BVG     Atrás    Índice de Páxinas

[p. 13]      Un fermoso león d'o centro d' África, De correr o deserto quizáis canso, D'o mar moi preto â orela N-unha pena tranquilo recostado, Cal as ondas n-a praya Morren, sin duda estaba contemprando      A vista d' o elemento, O sin par espeutáculo D'as ondas axitadas que reventan Con fureoso bramar contr'os penascos, Recordarlle deberon Que d'os bosques él era o soberano Y-empezou d'este xeito A falar, contra sí, soilo coidando [p. 14] Qu' estaba n-aquel sito E ninguén o escoitaba pol-o tanto:      «N-o mundo ¿quén volverse Contra mín foi ousado? Se teño a callentura E n-o médeo d-o vaI estonces bramo, Se ruxo, n-un istante Tembrar ôs animales todos fago Y-ante mín ovelliñas Son as onzas, panteras e leopardos Y-o zorro moi astuto, Y-o animoso cabalo, Y-o lobo carniceiro, Procraman soberano A quen, cal eu, d' unha potente raza, Leva o peito c' o sangue alimentado. N-hai soilo un animal que non me tema, Con impéreo ausoluto en todos mando.»      Escondido ante' as augas Estivera escoitando Surrent' e maliceoso Un peixe estas razós y-o moi villano [p. 15] Dirixíndos' ô Ieón dille: abofellas Que me deixa pasmado. Vostede, meu amigo, Si pretende, qu' o dudo, qu' ha mandarnos 'Os que libres cobixa D'o gran Neutun' o trasparente manto, Perdoe que lle diga Que se leva o gran chasco.»      Fureos' o rei d' as selvas E de rábea seus ollos alampando, Sin pensar n-os piligros E sí tan soil' ô peixe descarado Castigo en impoñer, pegando un brinco Avanzou antr' as ondas, mais en vano, O peixe dende lonxe Continab' a insultal-o Y-ô fin, cuase sin forzas, Sin folgo cuas' e de nadar xa canso, Antr' as ondas d'o mar deixou a vida O que d' as selvas era soberano.      Est' é, según eu penso, A leución que se quita d' este caso: [p. 16] N-a casa nosa reises, N-a chousa d'os demais non-os metamos Si, com'o león d'o conto, Sucumbir non queremos aldraxados.

© 2006 Biblioteca Virtual Galega