Cantigas de amigo

Páxina Anterior

Parte nº 4

Páxina Seguinte

amigo005.html

JOÁN AIRAS [V 595]

O que soía, mia filha, morrer
por vós, dizen que ja non morr'assí
e moir'eu, filha, porque o oí;
mais, se o queredes veer morrer,
     dizede que morre por vós alguén
     e veredes home morrer por én.

O que morría, mia filha, por vós,
como nunca vi morrer por molher
home no mundo, ja morrer non quer;
mais, se queredes que moira por vós,
     dizede que morre por vós alguén
     e veredes home morrer por én.

O que morría, mia filha, d'amor
por vós non morre, nen quer i cuidar,
e moir'end'eu, mia filha, con pesar;
mais, se queredes que moira d'amor,
     dizede que morre por vós alguén
     e veredes home morrer por én.

Ca, se souber que por vós morr'alguén,
morrerá, filha, querendo-vos ben.



JOÁN AIRAS [V 597]

O meu amigo novas sabe ja
daquestas cortes que s'ora farán;
ricas e nobres dizen que serán,
e meu amigo ben sei que fará
     un cantar en que dirá de mí ben,
     ou o fará, ou ja o feito ten.

Loar-mi-á muito e chamar-mi-á "senhor",
ca muit'ha gran sabor de me loar;
a muitas donas fará gran pesar,
mais el fará, com'é mui trobador,
     un cantar en que dirá de mí ben,
     ou o fará, ou ja o feito ten.

En aquestas cortes que faz el-Rei
loará min e meu bon parecer
e dirá quanto ben poder dizer
de min, amigas, e fará, ben osei,
     un cantar en que dirá de min ben,
     ou o fará ou ja feito ten.

Ca o viron cuidar, e sei eu ben
que non cuidava ja en outra ren.



JOÁN AIRAS [V 598]

Amigo, quando me levou
mia madr', a meu pesar, d'aquí,
non soubestes novas de mí
e por maravilha tenho,
por non saberdes quando vou,
nen saberdes quando venho.

Pero que vos chamades meu,
amigo, non soubestes ren,
quando me levaron d'aquén,
e maravilho-me ende,
por non saberdes quando m'eu
venh'ou quando vou d'aquende.

Catei por vós, quand'a partir
m'houve d'aquí, e pero non
vos vi, nen veestes entón,
e mui queixosa vos ando,
por non saberdes quando m'ir
quer'ou se verrei ja-quando.

E por amigo non tenho
o que non sabe quando vou,
nen sabe quando me venho.



JOÁN AIRAS [B 1016 / V 606]

—Meu amigo, quero-vos preguntar.
—Preguntade, senhor, ca m'é én ben.
—Non vos ha mester de mi ren negar.
—Nunca vos eu, senhor, negarei ren.
     —Tantos cantares, por que fazedes?
     —Senhor, ca nunca m'escaecedes.

—Preguntar-vos quero, per bõa fe.
—Preguntade, ca hei én gran sabor.
—Non mi neguedes ren, pois assí é.
—Nunca vos ren negarei, mia senhor.
     —Tantos cantares, por que fazedes?
     —Senhor, ca nunca m'escaecedes.

—Non vos pes de qual pregunta fezer.
—Non, senhor, ante vo-lo gracirei.
—Non m'ar neguedes o que vos disser.
—Nunca vos eu, senhor, ren negarei.
     —Tantos cantares, por que fazedes?
     —Senhor, ca nunca m'escaecedes.

—Este ben por mí vó-lo fazedes?
—Por vós, mia senhor, que o valedes.



JOÁN AIRAS [B 1017 / V 607]

Par Deus, amigo, non sei eu que é,
mais muit'ha ja que vos vejo partir
de trobar por mí e de me servir;
mais üa destas é, per boa fe:
     ou é per mí, que vos non faço ben,
     ou é sinal de morte que vos ven.

Mui gran temp'ha, e tenho que é mal,
que vos non oí ja cantar fazer,
nen loar mí, nen meu bon parecer;
mais üa destas é, u non i á al:
     ou é per mí que vos non faço ben,
     ou é sinal de morte que vos ven.

Ja m'eu do tempo acordar non sei
que vos oísse fazer un cantar,
como soiades, por me loar;
mais üa destas é, que vos direi:
     ou é per mí que vos non faço ben,
     ou é sinal de morte que vos ven.

Se é per mí, que vos non faço ben,
dizede-mi-o, e ja-que farei én.



JOÁN AIRAS [B 1021 / V 611]

Queixos'andades, amigo, d'Amor
e de mí, que vos non posso fazer
ben, ca non hei, sen meu dan' én poder;
e por én guise-mi-o Nostro Senhor
     que vos faça eu ben en guisa tal
     que seja vosso ben e non meu mal.

Queixades-vos que sempre fostes meu
amigu', e vos leixo por mí morrer,
mais dizede-mi como vos valer
possa, sen meu dan', e guisá-lo eu,
     que vos faça eu ben en guisa tal
     que seja vosso ben e non meu mal.

Sõo guardada como outra molher
non foi, amigo, nen ha de seer,
ca vos non ous'a falar, nen veer,
e por én guise-mi-o Deus, se quiser,
     que vos faça eu ben en guisa tal
     que seja vosso ben e non meu mal.



JOÁN AIRAS [B 1024 / V 614]

Diz meu amigo tanto ben de mí
quant'el máis pod', e de meu parecer,
e os que saben que o diz assí
teen que hei eu que lhi gradecer;
     en quant'el diz non lhi gradesqu'eu ren,
     ca mi sei eu que mi paresco ben.

Diz-mi "fremosa" e diz-mi "senhor",
e "fremosa" mi dirá quen me vir,
e teen que mi faz mui grand'amor
e que hei eu muito que lhi gracir;
     en quant'el diz non lhi gradesqu'eu ren,
     ca mi sei eu que mi paresco ben.

Diz muito ben de min en seu trobar
con gran dereit', e al vos eu direi:
teen ben quantos me lh'oen loar
que eu muito que lhi gradecer hei;
     en quant'el diz non lhi gradesqu'eu ren,
     ca mi sei eu que mi paresco ben.

Ca, se eu non parecesse mui ben,
de quant' ele diz non diría ren.



JOÁN AIRAS [B 1025 / V 615]

—Ai mia filha, de vós saber quer'eu
por que fezestes quanto vos mandou
voss'amigo, que vos non ar falou?
—Par Deus, mia madre, direi-vo-lo eu:
     cuidava eu melhor haver per i,
     e semelha-mi que non ést'assí.

—Por que fezestes, se Deus vos dé ben,
filha, quanto vos el vëo rogar,
ca, des entón, non vos ar quis falar?
—Direi-vo-lo eu, se Deus mi dé ben:
     cuidava eu melhor haver per i,
     e semelha-mi que non ést'assí.

—Por que fezestes, se Deus vos perdón,
filha, quanto vos el vëo dizer,
ca des entón non vos ar quis veer?
—Direi-vo-lo eu, se Deus mi perdón:
     cuidava eu melhor haver per i,
     e semelha-mi que non ést'assí.

Bon día naceu, como eu oí,
quen se doutro castiga e non de si.



JOÁN AIRAS [B 1030 / V 620]

Mia madre, pois atal é vosso sén
que eu queira mal a quen mi quer ben
e me vós rogades muito por én,
dized'ora, por Deus, que pod'e val:
pois hei mal querer a quen mi quer ben,
     se querrei ben a quen mi quiser mal?

Dizedes-mi que se eu mal quiser
a meu amigo, que mi gran ben quer,
que faredes sempre quant'eu quiser,
mais venh'ora, que mi digades al:
pois hei querer mal a quen mi ben quer,
     se querrei ben a quen mi quiser mal?

Muito mi será grave de sofrer
d'haver quen mi quer ben mal a querer,
e vós, madre, mandades-mi-o fazer,
mais faço-vos üa pregunta tal:
pois quen mi quer ben hei mal a fazer,
     se querrei ben a quen mi quiser mal?

Se assí for, por mí poden dizer
que eu fui a que semeou o sal.



JOÁN AIRAS [B 1032 / V 622]

Voss'amigo quer-vos sas dõas dar,
amiga, e quero-vos dizer al:
dizen-mi que lhas queredes filhar
e dized'ora, por Deus, üa ren:
se lhi filhardes sas dõas ou al,
     que diredes por lhi non fazer ben?

Vós non seredes tan sen-conhocer,
se lhi filhardes nulha ren do seu,
que lhi non hajades ben a fazer;
e venh'ora preguntar-vos por én:
se lhi filhardes nulha ren do seu,
     que diredes por lhi non fazer ben?

El punhará muit'e fará razón
de lhas filhardes, quando vo-las der,
e vós ou lhas filharedes ou non,
e dized'ora qual é vosso sén:
se lhi filhardes quanto vos el der,
     que diredes por lhi non fazer ben?

Ou ben filhade quanto vos el der
e fazede ben quanto x'el quiser,
ou non filhedes do seu nulha ren,
non lhi façades nunca nen un ben.



JOÁN AIRAS [B 1036 / V 626]

Que mui de grad'eu faría
prazer ao meu amigo,
amiga, ben vo-lo digo,
mais logu'en aquele día
     non leixará el, amiga,
     nulh'home a que o non diga.

Faría-lho mui de grado,
porque sei que me deseja,
mais, se guisar u me veja
e lhi fezer seu mandado,
     non leixará el, amiga,
     nulh'home a que o non diga.

Tan coitado por mí anda
que non ha paz nen mesura,
pero se eu, per ventura,
fezer todo quant'el manda,
     non leixará el, amiga,
     nulh'home a que o non diga.

Dizedor é de nemiga
e dirá-o log', amiga.



JOÁN AIRAS [B 1039 / V 629]

Alguén vos diss', amigu', e sei-o eu,
por mi mizcrar convosco, que falei
con outr'homen, mais nunca o cuidei,
e, meu amigo, direi-vo-lo eu:
     de mentira non me poss'eu guardar,
     mais guardar-m'-ei de vos fazer pesar.

Alguén sabe que mi queredes ben
e pesa-lh'end'e non pod'al fazer
senón que mi quer mentira põer;
e, meu amigu'e meu lum'e meu ben:
     de mentira non me poss'eu guardar,
     mais guardar-m'-ei de vos fazer pesar.

E ben sei de quen tan gran sabor ha
de mentir e non teme Deus nen al,
que mi assaca tal mentira e al;
e, meu amigo, vedes quant'i ha:
     de mentira non me poss'eu guardar,
     mais guardar-m'-ei de vos fazer pesar.

De fazer mentira sei-m'eu guardar,
mais non de quen me mal quer assacar.



JOÁN AIRAS [B 1045 / V 635]

Amei-vos sempr', amigo,
e fiz-vos lealdade;
se preguntar quiserdes,
en vossa puridade
saberedes, amigo,
que vos digo verdade;
ou se falar houverdes
con algún maldizente
e vos quiser, amigo,
fazer al entendente,
dizede-lhi que mente,
dizede-lhi que mente.



JOÁN BAVECA [B 1224 / V 829]

—Ai amiga, hoje falou comigo
o voss'amigu'e vi-o tan coitado
por vós que nunca vi tant'home nado,
ca morrerá, se lhi vós non valedes.
—Amiga, quand'eu vir que é guisado,
valer-lh'-ei, mais non vos maravilhedes
     d'andar por mí coitado meu amigo.

—Per boa fe, amiga, ben vos digo
que, u estava migu'en vós falando,
esmoreceu, e ben, assí andando,
morrerá, se vos del doo non filha.
—Si, filhará, ai amiga, ja-quando,
mais non tenhades vós por maravilha
     d'andar por mí coitado meu amigo.

—Amiga, tal coita d'amor ha sigo
que ja nunca dorme noite nen día,
coidand'en vós e, par Santa María,
sen vosso ben, non o guarirá nada.
—Guarrrei-o eu, amiga, toda vía,
mais non vos façades maravilhada
     d'andar por mí coitado meu amigo.



JOÁN BAVECA [B 1225 / V 830]

Amigo, sei que ha mui gran sazón
que trobastes sempre d'amor por mí
e ora vejo que vos travan i,
mais nunca Deus haja parte comigo,
se vos eu des aquí non dou razón
     per que façades cantigas d'amigo.

E, pois vos eles teen por melhor
de vos enfengir de quen vos non fez
ben, pois naceu, nunca nen üa vez
e por én, des aquí vos jur'e digo
que eu vos quero dar razón d'amor
     per que façades cantigas d'amigo.

E sabe Deus que desto nulha ren
vos non cuidava eu ora fazer,
mais, pois vos cuidan o trobar tolher,
ora veerei o poder que han sigo,
ca de tal guisa vos farei eu ben
     per que façades cantigas d'amigo.



JOÁN BAVECA [B 1227 / V 832]

—Filha, de grado quería saber
de voss'amigu'e de vós üa ren.
—Eu vo-lo quero, mia madre, dizer:
     quero-lh'eu ben e que-lo el a mí,
     e ben vos digo que non ha máis i.

—Filha, non sei se ha i máis, se non,
mais vejo-vos sempre con el falar,
e vejo vós chorar e el chorar.
—Non vos terrei, madre, i outra razón:
     quero-lh'eu ben e que-lo el a mí,
     e ben vos digo que non ha máis i.

—Se mi o negardes, filha, pesar-mi-á,
ca, se máis ha i feit', a como quer,
outro conselh'havemos i mester.
—Ja vos eu dixi, madre, quant'i ha:
     quero-lh'eu ben e que-lo el a mí
     e ben vos digo que non ha máis i.



JOÁN DE CANGAS [B 1269 / V 875]

Amigo, se mi gran ben queredes,
id'a San Mamed'e veer-m'-edes:
     hoje non mi mençades, amigo.

Pois mi aquí ren non podedes dizer,
id'u hajades comigo lezer:
     hoje non mi mençades, amigo.

Serei vosqu'en San Mamede do Mar,
na ermida, se mi o Deus aguisar:
     hoje non mi mençades, amigo.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega