BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 35]      Moi lonxe, aló d'Améreca n'un bosque E n-o alto d'un carballo xa moi vello, Facían a súa tea unhas arañas, Pol-o grandes e feyas sin exempro.      Un río camiñaba maxestuoso D'o arbre menceonado non moi lexos, Y-os autivos castores as súas casas A facer n-aquel sito se puxeron.      Fundándos' as arañas en qu' estaban Pol-o altas ben seguras, xa sin medo A ensultar principiaron ôs castores, Que non lles deron creto;      Mais por medo tomando tamén elas D'os prudentes castores o-silénceo, [p. 36] As súas forzas xuntando ¡miña xoya! 'Os d' embaixo cansar se propuxeron.      Y-ora polvo votando dend' enriba, Or' anacos pequenos De pau, tras unhos dias de costáncea Consiguiron ô fin o seu ouxeto.      Cansados os castores certo día De sofrir os ensultos e malfeitos, Despóis de discuseón breve acordaron O carballo tumbar, sin miramentos,      E d'o albrel-as raices pouco á pouco, Antre todos roendo, O seu plan de castigo consiguiron 'A práutica levar en pouco tempo.     Os poderes deberan diareamente Mirarse n-est' espello Y-ôs pobos non cansar, como socede, Con puliteca incerta e mal exempro.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega