BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 65]      Contan qu' en Roma unha vez A pacéncea xa moi cansa E d' os patríceos soberbos Por non sofrir a arrogáncea, Marchous' o pob' ô Aventino Abandonando as súas casas. Despóis de mil conferénceas E infrutuosas embaixadas, D' arregrar aquel confriuto Pirdida xa toda espranza, Pois s' en Roma non cedían A prebe máis s' oustinaba, Mandous' alá un maxistrado De persoasiva palabra, Inxeneoso y-en quen posta Tiñan todos a confianza. [p. 66] Tant' o pobo, que pidía, Como Roma, que negaba E dirixíndos' á aquelas Xa cuase incrédulas masas, Tras un esórdeo brilante Recitoulles esta fábula:      «Houbo un tempo, cibdadanos, De revoltas y-argalladas En que dixeron as maus:  —Non queremos ser escravas.  Dend' agora independentes Procramémonos e vaya  Arregrândos' a boquiña  Com' éla poid' as vïandas;  Mais d' aquela negativa Horas quizáis non pasaran, Cando xa debres as maus Non pudían facer nada,  Hastra que n-a conta ô fin  Caeron as disgraceadas,  De que todo n-este mundo  En orde prefeuto s' hacha [p. 67] E pol-o-tanto que s' elas Hastr' a boca non levaban Os alimentos, preciso Era espiar aquela falta Risinándos' á morrer Sin alíveo nin espranza. A Cibdá deixastes, Roma, A Roma nunca homildada, Co-a súa vida vos' auséncea Pagará sin duda cara; Pro vosoutros ¿hácea donde Habedes ir, desdichada Grei, en qu' os remordementos N-atormenten vosas almas?»      Comprendeu con est' o pobo A leución que s' encerraba N-a ô parecer tan xinxela, Pro inxeneosísima fábula, E baixando d'o Aventino Traspux' ô fin as murallas D'a Cibdade, que pra sempre Momentos antes deixara. [p. 68]      Nunca tivo aquel descurso Apricaceón máis esauta, Porque, si como pretenden, Partidáreos d' insensatas Doutrinas, independentes As crases se procramaran, Si cada un pr' o seu lado Sin miramentos turrara.... As maus y-a boca contesten: N-a socedá ¿que pasara?...

© 2006 Biblioteca Virtual Galega