BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 47]      N-o escairo de xunt' o lume Unha noite alá d'o inverno, En que xeaba, esta hestórea Ouvinlle cantar á un vello:      «N' unh' acaseón e n-un pobo, Cuyo nome non relembro, Distante d' aquí mil légoas, Pouco máis ou pouco menos, Reinaba un víceo moi raro, E máis que raro inda, feo, Y-era que, folgand' o lús Despóis o domingo enteiro, Cal si día santo non fose, Traballaban os obreiros.      Foi á aquel pobo á vivir [p. 48] Un sacerdote moi reuto, Y-ô ver aquel maremagnum, 'O notar tal desconcerto, A mal tan grave propúxose Alcontrar pronto romédeo, E despóis de pradicar, 'O fin logrou convencel-os E xa despois ôs domingos Non votaban un remendo Os xastres, nin afiaban A cuchila os zapateiros; Mais a pícara costume, Qu' herdaran xa d'os seus vellos Acordaron, n-unha xunta, Conservar ô mesmo tempo, E así dous días folgaban, O mesmo en vran qu'en inverno.      Gozándose n-a súa obra, De fé y-antuseasmo cheo, Aquel siñor foise uns meses, —Un ano inda non compreto— A outras terras; mais estonces Eles, n-a conta caendo [p. 49] Qu' era perder n-a somana En descansar moito tempo, Acordaron suprimir Un d'os días e volveron 'As fayenas os domingos, «Pois o lús... o lús... os vellos Non traballaban» e cando 'O pobo volveu o crego, Non alcontrou tan siquera Un que gardase o preceuto.      'O ver perdid' o traballo, Con novo antuseasmo e celo Empezou á pradicar Outra vez, pro d' escarmento Sirvíndoll' o que pasara, Dixo: «Fora hábetos vellos: Gardar moi ben os domingos, Y-os máis días traballemos,» Y-anque van algunhos anos Trascurridos, hoxe mesmo O domingo non s' escoita Nin o golpe d' un martelo. S' hai alguén que me pregunte [p. 50] ¿Ten acaso algún ouxeto Este conto? Hei responderlle C'o que me dix' o bon vello: «De reformar nosa vida A acaseón aproveitemos; Mais nunc' á médeas, sinon D' unha vez e por compreto, Sin que n-a vida d' atrás Fixemos o pensamento, Qu' é, tranxixir c'o pecado, Piligroso, cando menos.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega