornad'é sandeu, e pois Deus quis que
me inda non morreu e a vós pesa de lh'eu querer
ben, que me queira ja mal: mal me
farei parecer e desensandece-l'-ei.
Por
Deus vos rogo, mia madre, perdón, que mi o leixedes üa vez veer, ca lhi
quer'eu üa cousa dizer per que guarrá, se me vir; e se
non, que me queira ja mal: mal me
farei parecer e desensandece-l'-ei.
E el
ha perdudo o sén por min, que lhi esta coita dei, madr'e senhor, e
guarría, ca mi ha mui grand'amor, se me visse, e se non, des
aquí que me queira ja mal: mal me
farei parecer e
desensandece-l'-ei.
ESTEVAN FERNÁNDIZ DE ELVAS [B 1092 / V
683]
Farei eu, filha, que vos non veja voss'amigo. Por que, madr'e
senhor? Ca me dizen que é entendedor voss'. Ai, mia madre, por Deus non
seja: eu o dev'a lazerar que o
fiz sandeu e el con sandice o diz.
De
vós e del, filha, hei queixume. Por que, madre? Ca non é
guisado! Lazerar-mi ha esse perjurado. Por que madre, meu ben e meu
lume? eu o dev'a lazerar que o
fiz sandeu e el con sandice o
diz.
Matar-m'-hei, filha, se mi o disserdes. Por que vos havedes,
madr', a matar? Ante que m'eu do falso non vengar. Madre, se vós vos
vengar quiserdes, eu o dev'a lazerar que o
fiz sandeu e el con sandice o
diz.
ESTEVAN REIMONDO [B 693 / V 294]
Amigo, se ben
hajades, rogo-vos que mi digades: por que
non vivedes migo, meu conselh'e meu
amigo; por que non vivedes migo?
Se mi
vós tal ben queredes, amigo, qual mi
dizedes, por que non vivedes
migo, meu conselh'e meu
amigo; por que non vivedes migo?
Pois eu
nada non desejo senón vós, u vos non
vejo, por que non vivedes
migo, meu conselh'e meu
amigo; por que non vivedes migo?
Pois
non desejei al nada senón vós desta
vegada, por que non vivedes
migo, meu conselh'e meu
amigo; por que non vivedes
migo?
ESTEVAN TRAVANCA [B 723 / V 324]
Amigas, quando se
quitou meu amig'un día d'aquí, pero mi o eu coitado vi e m'el ante
muito rogou que lhi perdoasse, non
quix e fiz mal, porque o non fiz.
E
pavor hei de s'alongar d'aquí, assí Deus me perdón, e fará-o con gran
razón, ca me veo ante rogar que lhi
perdoasse, non quix, e fiz mal, porque o non
fiz.
Chamava-m'el lume dos seus olhos e seu ben e seu mal, poi-lo
non fazía por al, que o fezesse eu por
Deus, que lhi perdoasse, non
quix, e fiz mal, porque o non fiz.
E, se
o por én perdud'hei, nunca maior dereito vi, ca vëo chorar ante mí e
disse-mi o que vos direi, que lhi perdoasse,
non quix, e fiz mal, porque o non fiz.
E
sempre m'én mal acharei, porque lh'entón non perdoei, ca, se lh'eu
perdoass'alí, nunca s'el partira d'aquí; que
lhi perdoasse, non quix, e fiz mal, porque o
non fiz.
FERNÁN DO LAGO [B 1288 / V 893]
D'ir a Santa María do
Lagu'hei gran sabor e pero non irei alá, se ant'i non
for, irmana, o meu amigo.
D'ir a Santa
María do Lagu'é-mi gran ben, e pero non irei alá, se ant'i non
ven, irmana, o meu amigo.
Gran sabor
havería eno meu coraçón d'ir a Santa María, se i
achass'entón, irmana, o meu amigo.
Ja
jurei noutro día, quando m'ende partí, que non foss'a l'ermida, se ante non
foss'i, irmana, o meu amigo.
|