Cantigas de amigo

Páxina Anterior

Parte nº 3

Páxina Seguinte

amigo3.html

FERNÁN FERNÁNDEZ COGOMINHO [B 704 / V 305]

Amiga, muit'ha que non sei,
nen mi ar veestes vós dizer
novas, que querría saber,
dos que ora son con el-Rei:
     se se veen ou se x'están
     ou a que tempo se verrán.

Enquanto falades migo,
dizede, se vos venha ben,
se vos disse novas alguén
dos que el-Rei levou sigo:
     se se veen ou se x'están
     ou a que tempo se verrán.

Daría mui de coraçón
que-quer que haver podesse
a quen mi novas dissesse
d'el-Rei e dos que con el son:
     se se veen ou se x'están
     ou a que tempo se verrán.

Mais ben sei eu o que farán:
porque mi pesa, tardarán.



FERNÁN FIGUEIRA DE LEMOS [B 47]

Diz meu amigo que lhi faça ben
e digo-lh'eu sempre que lho farei
e que m'atenda e guisá-lho-ei,
e, amiga, direi-vos que mi avén:
tantas vezes o mandei atender
que lho non posso máis vezes dizer.



FERNÁN FROIAZ [B 805 / V 389]

Que trist'anda meu amigo,
porque me queren levar
d'aquí, e, se el falar
non poder ante comigo,
     nunca ja ledo será
     e, se m'el non vir, morrerá.

Que trist'oje que eu sejo
e, par Deus, que pod'e val,
morrerá, u non jaz al;
se m'eu for e o non vejo,
     nunca ja ledo será
     e, se m'el non vir, morrerá.

E, pero sõo guardada,
se soubess'ía morrer,
i-lo-ei ante veer,
ca ben sei desta vegada
     nunca ja ledo será
     e, se m'el non vir, morrerá.

E, se m'el visse, guarido
sería logo por én,
mais quite será de ben;
pois el for de min partido,
     nunca ja ledo será
     e, se m'el non vir, morrerá.



FERNÁN GONÇÁLVEZ DE SEAVRA [B 737 / V 338]

Pero que eu meu amigo roguei
que se non fosse, sol non se leixou
por mí de s'ir, e, quand'aquí chegou,
por quant'el viu que me lh'eu assanhei,
     chorou tan muit'e tan de coraçón
     que chorei eu con doo del entón.

Eu lhi roguei que máis non chorasse,
ca lhi parcía que nunca por én
lhi mal quisesse, nen por outra ren,
e, ante que lh'eu esto rogasse,
     chorou tan muit'e tan de coraçón
     que chorei eu con doo del entón.

El mi jurou que se non cuidava
que end'houvess'eu atán gran pesar,
ca, senón, fora ben de se matar,
e, quand'el viu que mi lh'assanhava,
     chorou tan muit'e tan de coraçón
     que chorei eu con doo del entón.



FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 626 / V 227]

Perdud'hei, madre, cuid'eu, meu amigo;
macar m'el viu, sol non quis falar migo,
     e mia sobervia mi o tolheu,
     que fiz o que m'el defendeu.

Macar m'el viu, sol non quis falar migo
e eu mi o fiz, que non prix seu castigo,
     e mia sobervia mi o tolheu,
     que fiz o que m'el defendeu.

E eu mi o fiz que non prix seu castigo
mais que mi val ora, quando o digo?
     e mia sobervia mi o tolheu,
     que fiz o que m'el defendeu.

Fiei-m'eu tant'en qual ben m'el quería
que non metí mentes no que fazía,
     e mia sobervia mi o tolheu,
     que fiz o que m'el defendeu.

Que non metí mentes no que fazía,
e fiz pesar a quen mi o non faría,
     e mia sobervia mi o tolheu,
     que fiz o que m'el defendeu.

E fiz pesar a quen mi o non faría,
e tornou-s'en sobre mí a folía,
     e mia sobervia mi o tolheu,
     que fiz o que m'el defendeu.



FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 628/V 229]

Agora vëo o meu amigo
e quer-se logu'ir e non quer migo
               estar.
     Have-l'-hei ja sempr'a desejar.

Nunca lho posso tanto dizer
que o comigo possa fazer
               estar.
     Have-l'-hei ja sempr'a desejar.

Macar lho rogo, non mi ha mester,
mais que farei, pois migo non quer
               estar?
     Have-l'-hei ja sempr'a desejar.



FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 631 / V 232]

Estava meu amig'atendend'e chegou
mia madr'e fez-m'end'ir tal que pesou.
     Alá me tornarei e i lo atenderei.

Nunca madre a filha bon conselho deu,
nen a min fez a minha, mais que farei eu?
     Alá me tornarei e i lo atenderei.

Pesar-lh'-ía a mia madre quen quer que lh'assí
fezesse, mais direi-vos que farei eu i:
     Alá me tornarei e i lo atenderei.



FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 632 / V 233]

Madre, passou per aquí un cavaleiro
e leixou-me namorad'e con marteiro:
     ai, madre, os seus amores hei;
          se me los hei,
          ca mi os busquei,
          outros me lhe dei;
     ai, madre, os seus amores hei.

Madre, passou per aquí un filho d'algo
e leixou-m'assí penada, com'eu ando:
     ai, madre, os seus amores hei;
          se me los hei,
          ca mi os busquei,
          outros me lhe dei;
     ai, madre, os seus amores hei.

Madre, passou per aquí quen non passasse
e leixou-m'assí penada, mais leixasse:
     ai madre, os seus amores hei;
          se me los hei,
          ca mi os busquei,
          outros me lhe dei;
     ai, madr', os seus amores hei.



FERNÁN VELHO [B 819 / V 403]

Vedes, amigo, o que hoj'oí
dizer de vós, assí Deus mi perdón:
que amades ja outra e mí non;
mais, s'é verdade, vingar-m'-ei assí:
     punharei ja de vos non querer ben
     e pesar-mi-ha én máis que outra ren.

Oí dizer, por me fazer pesar,
amades vós outra, meu traedor,
e, s'é verdade, par Nostro Senhor,
direi-vos como me cuid'a vingar:
     punharei ja de vos non querer ben
     e pesar-mi-ha én máis que outra ren.

E, se eu esto por verdade sei
que mi dizen, meu amigo, par Deus,
chorarei muito destes olhos meus
e direi-vos como me vingarei:
     punharei ja de vos non querer ben
     e pesar-mi-ha én máis que outra ren.



FERNANDO ESQUÍO [B 1295 / V 899]

O voss'amigo, assí Deus m'empar,
vi, amiga, de vós muito queixar,
das grandes coitas que lhe fostes dar,
     des que vos el vira.

Polo seu mal vos filhou por senhor
e, amiga, sodes del pecador,
e diz que morte lhe foi voss'amor,
     des que vos el vira.

Polo seu mal, e queixou-se m'ende,
ca el morr'e de vós nunca atende
senón coitas que sofre por ende,
     des que vos el vira.



FERNANDO ESQUÍO [B 1298 / V 902]

Vaiamos, irmana, vaiamos dormir
nas ribas do lago, u eu andar vi
     a las aves meu amigo.

Vaiamos, irmana, vaiamos folgar
nas ribas do lago, u eu vi andar
     a las aves meu amigo.

Enas ribas do lago, u eu andar vi,
seu arco na mão as aves ferir,
     a las aves, meu amigo.

Enas ribas do lago, u eu vi andar,
seu arco na mão a las aves tirar,
     a las aves, meu amigo.

Seu arco na mão as aves ferir,
e las que cantavan leixá-las guarir,
     a las aves, meu amigo.

Seus arco na mão a las aves tirar,
e las que cantavan non nas quer matar,
     a las aves, meu amigo.



FERNANDO ESQUÍO [B 1299 / V 903]

—Que adubastes, amigo, alá en Lug'u andastes
ou qual é essa fremosa de que vós vos namorastes?
—Direi-vo-lo eu, senhora, pois me tan ben preguntastes:
     o amor que eu levei de Santiago a Lugo,
          esse m'aduss'e esse mi adugo.

—Que adubastes, amigo, u tardastes noutro día,
ou qual é essa fremosa que vos tan ben parecía?
—Direi-vo-lo eu, senhora, pois i tomastes perfía:
     o amor que eu levei de Santiago a Lugo,
          esse m'aduss'e esse mi adugo.

—Que adubastes, amigo, lá u havedes tardado
ou qual é essa fremosa de que sodes namorado?
—Direi-vo-lo eu, senhora, pois m'havedes preguntado,
     o amor que eu levei de Santiago a Lugo,
          esse m'aduss'e esse mi adugo.



GALISTEU FERNÁNDIZ [B 1258 / V 863]

—Por Deus, amiga, que pode seer
de voss'amigo que morre d'amor
e de morrer ha ja mui gran sabor,
pois que non pode vosso ben haver?
—Non o haverá, enquant'eu viver,
     ca ja lhi diss'eu que se partiss'én
     e, se ha coita, que a sofra ben.

—Tenh'eu, amiga, que prol non vos ha
de voss'amigo ja morrer assí,
ante tenho que o perdedes i,
se per ventura vosso ben non ha.
—Par Deus, amiga, non o haverá,
     ca ja lhi diss'eu que se partiss'én
     e, se ha coita, que a sofra ben.

—Ben sodes desmesurada molher,
se voss'amor non pod'haver de pran
e ben sei que por mal vo-lo terrán,
amiga, se vosso ben non houver.
—Nunca o haverá, se Deus quiser,
     ca ja lhi diss'eu que se partiss'én
     e, se ha coita, que a sofra ben.

—Par Deus, amiga, mui guisado ten
de sofrer coit'e quer morrer por én.
—Se morrer, moira, ca non dou eu ren
d'assí morrer, ante mi praz muit'én.
—Por ess', amiga, venha mal a quen
vos amar, pois tal preito per vós ven.



GARCÍA SOÁREZ [B 849 / V 435]

Madre, se meu amigo veesse,
demandar-lh'-ía, se vos prouguesse,
que se veesse veer comigo.
     Se veer, madre, o meu amigo,
     demandar-lh'-ei que se veja migo.

Se vos prouguer, mia madre velida,
quando veer o que mi ha servida,
demandar-lh'-ei que se veja migo.
     Se veer, madre, o meu amigo,
     demandar-lh'-ei que se veja migo.

Sol que el venha, se Deus m'ajude,
assí Deus mi o mostre con saúde,
demandar-lh'-ei que se veja migo.
     Se veer, madre, o meu amigo,
     demandar-lh'-ei que se veja migo.

Porque mi o referistes hogano,
que me non viu per fe sen engano,
demandar-lh'-ei que se veja migo.
     Se veer, madre, o meu amigo,
     demandar-lh'-ei que se veja migo.

Non sejades desto enfadada;
se veer o que mi ha namorada,
demandar-lh'-ei que se veja migo.
     Se veer, madre, o meu amigo,
     demandar-lh'-ei que se veja migo.



GOLPARRO [B 1266 / V 872]

Mal fac'eu, velida, que ora non vou
veer meu amigo, pois que me mandou
que foss'hoj'eu con el ena sagraçón
     fazer oraçón
     a San Creeçón.
     D'ir hei coraçón
     a San Creeçón.

E non me devedes, mia madr', a guardar,
ca, se lá non for, morrerei con pesar,
ca, u s'el ía, disse-m': «Ést'a razón
     fazer oraçón
     a San Creeçón.
     D'ir hei coraçón
     a San Creeçón».



GÓMEZ GARCÍA [B 925 / V 513]

Diz meu amigo que me serve ben
e que ren non lhe nembra senón mí,
perol foi-s'el noutro día d'aquí
sen meu grado, mais farei-lh'eu por én,
     por quant'andou alá sen meu prazer,
     que and'un tempo sen meu benfazer.

El ten ora que logo s'averrá
comigo, sol que veer e me vir,
e el querrá, como me sol, servir,
se m'eu quiser, mais farei-lh'esto ja:
     por quant'andou alá sen meu prazer,
     que ande un tempo sen meu benfazer.

Porque se foi e o ante non vi,
sen mi o dizer, a cas del-Rei morar,
quando veer e me quiser falar,
pois que o fez, eu lhi farei assí:
     por quant'andou alá sen meu prazer,
     que ande un tempo sen meu benfazer.



GONÇALO EANES DO VINHAL [B 708 / V 309]

Quand'eu sobí nas torres sobre-lo mar
e vi onde soía a bafordar
o meu amig', amigas, tan gran pesar
houv'eu entón por ele no coraçón,
quand'eu vi estes outros per i andar,
     que a morrer houvera por el entón.

Quand'eu catei das torres de redor
e non vi meu amigo e meu senhor,
que hoj'el por mí vive tan sen sabor,
houv'eu entón tal coita no coraçón,
quando me nembrei del e do seu amor,
     que a morrer houvera por el entón.

Quand'eu vi esta cinta que m'el leixou,
chorando con gran coita, e me membrou
a corda da camisa que m'el filhou,
houvi por el tal coita no coraçón,
pois me nembra fremosa u m'enmentou,
     que a morrer houvera por el entón.

Nunca molher tal coita houv'a sofrer
com'eu, quando me nembra o gran prazer
que lh'eu fiz, u mi a cinta vëo a cinger;
creceu-mi tal coita eno coraçón,
quand'eu sobi nas torres po-lo veer,
     que a morrer houvera por el entón.



GONÇALO EANES DO VINHAL [B 710 / V 311]

Amiga, por Deus vos venh'ora rogar
que mi non queirades fazer perdoar
ao meu amigo, que mi fez pesar,
     e non mi o roguedes, ca o non farei,
ata que el venha ante mí chorar;
     porque s'assanhou, non lhi perdoarei.

Por quanto sabedes que mi quer servir
máis que outra ren quero-lho eu gracir,
mais eu non lho quero por én consentir,
     e non mi o roguedes, ca o non farei,
ata que el venha mercee pedir;
     porque s'assanhou, non lhi perdoarei.

Gran pesar lhi farei, non vistes maior,
porque non guardou mí nen o meu amor,
e en filhar sanha houve gran sabor,
     e non mi o roguedes, ca o non farei,
ata que el senç'a ira de senhor;
     porque s'assanhou, non lhi perdoarei.

E porque sei ben que non pode viver
u el non poder os meus olhos veer,
farei-lh'eu que veja qual é meu poder,
     e non mi o roguedes, ca o non farei,
ata que eu veja que ja quer morrer:
     porque s'assanhou, non lhi perdoarei.

Mais, pois que el tod'aquesto fezer, farei
eu por vós quanto a fazer hoer,
mais ante por ren non lhi perdoarei.



GONÇALO EANES DO VINHAL [B 1390 / V 999]

Amigas, eu oí dizer
que lidaron os de Mourón
con aquestes d'el-Rei e non
poss'end'a verdade saber:
     se é viv'o meu amigo,
     que troux'a mia touca sigo.

Se me mal non estevesse
ou non fosse por enfinta
daría esta mia cinta
a quen m'as novas dissesse:
     se é viv'o meu amigo,
     que troux'a mia touca sigo.



GONÇALO EANES DO VINHAL [V 1008]

Sei eu, donas, que deitad'é d'aquí
do reino ja meu amigu'e non sei
como lhi vai, mais quer'ir a el-Rei,
chorar-lh'-ei muito e direi-lh'assí:
     «Por Deus, senhor, que vos tan bon Rei fez,
     perdoad'a meu amigu'esta vez».

Porque o amo tan de coraçón,
como nunc'amou amigo molher,
irei alí u el-Rei estever,
chorando dos olhos, direi-lh'entón:
     «Por Deus, senhor, que vos tan bon Rei fez,
     perdoad'a meu amigu'esta vez».

E, pois que me non val rogar a Deus,
nen os santos non me queren oír,
irei a el-Rei mercee pedir
e direi, chorando dos olhos meus:
     «Por Deus, senhor, que vos tan bon Rei fez,
     perdoad'a meu amigu'esta vez».

E por Deus, que vos deu honr'e bondade,
a Don Hanriqu'esta vez perdoade.



JOÁN AIRAS [B 963 / V 550]

Toda-las cousas eu vejo partir
do mund'en como soían seer,
e vej'as gentes partir de fazer
ben que soían (tal tempo nos ven!),
mais non se pod'o coraçón partir
     do meu amigo de mi querer ben.

Pero que home part'o coraçón
das cousas, que ama, per bõa fe,
e parte-s'home da terra ond'é,
e parte-s'home d'u grande prol ten,
non se pode partí-lo coraçón
     do meu amigo de mi querer ben.

Toda-las cousas eu vejo mudar:
mudan-s'os tempos e muda-s'o al,
muda-s'a gente en fazer ben ou mal,
mudan-s'os ventos e tod'outra ren,
mais non se pod'o coraçón mudar
     do meu amigo de mi querer ben.



JOÁN AIRAS [V 594]

Dizen, amigo, que outra senhor
queredes vós, sen meu grado, filhar,
por mi fazerdes con ela pesar,
mais, a la fe, non hei end'eu pavor,
     ca ja todas saben que sodes meu
     e nen üa nos vos querrá por seu.

E fariades-mi vós de coraçón
este pesar, mais non sei hoj'eu quen
me vos filhass', e ja vos non val ren,
ai meu amigo, vedes por que non:
     ca ja todas saben que sodes meu
     e nen üa non vos querrá por seu.

E quen vos a vós esto conselhou
mui ben sei eu ca vos conselhou mal
e con tod'esso ja vos ren non val,
ai meu amigo, tardi vos nembrou,
     ca ja todas saben que sodes meu
     e nen üa non vos querrá por seu.

Cofonda Deus a que filhar o meu
amigu', e min, se eu filhar o seu!

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega