Fábulas i epigramas

Páxina Anterior

Adornos vanos

Páxina Seguinte

m3amadormontenegroepigramas18.html


[p. 59]

     D'Abril unha mañán, sobr'unha rosa
Brilaba de resín pelra fermosa.
A fror ¡que linda estaba!
O pudor súas folliñas sonrosaba
E d'a brisa lixeira
'O compás e co-a grácea d'a palmeira,
Maneábas' argullosa soavemente
Agardando qu' o sol resprandecente
Súa corola bañase
E n-a pelra o fulgor reverberase;
Mais a pinga xuntando
Os rayos, foi as follas requeimando
Y-a fror antes fermosa, xa muchada.
Antr' o polvo quedouse sepultada.
S' adornado s' houbera


[p. 60]

A fror c'o seu aroma e non quixera
Outro adorno locir que ll' era estrano,
Houbéras' evitad' o desengano.

     N-este mundo ¡Dios santo!
Cantas son as que lixan seu encanto,
'O cheiro d'as vertudes prefirindo
Adornos d'os qu' aquelas van fuxindo.

Páxina Anterior

Ir ao índice de Páxinas

Páxina Seguinte


logoDeputación logoBVG © 2006 Biblioteca Virtual Galega