FERNÁN FERNÁNDEZ COGOMINHO [B 704 / V
305]
Amiga, muit'ha que non sei, nen mi ar veestes vós dizer novas,
que querría saber, dos que ora son con
el-Rei: se se veen ou se
x'están ou a que tempo se
verrán.
Enquanto falades migo, dizede, se vos venha ben, se vos
disse novas alguén dos que el-Rei levou
sigo: se se veen ou se
x'están ou a que tempo se verrán.
Daría
mui de coraçón que-quer que haver podesse a quen mi novas
dissesse d'el-Rei e dos que con el son: se
se veen ou se x'están ou a que tempo se
verrán.
Mais ben sei eu o que farán: porque mi pesa,
tardarán.
FERNÁN FIGUEIRA DE LEMOS [B 47]
Diz meu amigo que
lhi faça ben e digo-lh'eu sempre que lho farei e que m'atenda e
guisá-lho-ei, e, amiga, direi-vos que mi avén: tantas vezes o mandei
atender que lho non posso máis vezes dizer.
FERNÁN FROIAZ [B 805 /
V 389]
Que trist'anda meu amigo, porque me queren levar d'aquí, e,
se el falar non poder ante comigo, nunca ja
ledo será e, se m'el non vir,
morrerá.
Que trist'oje que eu sejo e, par Deus, que pod'e
val, morrerá, u non jaz al; se m'eu for e o non
vejo, nunca ja ledo
será e, se m'el non vir, morrerá.
E,
pero sõo guardada, se soubess'ía morrer, i-lo-ei ante veer, ca ben sei
desta vegada nunca ja ledo
será e, se m'el non vir, morrerá.
E, se
m'el visse, guarido sería logo por én, mais quite será de ben; pois el
for de min partido, nunca ja ledo
será e, se m'el non vir,
morrerá.
FERNÁN GONÇÁLVEZ DE SEAVRA [B 737 / V 338]
Pero que
eu meu amigo roguei que se non fosse, sol non se leixou por mí de s'ir, e,
quand'aquí chegou, por quant'el viu que me lh'eu
assanhei, chorou tan muit'e tan de
coraçón que chorei eu con doo del
entón.
Eu lhi roguei que máis non chorasse, ca lhi parcía que nunca
por én lhi mal quisesse, nen por outra ren, e, ante que lh'eu esto
rogasse, chorou tan muit'e tan de
coraçón que chorei eu con doo del
entón.
El mi jurou que se non cuidava que end'houvess'eu atán gran
pesar, ca, senón, fora ben de se matar, e, quand'el viu que mi
lh'assanhava, chorou tan muit'e tan de
coraçón que chorei eu con doo del
entón.
FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 626 / V
227]
Perdud'hei, madre, cuid'eu, meu amigo; macar m'el viu, sol non
quis falar migo, e mia sobervia mi o
tolheu, que fiz o que m'el
defendeu.
Macar m'el viu, sol non quis falar migo e eu mi o fiz, que
non prix seu castigo, e mia sobervia mi o
tolheu, que fiz o que m'el defendeu.
E
eu mi o fiz que non prix seu castigo mais que mi val ora, quando o
digo? e mia sobervia mi o
tolheu, que fiz o que m'el
defendeu.
Fiei-m'eu tant'en qual ben m'el quería que non metí mentes
no que fazía, e mia sobervia mi o
tolheu, que fiz o que m'el defendeu.
Que
non metí mentes no que fazía, e fiz pesar a quen mi o non
faría, e mia sobervia mi o
tolheu, que fiz o que m'el defendeu.
E
fiz pesar a quen mi o non faría, e tornou-s'en sobre mí a
folía, e mia sobervia mi o
tolheu, que fiz o que m'el
defendeu.
FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 628/V 229]
Agora
vëo o meu amigo e quer-se logu'ir e non quer
migo estar. Have-l'-hei
ja sempr'a desejar.
Nunca lho posso tanto dizer que o comigo possa
fazer estar. Have-l'-hei
ja sempr'a desejar.
Macar lho rogo, non mi ha mester, mais que farei,
pois migo non
quer estar? Have-l'-hei
ja sempr'a desejar.
FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 631 / V
232]
Estava meu amig'atendend'e chegou mia madr'e fez-m'end'ir tal que
pesou. Alá me tornarei e i lo
atenderei.
Nunca madre a filha bon conselho deu, nen a min fez a
minha, mais que farei eu? Alá me tornarei e i
lo atenderei.
Pesar-lh'-ía a mia madre quen quer que lh'assí fezesse,
mais direi-vos que farei eu i: Alá me tornarei
e i lo atenderei.
FERNÁN RODRÍGUEZ DE CALHEIROS [B 632 / V
233]
Madre, passou per aquí un cavaleiro e leixou-me namorad'e con
marteiro: ai, madre, os seus amores
hei; se me los
hei, ca mi os
busquei, outros
me lhe dei; ai, madre, os seus amores
hei.
Madre, passou per aquí un filho d'algo e leixou-m'assí penada,
com'eu ando: ai, madre, os seus amores
hei; se me los
hei, ca mi os
busquei, outros
me lhe dei; ai, madre, os seus amores
hei.
Madre, passou per aquí quen non passasse e leixou-m'assí penada,
mais leixasse: ai madre, os seus amores
hei; se me los
hei, ca mi os
busquei, outros
me lhe dei; ai, madr', os seus amores
hei.
FERNÁN VELHO [B 819 / V 403]
Vedes, amigo, o que
hoj'oí dizer de vós, assí Deus mi perdón: que amades ja outra e mí
non; mais, s'é verdade, vingar-m'-ei
assí: punharei ja de vos non querer
ben e pesar-mi-ha én máis que outra
ren.
Oí dizer, por me fazer pesar, amades vós outra, meu
traedor, e, s'é verdade, par Nostro Senhor, direi-vos como me cuid'a
vingar: punharei ja de vos non querer
ben e pesar-mi-ha én máis que outra
ren.
E, se eu esto por verdade sei que mi dizen, meu amigo, par
Deus, chorarei muito destes olhos meus e direi-vos como me
vingarei: punharei ja de vos non querer
ben e pesar-mi-ha én máis que outra
ren.
FERNANDO ESQUÍO [B 1295 / V 899]
O voss'amigo, assí Deus
m'empar, vi, amiga, de vós muito queixar, das grandes coitas que lhe
fostes dar, des que vos el vira.
Polo
seu mal vos filhou por senhor e, amiga, sodes del pecador, e diz que morte
lhe foi voss'amor, des que vos el
vira.
Polo seu mal, e queixou-se m'ende, ca el morr'e de vós nunca
atende senón coitas que sofre por ende, des
que vos el vira.
FERNANDO ESQUÍO [B 1298 / V 902]
Vaiamos,
irmana, vaiamos dormir nas ribas do lago, u eu andar
vi a las aves meu amigo.
Vaiamos,
irmana, vaiamos folgar nas ribas do lago, u eu vi
andar a las aves meu amigo.
Enas ribas
do lago, u eu andar vi, seu arco na mão as aves
ferir, a las aves, meu amigo.
Enas ribas
do lago, u eu vi andar, seu arco na mão a las aves
tirar, a las aves, meu amigo.
Seu arco
na mão as aves ferir, e las que cantavan leixá-las
guarir, a las aves, meu amigo.
Seus arco
na mão a las aves tirar, e las que cantavan non nas quer
matar, a las aves, meu
amigo.
FERNANDO ESQUÍO [B 1299 / V 903]
Que adubastes, amigo,
alá en Lug'u andastes ou qual é essa fremosa de que vós vos
namorastes? Direi-vo-lo eu, senhora, pois me tan ben
preguntastes: o amor que eu levei de Santiago a
Lugo, esse
m'aduss'e esse mi adugo.
Que adubastes, amigo, u tardastes noutro
día, ou qual é essa fremosa que vos tan ben parecía? Direi-vo-lo eu,
senhora, pois i tomastes perfía: o amor que eu
levei de Santiago a
Lugo, esse
m'aduss'e esse mi adugo.
Que adubastes, amigo, lá u havedes
tardado ou qual é essa fremosa de que sodes namorado? Direi-vo-lo eu,
senhora, pois m'havedes preguntado, o amor que
eu levei de Santiago a
Lugo, esse
m'aduss'e esse mi adugo.
GALISTEU FERNÁNDIZ [B 1258 / V
863]
Por Deus, amiga, que pode seer de voss'amigo que morre
d'amor e de morrer ha ja mui gran sabor, pois que non pode vosso ben
haver? Non o haverá, enquant'eu viver, ca
ja lhi diss'eu que se partiss'én e, se ha
coita, que a sofra ben.
Tenh'eu, amiga, que prol non vos ha de
voss'amigo ja morrer assí, ante tenho que o perdedes i, se per ventura
vosso ben non ha. Par Deus, amiga, non o
haverá, ca ja lhi diss'eu que se
partiss'én e, se ha coita, que a sofra
ben.
Ben sodes desmesurada molher, se voss'amor non pod'haver de
pran e ben sei que por mal vo-lo terrán, amiga, se vosso ben non
houver. Nunca o haverá, se Deus quiser, ca
ja lhi diss'eu que se partiss'én e, se ha
coita, que a sofra ben.
Par Deus, amiga, mui guisado ten de sofrer
coit'e quer morrer por én. Se morrer, moira, ca non dou eu ren d'assí
morrer, ante mi praz muit'én. Por ess', amiga, venha mal a quen vos amar,
pois tal preito per vós ven.
GARCÍA SOÁREZ [B 849 / V
435]
Madre, se meu amigo veesse, demandar-lh'-ía, se vos
prouguesse, que se veesse veer comigo. Se
veer, madre, o meu amigo, demandar-lh'-ei que
se veja migo.
Se vos prouguer, mia madre velida, quando veer o que mi
ha servida, demandar-lh'-ei que se veja
migo. Se veer, madre, o meu
amigo, demandar-lh'-ei que se veja
migo.
Sol que el venha, se Deus m'ajude, assí Deus mi o mostre con
saúde, demandar-lh'-ei que se veja migo. Se
veer, madre, o meu amigo, demandar-lh'-ei que
se veja migo.
Porque mi o referistes hogano, que me non viu per fe sen
engano, demandar-lh'-ei que se veja migo. Se
veer, madre, o meu amigo, demandar-lh'-ei que
se veja migo.
Non sejades desto enfadada; se veer o que mi ha
namorada, demandar-lh'-ei que se veja
migo. Se veer, madre, o meu
amigo, demandar-lh'-ei que se veja
migo.
GOLPARRO [B 1266 / V 872]
Mal fac'eu, velida, que ora
non vou veer meu amigo, pois que me mandou que foss'hoj'eu con el ena
sagraçón fazer
oraçón a San
Creeçón. D'ir hei
coraçón a San Creeçón.
E non me devedes,
mia madr', a guardar, ca, se lá non for, morrerei con pesar, ca, u s'el
ía, disse-m': «Ést'a razón fazer
oraçón a San
Creeçón. D'ir hei
coraçón a San Creeçón».
GÓMEZ GARCÍA
[B 925 / V 513]
Diz meu amigo que me serve ben e que ren non lhe
nembra senón mí, perol foi-s'el noutro día d'aquí sen meu grado, mais
farei-lh'eu por én, por quant'andou alá sen meu
prazer, que and'un tempo sen meu
benfazer.
El ten ora que logo s'averrá comigo, sol que veer e me
vir, e el querrá, como me sol, servir, se m'eu quiser, mais farei-lh'esto
ja: por quant'andou alá sen meu
prazer, que ande un tempo sen meu
benfazer.
Porque se foi e o ante non vi, sen mi o dizer, a cas del-Rei
morar, quando veer e me quiser falar, pois que o fez, eu lhi farei
assí: por quant'andou alá sen meu
prazer, que ande un tempo sen meu
benfazer.
GONÇALO EANES DO VINHAL [B 708 / V 309]
Quand'eu
sobí nas torres sobre-lo mar e vi onde soía a bafordar o meu amig',
amigas, tan gran pesar houv'eu entón por ele no coraçón, quand'eu vi estes
outros per i andar, que a morrer houvera por el
entón.
Quand'eu catei das torres de redor e non vi meu amigo e meu
senhor, que hoj'el por mí vive tan sen sabor, houv'eu entón tal coita no
coraçón, quando me nembrei del e do seu
amor, que a morrer houvera por el
entón.
Quand'eu vi esta cinta que m'el leixou, chorando con gran
coita, e me membrou a corda da camisa que m'el filhou, houvi por el tal
coita no coraçón, pois me nembra fremosa u
m'enmentou, que a morrer houvera por el
entón.
Nunca molher tal coita houv'a sofrer com'eu, quando me nembra o
gran prazer que lh'eu fiz, u mi a cinta vëo a cinger; creceu-mi tal coita
eno coraçón, quand'eu sobi nas torres po-lo
veer, que a morrer houvera por el
entón.
GONÇALO EANES DO VINHAL [B 710 / V 311]
Amiga, por Deus
vos venh'ora rogar que mi non queirades fazer perdoar ao meu amigo, que mi
fez pesar, e non mi o roguedes, ca o non
farei, ata que el venha ante mí
chorar; porque s'assanhou, non lhi
perdoarei.
Por quanto sabedes que mi quer servir máis que outra ren
quero-lho eu gracir, mais eu non lho quero por én
consentir, e non mi o roguedes, ca o non
farei, ata que el venha mercee pedir; porque
s'assanhou, non lhi perdoarei.
Gran pesar lhi farei, non vistes
maior, porque non guardou mí nen o meu amor, e en filhar sanha houve gran
sabor, e non mi o roguedes, ca o non
farei, ata que el senç'a ira de
senhor; porque s'assanhou, non lhi
perdoarei.
E porque sei ben que non pode viver u el non poder os meus
olhos veer, farei-lh'eu que veja qual é meu
poder, e non mi o roguedes, ca o non
farei, ata que eu veja que ja quer
morrer: porque s'assanhou, non lhi
perdoarei.
Mais, pois que el tod'aquesto fezer, farei eu por vós
quanto a fazer hoer, mais ante por ren non lhi perdoarei.
GONÇALO
EANES DO VINHAL [B 1390 / V 999]
Amigas, eu oí dizer que lidaron os de
Mourón con aquestes d'el-Rei e non poss'end'a verdade
saber: se é viv'o meu
amigo, que troux'a mia touca sigo.
Se me
mal non estevesse ou non fosse por enfinta daría esta mia cinta a quen
m'as novas dissesse: se é viv'o meu
amigo, que troux'a mia touca
sigo.
GONÇALO EANES DO VINHAL [V 1008]
Sei eu, donas, que
deitad'é d'aquí do reino ja meu amigu'e non sei como lhi vai, mais quer'ir
a el-Rei, chorar-lh'-ei muito e
direi-lh'assí: «Por Deus, senhor, que vos tan
bon Rei fez, perdoad'a meu amigu'esta
vez».
Porque o amo tan de coraçón, como nunc'amou amigo
molher, irei alí u el-Rei estever, chorando dos olhos,
direi-lh'entón: «Por Deus, senhor, que vos tan
bon Rei fez, perdoad'a meu amigu'esta
vez».
E, pois que me non val rogar a Deus, nen os santos non me queren
oír, irei a el-Rei mercee pedir e direi, chorando dos olhos
meus: «Por Deus, senhor, que vos tan bon Rei
fez, perdoad'a meu amigu'esta vez».
E
por Deus, que vos deu honr'e bondade, a Don Hanriqu'esta vez
perdoade.
JOÁN AIRAS [B 963 / V 550]
Toda-las cousas eu vejo
partir do mund'en como soían seer, e vej'as gentes partir de fazer ben
que soían (tal tempo nos ven!), mais non se pod'o coraçón
partir do meu amigo de mi querer
ben.
Pero que home part'o coraçón das cousas, que ama, per bõa
fe, e parte-s'home da terra ond'é, e parte-s'home d'u grande prol
ten, non se pode partí-lo coraçón do meu
amigo de mi querer ben.
Toda-las cousas eu vejo mudar: mudan-s'os
tempos e muda-s'o al, muda-s'a gente en fazer ben ou mal, mudan-s'os
ventos e tod'outra ren, mais non se pod'o coraçón
mudar do meu amigo de mi querer
ben.
JOÁN AIRAS [V 594]
Dizen, amigo, que outra
senhor queredes vós, sen meu grado, filhar, por mi fazerdes con ela
pesar, mais, a la fe, non hei end'eu
pavor, ca ja todas saben que sodes
meu e nen üa nos vos querrá por seu.
E
fariades-mi vós de coraçón este pesar, mais non sei hoj'eu quen me vos
filhass', e ja vos non val ren, ai meu amigo, vedes por que
non: ca ja todas saben que sodes
meu e nen üa non vos querrá por seu.
E
quen vos a vós esto conselhou mui ben sei eu ca vos conselhou mal e con
tod'esso ja vos ren non val, ai meu amigo, tardi vos
nembrou, ca ja todas saben que sodes
meu e nen üa non vos querrá por
seu.
Cofonda Deus a que filhar o meu amigu', e min, se eu filhar o
seu!
|